Έννομη τάξη: Το ανέκδοτο που θα οδηγήσει τις κοινωνίες σε λύσεις τύπου Judge Dredd αν δεν ξυπνήσουν άμεσα…

Στο υπέροχο κόμικ «ο Δικαστής Ντρεντ» (Judge Dredd) αναπτύσσεται η ιστορία ενός δυστοπικού μελλοντικού κόσμου στο έτος 2096 που έχει αναδυθεί από τις στάχτες του Γ’ ΠΠ και οι κοινωνίες πληρώνουν τα αποτελέσματα των πρότερων πολιτικών επιλογών.

Για να μην μακρηγορούμε πριν τον Γ’ ΠΠ που έλαβε χώρα κάπου στο έτος 2079 οι κοινωνίες παγκοσμίως είχαν καταρρεύσει ολοκληρωτικά διότι η εγκληματικότητα είχε φτάσει σε τόσο τρομερά επίπεδα κατά τα οποία οι συμμορίες των εγκληματιών έπρατταν ότι ήθελαν διότι γνώριζαν πως οι νόμοι ήταν πολύ «μαλακοί» για να καταδικαστούν σε σοβαρές ποινές και η αναμονή σε δίκη ήταν τόσο μεγάλη που πρακτικά δεν δικάζονταν κανείς διότι μέχρι τότε πολλά μπορούσαν να συμβούν (όπως παραγραφή, εξόντωση μαρτύρων κ.α.)

Εν τέλει κάποια ημέρα του 2079 όλες οι συμμορίες της Ουάσινγκτον επιχείρησαν εισβολή στον Λευκό Οίκο κάτι που αν και απωθήθηκαν δημιούργησε σοκ στην υποτιθέμενη μελλοντική δυστοπική Αμερική (οποιαδήποτε ομοιότητα με την πραγματικότητα φυσικά είναι… συμπτωματική)

Τότε έγινε κατανοητό, ήταν το σημείο θραύσης (breaking point) ότι ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε και αποφασίστηκε η ίδρυση του σώματος των Δικαστών.

Ενοποιούσαν όλες τις εξουσίες, νομοθετική, δικαστική και εκτελεστική, δηλαδή ένας Δικαστής εκτελούσε χρέη αστυνόμου στους δρόμους και απέδιδε ταυτόχρονα τις ποινές στους επιζώντες εγκληματίες (συνήθως δεν επιζούσαν πολλοί από αυτούς).

Δηλαδή αποφασίστηκε να κατευθυνθεί η Δικαιοσύνη σε εντελώς αντίθετες κατευθύνσεις από ότι μέχρι τότε. Μηδενική ανοχή, άμεση εκτέλεση και άμεση απόδοση Δικαιοσύνης, καλή ή κακή ήταν αδιάφορο αυτό που ενδιέφερε ήταν η άμεση πάταξη του υπερβολικού εγκλήματος.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά. Διότι αυτά ζούμε αυτή την στιγμή. Η σημερινή κοινωνία και όχι μόνο στην Ελλάδα ομοιάζει με αυτήν του Δικαστή Ντρεντ προ Γ’ ΠΠ και αρχής ιδρύσεως του ειδικού αυτού Σώματος.

Νόμοι χαλαροί μέχρι αστειότητας, ανοχή και ατιμωρησία στο βαρύ έγκλημα, μηδενική εκτελεστική δυνατότητα για τις αστνομικές αρχές και αποθράσυνση σε τέτοιο βαθμό που εν τέλει και η Βουλή (όπως ο Λευκός Οίκος του 2079) να δέχεται επιθέσεις από όποιον θέλει γιατί μπορεί απλά να το κάνει και να ξεφύγει με αυτό.

Θα πεί κάποιος και τι να κάνουμε «να αμολήσουμε τον Ντρεντ στις πόλεις;». Όχι ο Ντρεντ είναι δημιούργημα της πρότερης άρρωστης κατάστασης που όμως αν δεν αντιστραφεί έγκαιρα στο τέλος νομοτελειακά και ιστορικά θα οδηγήσει σε πολύ δυσάρεστες λύσεις και προορισμούς.

Όλα πρέπει να αλλάξουν τώρα που ακόμα υπάρχει χρόνος για επιστροφή σε μια κοινωνική και νομική κανονικότητα.

Όποιος δεν το έχει καταλάβει αυτό, γελιέται.

Δεν είναι τυχαίο ότι Η Νέα Υόρκη άλλαξε άρδην επί δημαρχίας Ρούντι Τζουλιάνι με τον οποίο η πόλη έγινε ασφαλής μετά την εφαρμογή του δόγματος της «μηδενικής ανοχής».

Ένα δόγμα που συνέχισε να τηρείται μετατρέποντας την Νέα Υόρκη του 1980 σε μια πολύ κακή ανάμνηση που έχει σωθεί μόνο στην ταινία «ο Ταξιζής» με τον Ρόμπερτ Ντενίρο.

* Ο Θεόφραστος Ανδρεόπουλος είναι αρχισυντάκτης στο pronews.gr