Με ποιους θα πολεμήσουμε ενάντια στην τουρκική απειλή;

Ένα πολύ μεγάλο έλλειμμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ήταν ότι πάντα υποτάσσονταν σε επιλογές που επιβάλλονταν από ευρωπαϊκούς ή αμερικανικούς παράγοντες, οι οποίες όμως αδυνάτιζαν τις ελληνικές θέσεις έναντι της αυξανόμενης τουρκικής προκλητικότητας. 

Παράλληλα αγνοούνταν, με σκανδαλώδη συχνά τρόπο, οι όποιες προοπτικές συμμαχίας με παράγοντες που όπως η Ελλάδα έχουν ανοιχτά μέτωπα με την Άγκυρα και συχνά τα μέτωπα αυτά εξελίσσονται και σε πολεμικές συγκρούσεις. 

Δηλαδή με λίγα λογία, καθώς τα πράγματα όλο κι πιο πολύ «σκοτεινιάζουν» όσον αφορά τα ελληνοτουρκικά, επιβάλλεται να ψάξουμε με ποιους θα μπορούσαμε να συνταχθούμε για να αντιμετωπίσουμε πιο αποτελεσματικά την τουρκική απειλή.

Μια σωστή πρώτη κίνηση είναι η προσπάθεια επανασύνδεσης με την Δαμάσκο, μια παραδοσιακή εχθρός της Τουρκίας η οποία αντιμετωπίζει με μαχητικό τρόπο την τουρκική επιβολή στην εθνική της κυριαρχία και μάλιστα έχει σαν «πλάτη» την μεγάλη υπερδύναμη, Ρωσία. 

Η αποκατάσταση των σχέσεων με την Συρία, κάτι που στο παρελθόν είχε χειριστεί με έξυπνο τρόπο ο Ανδρέας Παπανδρέου, έχοντας θορυβήσει έντονα την Άγκυρα, είναι ένα επιβαλλόμενο βήμα. 

Από την άλλη είναι τουλάχιστον άστοχο να συνεχίσουμε να αναγνωρίζουμε την φιλοτουρκική κυβέρνηση της Τρίπολης, την  οποία δεν αναγνωρίζουν οι Αίγυπτος, Ρωσία, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που θεωρούνται άσπονδοι εχθροί της Τουρκίας και στηρίζουν με κάθε μέσο τον στρατηγό Χαφτάρ, ορκισμένο εχθρό της Άγκυρας. 

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στο θέμα του Ισραήλ, καθώς είναι γνωστό πως οι σχέσεις Τουρκίας Ισραήλ έχουν διαρραγεί σε μεγάλο βαθμό αλλά η στάση του Τελ Αβίβ, αν και έχει δείξει πως στηρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία έναντι της τουρκικής προκλητικότητας, είναι συχνά διφορούμενη.

Πέραν τούτων υπάρχουν άλλοι δυο ισχυροί παράγοντες που συνήθως τους υποτιμούμε στο ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, γιατί ακριβώς υπάρχει το κόμπλεξ να μην έρθουμε σε αντιπαράθεση με συμμάχους, που…μόνο σύμμαχοι μας δεν είναι. 

Αυτοί οι παράγοντες είναι ο κουρδικός και ο αρμενικός παράγοντας, δυο άσπονδοι και ορκισμένοι επίσης εχθροί της Τουρκίας. Εδώ το θέμα είναι πολύ σημαντικό και θα πρέπει να εξεταστεί με μεγάλη προσοχή. 

Τέλος θα πρέπει να δώσουμε το κατάλληλο μήνυμα σε όποιους θέλουν να εμφανίζονται ως σύμμαχοι μας, ότι τα ψέματα έχουν τελειώσει, ότι απειλείται άμεσα η εθνική μας κυριαρχία και ότι θα πρέπει να αποδείξουν έμπρακτα ότι πράγματι είναι σύμμαχοι μας και ότι δεν είμαστε άνευ…«κόστους». 

*Ο Νίκος Χειλαδάκης είναι Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος