Οι δοκιμασίες προσγειώνουν τους ανθρώπους στις πραγματικότητες. Αυτό το Πάσχα θα το θυμόμαστε για πάντα. Όπως και τη χρονιά που διανύουμε, το 2020, το οποίο θα αποδειχθεί πολύ χειρότερη από το 2013 και η κρίση που θα προκληθεί μεγαλύτερη εκείνης της περιόδου 2010-2015.

Σε περιόδους κρίσης κρίνονται συμπεριφορές και αξιολογείται η διαχείριση, η αντιμετώπιση της. Πολλά, όμως, αναμένονται να γίνουν στην περίοδο που θα ακολουθήσει. Θα είναι δύσκολη η συνέχεια και θα επιβεβαιωθούν- φευ- οι αδυναμίες του συστήματος. Ένα σύστημα σε παρατεταμένη κρίση, παρακμή, δέχεται καθοριστικά κτυπήματα από την πανδημία.

Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος, μόλις περάσει η πανδημία, να ξεχαστούν όλα και να επανέλθουν όλοι σε μια… κανονικότητα με συμπεριφορές από τα παλιά. Να επανέλθουμε στην εδραιωμένη αντίληψη ότι η πολιτική, οικονομική διαχείριση θα γίνεται με βάση το συμφέρον μιας μικρής ελίτ και όχι το συλλογικό. Θα μπορέσουμε με την εκρίζωση της πανδημίας, να θεραπευθούν διαχρονικές παθογένειες και στρεβλώσεις;

Πόσο αυτό είναι εφικτό; Δύσκολο. Επειδή εξυπηρετούνται κάποιοι να έχουν κοντή μνήμη. Γιατί προφανώς έτσι τους εξυπηρετεί, τους συμφέρει. Να διαιωνίζεται μια κατάσταση πραγμάτων, που αφήνει «μαύρες τρύπες», στρεβλώσεις, για να λειτουργούν τροχοπέδη.

Συνήθως μια οικονομική κρίση, ως αποτέλεσμα- στην προκειμένη περίπτωση του κορωνοϊού, έχει ανατρέψει σχεδιασμούς, προπαντός το βιοτικό επίπεδο. Και δεν είναι νωρίς για να διαπιστωθεί τούτο. Φαίνεται ήδη, και βιώνεται. Το ζητούμενο είναι να αντιμετωπιστεί και να μην αφεθεί ανεξέλεγκτα να οδηγήσει σε φτωχοποίηση.

Πάσχα «κεκλεισμένων των θυρών». Το επέβαλε η πανδημία. Θα ισχύσουν εκ των πραγμάτων τα περιοριστικά μέτρα. Επιβάλλεται να τηρηθούν. Από όλους, χωρίς εξαιρέσεις. Γι αυτό και δεν μπορούν να ερμηνευθούν με τη λογική οι ενέργειες κάποιων στο χώρο της Εκκλησίας. Το «αντάρτικο», που ξεσηκώθηκε επιβεβαιώνει δογματικές λογικές που η αγάπη προς τον άνθρωπο υποβαθμίζεται για χάριν ενός θρησκολαϊκισμού.

Τέτοιες προσεγγίσεις, υποβαθμίζουν την ασφάλεια των πολιτών και τη δημόσια υγεία. Εάν τούτο δεν το αντιλαμβάνονται, τότε το θέμα είναι πιο σοβαρό. Εάν δεν τελεστούν λειτουργίες δεν χάνεται, για όσους θρησκεύουν, η πίστη. Η πίστη, όπως λένε στην Εκκλησία, είναι παντού. Το μόνο, πάντως, που λείπει σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε με την πανδημία είναι να παρακολουθούμε συμπεριφορές ταλιμπάν.

Ο αυτοπεριορισμός προσφέρεται και για ενδοσκόπηση, προσφέρεται και πρέπει να αξιοποιείται στο έπακρο. «Συναντούμε» όσα δεν έχουμε χαρεί και δεν έχουμε ενσκήψει όσο έπρεπε. Αυτό να μας γίνει συνήθεια.

Μέρες που είναι, η σκέψη είναι στραμμένη στη συνεχιζόμενη κατοχή. Εκεί που ορθώνεται το συρματόπλεγμα της κατοχής, που δεν μπορεί να σταματήσει τις θύμησες και την προσδοκία. Εκεί που δεν μπορεί καμία κατοχική δύναμη διά της ισχύος να σταματήσει την ελπίδα, το πάθος για απελευθέρωση. Το τραγικό θα είναι, μετά την πανδημία, να επανέλθουμε στα ίδια.

Με τα ξεφτισμένα μοντέλα λύσης, που εκφράζουν τις επιδιώξεις του τουρκικού εθνικισμού. Η διαχείριση του κορωνοϊού από την τουρκική πλευρά πρέπει, επιτέλους, να ξυπνήσει και όσους ζουν στον κόσμο των ψευδαισθήσεων.

Τα επαναλαμβανόμενα ξύλινα στο λόγο και στα μηνύματα ανακοινώσεις παραμένουν αρχειοθετημένα για να ανασύρονται κάθε χρόνο για χρήση. Είναι εκείνα τα μηνύματα, που περνούν απαρατήρητα. Φέτος τα αληθινά μηνύματα τα εισπράττουμε από τους επαγγελματίες υγείας της πρώτης γραμμής. Μέσα από τις στολές προστασίας, που μοιάζουν με εκείνες των αστροναυτών, διαμηνύουν πως μπορούμε να καταφέρουμε.

Όχι γιατί κάποιοι, λίγοι, δίνουν τη μάχη για εμάς τους υπόλοιπους. Αλλά επειδή δίνουν το σύνθημα πως υπάρχουν δυνάμεις και δυνατότητες για αντιμετώπιση των επιθέσεων, από όπου κι εάν προέρχονται.

Την ίδια ώρα, οι επιστήμονες που έχουν διαμορφώσει το ακολουθούμενο μοντέλο αντιμετώπισης της πανδημίας καθορίζουν το πεδίο δράσης και η κοινωνία ακολουθεί. Αποτελεί και τούτο ένα παράδειγμα για τις δυνατότητες που υπάρχουν.

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις: Ακολούθησε το pronews.gr στο Instagram για να «δεις» τον πραγματικό κόσμο!

Από την κρίση δημιουργούνται ευκαιρίες, προοπτικές. Για να μην επανέλθουμε στη μιζέρια, πρέπει να γίνουν ανατροπές. Ανάσταση, επανάσταση.