Το εθνικιστικό κίνημα και οι σωτήριες πρωτοβουλίες

Η είσοδος της Χρυσής Αυγής στη Βουλή αφού πρώτα είχε εισέλθει στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, εγκαινίασε μια περίοδο ιδιαίτερη για το συγκεκριμένο κίνημα καθώς και για την πολιτική ζωή του τόπου.

Από την είσοδο και την άνοδο έως τη σημερινή εικόνα μεσολάβησαν γεγονότα που μοιραία επηρέασαν την πορεία του εθνικιστικού κινήματος στην Ελλάδα.

Ο κύκλος του πολιτικού χρόνου

Η εμπειρία των μεταπολιτευτικών χρόνων έχει δείξει ότι η παρουσία νεοπαγών πολιτικών σχημάτων διαρκεί από μια έως τρεις θητείες εκτός εάν αναπτυχθεί μια ιστορική προοπτική που μπορεί να οδηγήσει σε παγίωση της πολιτικής δύναμης και εξουσιαστική δυναμική.

Οι συνθήκες του μνημονίου ευνόησαν την απελευθέρωση ψηφοφόρων που αναζήτησαν έκφραση σε άλλες δυνάμεις με αποτέλεσμα να ενισχυθούν η Χ.Α, οι ΑΝ.ΕΛ και ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. Μετά την στάση των ΑΝ ΕΛ που στήριξαν την αντεθνική κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ ο εθνικός κόσμος στράφηκε σε ένα σοβαρό ποσοστό προς την Χρυσή Αυγή.

Η εντολή που δόθηκε στο κόμμα είχε αναγκαστικά έναν ριζοσπαστικό χαρακτήρα. Λόγω της επικρατούσης οργής αυτό που ζητήθηκε ήταν μια κινητοποίηση της κοινωνίας σε μια άλλη κατεύθυνση. Το χρέος που αναλήφθηκε δεν ήταν ο κοινοβουλευτικός έλεγχος ή διορθωτικές προτάσεις εντός του συστήματος αλλά μια άλλη κατεύθυνση για τη χώρα.

Η Χ.Α που ήταν ένα πολιτικό κίνημα με λειτουργία πολλών ετών δεν είχε τέτοια διάρθρωση, ούτε ανάλογο προγραμματικό λόγο αλλά όπως φάνηκε δεν είχε και το κατάλληλο δυναμικό για να τον διαμορφώσει. Μέχρι τότε, η πολιτική της διαδρομή αποσκοπούσε στην καλύτερη περίπτωση στην πατριωτική διαμαρτυρία αφού δεν ήταν ορατός ένας άλλος ορίζοντας. Δυστυχώς, τότε, δεν ανέλαβε καμία πρωτοβουλία μετασχηματισμού η ηγεσία. Στην κατεύθυνση αυτή πρώτοι αντιδρούσαν οι αιρετοί προφανώς λόγω της μειονεκτικής αντίληψης τους. Από το 2012 αναφερθήκαμε στην υπο- εκπροσώπηση των εθνικιστών.

Ο ιδιότυπος χαρακτήρας του κινήματος

Τα κύρια γνωρίσματα της ΧΑ έως την ανάληψη του ιστορικού της ρόλου ήταν η σκληρή αγωνιστική στάση με άξονα το μεταναστευτικό που εκδηλωνόταν με πεζοδρομιακή παρουσία, όπου αυτό ήταν δυνατόν. Επίσης, η υπεράσπιση του εθνικοσοσιαλισμού που σταδιακά εγκαταλείφθηκε, τουλάχιστον προς την κοινωνία.

Η εαμική λογική εξοντώσεως των άλλων κινήσεων και μια δομή διοίκησης συγκεντρωτική. Η επίμονη παρουσία στα χρόνια που προηγήθηκαν μέχρι την κορύφωση της κρίσης, έφερε την αναγκαία αναγνωρισιμότητα και τη φήμη άλλοτε πραγματική και άλλοτε εικονική, ώστε να αξιοποιηθεί στην εκλογική αναμέτρηση.

Γύρω από το Νίκο Μιχαλολιάκο που είχε μια μακρά διαδρομή σχηματίστηκε μια ομάδα προσώπων χωρίς πολιτικά χαρακτηριστικά. Πρόσωπα που δεν γελούσαν ποτέ, ήτα διαρκώς οργισμένα, φώναζαν όποτε μιλούσαν, έδιναν την εικόνα φρουρών δίπλα στον αρχηγό. Αυτή ήταν η σύνθεση της κοινοβουλευτικής ομάδας.

Είχαν επιλεγεί προφανώς με κριτήρια την πίστη στην ηγεσία, την πεζοδρομιακή ικανότητα σε ενδεχόμενες αναμετρήσεις. Θα μπορούσαν υπό συνθήκες, ίσως, να παράξουν μια γενικευμένη κινητοποίηση αλλά είναι βέβαιο ότι δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν πολιτικό λόγο επαρκή και συγκροτημένο πέραν της συνθηματολογίας. Το πρόγραμμα του κινήματος ήταν φράσεις με στόχους χωρίς αιτιολόγηση, χωρίς μεθοδολογία. Στο κλίμα του μνημονίου που ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές χωρίς το παραμικρό σχέδιο η μειονεξία της Χ.Α δεν είχε και μεγάλη σημασία.

Το κυρίαρχο πολιτικό δυναμικό της ΧΑ καθιστούσε προφανώς δυσχερείς όλες τις διαδικασίες. Ούτε συζητήσεις, ούτε σπουδή γύρω από τα μεγάλα πολιτικά προβλήματα, ούτε διαδικασίες διαμόρφωσης θέσεων και πολιτικών.

Μετά το Μιχαλολιάκο και γύρω από αυτόν τι; Ο Γύπαρης με το απόσπασμά του εκτέλεσε τον Δραγούμη.Ήταν πρωταγωνιστικό πρόσωπο στην φρούρηση του Βενιζέλου και στην καταστολή των αντιπάλων αλλά θα μπορούσε να ήταν διάδοχός του; Αν αντί του Μιχαλακόπουλου, του Παπαναστασίου, του Ρέπουλη, του Πλαστήρα, του Γονατά, του Γ. Παπανδρέου, του Σοφούλη, είχαμε τον Γύπαρη τι τύχη θα είχε η παράταξη; Να σημειωθεί ότι ο Γύπαρης υπήρξε μακεδονομάχος από ιστορική οικογένεια και με το παράδειγμα κανέναν δεν υποτιμώ αλλά μάλλον αναβαθμίζω.

Οι πολιτικές συνέπειες της ματαιοδοξίας

Η ανθρώπινη φύση είναι εγωϊστική. Η ματαιοδοξία διακατέχει εύκολα κάποιον, ιδιαίτερα όταν του δοθούν από την τύχη ευκαιρίες υπέρμετρες. Η αυτογνωσία, το μεγάλο ζητούμενο για την ανθρώπινη ολοκλήρωση δεν χαρακτηρίζει τα περισσότερα από τα στελέχη που συγκυρία έφερε στο προσκήνιο της δημοσιότητας. Έτσι, αφού ο χρόνος της εμπιστοσύνης έτρεξε και σπαταλήθηκε τόσο από την υποδικία που ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της τακτικής που είχε διαμορφώσει την πορεία της Χ. Α όσο και από την κοινοβουλευτική πολυτέλεια που μοιραία επιδρούσε στους άλλοτε σκληρούς μαχητές, ήρθε η πτώση. Ο κοινοβουλευτισμός, εφόσον αποφασίσεις να κινηθείς εντός του πλαισίου του έχει χρονικά όρια. Κάποιος άλλος εμφανίζεται και στη συνέχεια άλλος.

Τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στην περίοδο , επέδρασαν αποφασιστικά στην εικόνα και διαμόρφωσαν την όποια φήμη καλή ή κακή αλλά πάντως δεδομένη, είναι τουλάχιστον αστείο να εμφανίζονται ως διαφωνούντες και αναθεωρητές.Όση συμμετοχή είχε ο Μιχαλολιάκος είχαν και αυτοί, αν όχι περισσότερη, καθώς οι εμφανίσεις του ήταν μάλλον λιγότερες. Σε τι διαφωνούσαν, γιατί τους θυμόμαστε, να εμφανίζονται να κραυγάζουν, να χειροδικούν, να δίνουν παραγγέλματα.

Ο χρυσαυγιτισμός ως μαρτυρία στη συλλογική μνήμη περιλαμβάνει πρωτίστως αυτούς που έφυγαν και εξακολουθούν να φεύγουν και φιλοδοξούν να εμφανιστούν ως έκφραση το νέου…

Αυτόκλητοι σωτήρες

Όποιο πρόσωπο ή ομάδα προσώπων φεύγει από τη Χ.Α ιδρύει κόμμα. Αυτόκλητοι σωτήρες που εκδηλώνουν την πολιτική τους πρωτοβουλία σε χρόνο που αποκαλύπτει την ιδιοτέλεια τους. Οι συνέπειες της ματαιοδοξίας προσώπων που χωρίς συγκρότηση, επάρκεια και ήθος βρέθηκαν συμπτωματικά σε θέσεις και γεύτηκαν την εξουσία.

Αντί να επιμείνουν, ώστε τουλάχιστον να πείσουν ότι είχαν ειλικρινή διάθεση και πίστη στην προσπάθειά τους, εκθέτουν τον εαυτό τους σε έναν ρόλο που δεν έχει καμία σχέση με την όλη υπόστασή τους. Όλες οι πριμαντόνες του χρυσαυγιτισμού που έχτισαν την αναγνωρισιμότητα τους με τον γνωστό θορυβώδη τρόπο,έρχονται να διδάξουν πολιτική στρατηγική και τακτική. Οι αμετροεπείς να διδάξουν μέτρο.Ξάφνου, όποιος αποχωρεί κόπτεται για την ενότητα των εθνικιστών ενώ μόλις πριν μια μέρα, αυτούς που ζητά να ενώσει τους περιφρονούσε, τους έβριζε, τους συκοφαντούσε.

Το Εθνικό Μέτωπο

Από την ανασυγκρότησή μας το 2012 και έως σήμερα διατηρήσαμε τη σημαία του ελληνικού εθνικισμού υψωμένη, χωρίς αλαζονεία, με συνέπεια και συνέχεια και πάνω απ’ όλα με επιχειρήματα, θέσεις, προγραμματικό λόγο και ιδεολογική συγκρότηση. Δεν θεωρήσαμε ποτέ ότι κατέχουμε το αποκλειστικό δικαίωμα εκπροσώπησης αλλά είναι βέβαιο ότι έχουμε δώσει πειστικά στοιχεία σοβαρότητας, ήθους και παρουσίας.

Είμαστε ανοιχτοί στον διάλογο αλλά έχουμε λόγω εμπειριών πειστεί ότι δεν αρκούν ούτε οι προθέσεις , ούτε οι δηλώσεις.Η αναγνώριση μιας νέας πραγματικότητας ξεκινά από την αυτοκριτική, από την αποδοχή των σφαλμάτων και επιτέλους μια στοιχειώδη σεμνότητα που τόσο λείπει.

*Ο Εμμανουήλ Ν. Κώνστας είναι Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Μετώπου