Και τώρα «σύντροφοι» τι θα κάνουμε χωρίς τον Καρανίκα;

Μιλάμε για αλλαγή εποχής. Όσοι έχουν εργαστεί σε μεγάλους ιδιωτικούς οργανισμούς μπορούν να το καταλάβουν.

Ναι μεν οι χώροι αυτοί έχουν μια αχρωμία, αοσμία αλλά έχουν στοχοπροσήλωση έχουν οργάνωση, έχουν εξειδίκευση.Να το πούμε διαφορετικά επί παραδείγματος.

Αποφασίζει η τάδε εταιρία να εκσυγχρονιστεί, να αντιμετωπίσει τα ελλείμματα, να γίνει ανταγωνιστική, να φέρει νέους πελάτες, και να υιοθετήσει νέα κουλτούρα και νέα στρατηγική.

Τι γίνεται συνήθως; Αφού αλλάξει χέρια η διοίκηση, αποφασίζεται η νέα στρατηγική και το HR της προσπαθεί να φέρει τα καλύτερα στελέχη από την αγορά. Μόρφωση, εμπειρία, απόδοση εξετάζονται εξονυχιστικά και χτίζεται το νέο προφίλ.

Δεν την απασχολεί την εταιρία αν ο τάδε ήταν στην ανταγωνιστική της επιχείρηση, ίσα -ίσα αν τον πάρει θα είναι επιτυχία. Με συγκρατημένη αισιοδοξία βλέπω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακολουθεί αυτό ακριβώς το μοτίβο.

Με την διαφορά ότι η επιχείρηση που πρέπει να αναστηθεί εν προκειμένω είναι η Ελλάδα. Μιλάμε για τεράστιο project. Υπό αυτό το πρίσμα δικαιολογείται το μεγαλόσχημο επιτελείο με τα 51 στελέχη και το 40% δηλαδή τους 21 να είναι ‘’εξωσχολικοί’’ αλλά τεχνοκράτες.

Δίνει βάρος στον καταμερισμό και την εξειδίκευση, προκειμένου να τρέξει τα προσχέδια, να κλείσει τρύπες, και να εφαρμόσει και τη νέα κουλτούρα. Αυτά με λίγους ανθρώπους και ανειδίκευτους δεν έγιναν ποτέ σε κανέναν μεγάλο οργανισμό που σέβεται τον εαυτό του, και εδώ μιλάμε για ολόκληρη χώρα διάτρητη – αχ Αλέξη- από συνδικαλισμούς του μαύρου ελέους, ρουσφέτια, πολύ πόζα και πρόζα, κουτσομπολιό, συμφεροντολογία, και το πάλαι ποτέ όνειρο της καριέρας στο δημόσιο.Αυτό το όνειρο το πήρε ο Αλέξης και του έδωσε νέα πνοή.

Εφερε γεμάτη Βουλή από υπαλλήλους υπεράριθμους – κατά καιρούς δεν έφταναν τα καθίσματα για να κάτσουν όλοι οι συμβασιούχοι- αλλά έφερε και άρωμα Καρανίκα. Αυτή ήταν ομολογουμένως πλήρης ανατροπή ! η επανάσταση στο δημόσιο!

Το moto του ‘’η καριέρα είναι χολέρα’’ ,δεν τον εμπόδισε να αναλάβει σύμβουλος πρωθυπουργού στον στρατηγικό σχεδιασμό με τι προσόντα; Αρνητής στράτευσης και αδιόριστος εκπαιδευτικός..

Υπό αυτό το πρίσμα ο κόσμος ξεσυνήθισε το φυσιολογικό. Γέμισε η Βουλή ταγάρια, πέδιλα, σαγιονάρες, ανοιχτά πουκάμισα, σακίδια στην πλάτη και ότι βάλει ο νους, σε τέτοιο βαθμό, που στην ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης μείναμε με το στόμα ανοιχτό. Σοβαροί, συγκρατημένοι, κουστουμαρισμένοι, χωρίς σόου,με θρησκευτικό όρκο σύσσωμοι και κάποιοι μάλιστα να ψάλλουν! Ανήκουστο!

Αναρωτιέμαι, όσοι από εμάς έχουν δώσει συνεντεύξεις στον ιδιωτικό τομέα ή μη, θα πήγαιναν ποτέ ατημέλητοι με ντύσιμο χαλαρό, με ντύσιμο παραλίας; Όυδέποτε, γιατί θα απορρίπτονταν από το πρώτο interview.

Κάθε εταιρία που σέβεται τον εαυτό της έχει dress code. γιατί να μην έχει και η Ελλάδα όταν εκπροσωπείται και μάλιστα επίσημα; Ό Τσίπρας είναι στην κόψη του ξυραφιού by the time. Πρέπει να αποφασίσει αν θα πετάξει τα βαρίδια μια και καλή και να κάνει μια σοβαρή αντιπολίτευση.

Ό πήχης ανέβηκε ψηλά με την πρόβα τζενεράλε της νέας κυβέρνησης και τελικά το ερώτημα που τίθεται είναι θα μπούμε όλοι στο ίδιο τρένο, της σοβαρής κριτικής επί του έργου, του πεπραγμένου, της ανάγκης για lifting στο παλιό και πεπερασμένο, και της σχεδόν ηδονικής ανάγκης για αλλαγή..ή θα μείνουμε απέξω με τους υπόλοιπους ‘’Καρανίκες’’ του συστήματος;

*H Άλκηστη Ζαλοκώστα είναι δημοσιογράφος