Το αναπόφευκτο τέλος

Μετά το εδώ και καιρό προσχεδιασμένο «διαζύγιο» με τον Πάνο Καμμένο, ο Αλέξης Τσίπρας πήρε την ψήφο εμπιστοσύνης και θα συνεχίσει να κυβερνά με τη στήριξη τεσσάρων βουλευτών που εξελέγησαν με τους ΑΝ.ΕΛ. και την προσθήκη του Σπύρου Δανέλλη, ο οποίος επέστρεψε στο κόμμα απ’ όπου ξεκίνησε την πολιτική καριέρα του.

Και τώρα; Τι θα κάνει από εδώ και πέρα ο Αλέξης Τσίπρας; Κατ’ αρχάς, θα προσπαθήσει να κυρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών με 151. Και αν το επιτύχει, μετά; Λέει, λοιπόν, ότι θέλει να ολοκληρώσει την τετραετία ψηφίζοντας δυο-τρία θετικά μέτρα. Και, προφανώς, αδειάζοντας πολλά φορτηγά με προεκλογικό σανό.

Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ομολόγησε πως ό,τι, τουλάχιστον, έχει σχεδιάσει να νομοθετήσει θα έχει τελειώσει έως τα τέλη Μαρτίου. Πρόκειται για την αύξηση του κατώτατου μισθού, η οποία από τη μία είναι θετική, αλλά από την άλλη δεν καταργεί τις προσλήψεις με ελαστικές μορφές εργασίας και μισθούς των 300 ευρώ.

Στη συνέχεια θα ψηφίσει το νέο νόμο Κατσέλη, που από τη μία θα δίνει επίδομα ενοικίου/στεγαστικού δανείου σε όσους εκπληρούν και τις προϋποθέσεις του εισοδήματος αλληλεγγύης, αλλά από την άλλη θα σημάνει οριστικά την κατάργηση της προστασίας της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς. Ακόμα, θα νομοθετήσει τη ρύθμιση χρεών προς Εφορία και Ταμεία σε 120, το οποίο είναι εξαιρετικά θετικό, αλλά πρόκειται για κάτι που «ζητούν» η κοινωνία και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης εδώ και πάρα πολύ καιρό.

Θέλει να ψηφιστούν τα αναθεωρητέα άρθρα του Συντάγματος, τα οποία θα κριθούν στην επόμενη Βουλή. Και εδώ έχει πολύ μεγάλη πλάκα. Γιατί από τη μία ο Αλέξης Τσίπρας θα ψηφίσει την αποσύνδεση της εκλογής Προέδρου από την προσφυγή σε κάλπες, αλλά από την άλλη πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήδη… απειλούν τη Ν.Δ., η οποία θα βρίσκεται στην κυβέρνηση το 2020, με αφορμή την εκλογή του Προέδρου. Τι να πει κανείς; Πρόκειται για απίστευτη μικροπολιτική παράνοια.

Τέλος, θέλει με κάποιο «κόλπο» να τα βρει με την Ιεραρχία για το μισθολογικό επιχειρώντας να μετατρέψει την Εκκλησία σε… ΔΕΚΟ, ώστε να «αδειάσει» δέκα χιλιάδες θέσεις στο δημόσιο τομέα και να υποσχεθεί αντίστοιχο αριθμό προσλήψεων.

Και μετά, έως τα μέσα Απριλίου, θα πρέπει να αποφασίσει πότε θα πάει σε εκλογές. Αυτό είναι, άλλωστε, και το μόνο «χαρτί» που έχει απομείνει στον Αλέξη Τσίπρα: να διαλέξει πότε θα χάσει στις κάλπες, Μάιο ή Οκτώβριο! Ετσι κι αλλιώς, μετά τον Απρίλιο δεν υπάρχει σχεδιασμός για την κυβέρνηση. Τότε θα επιλέξει αν θέλει να παραμείνει στην εξουσία για περίπου 150 ημέρες παραπάνω, έως τον Σεπτέμβριο, ώστε να γίνουν… μπίζνες. Τότε θα πρέπει να ρισκάρει αν -μετά από μια διπλή διαφαινόμενη ήττα σε ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές κάλπες- αντέχει να έρθει αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο μιας συντριβής σε φθινοπωρινές εκλογές. Ο,τι κι αν αποφασίσει, υπάρχει κάτι που δεν μπορεί πλέον να αλλάξει: Σε λίγες ώρες θα ορκιστεί η τελευταία του κυβέρνηση. Η αντίστροφη μέτρηση έχει πια αρχίσει…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου