Παραμύθι χωρίς δράκο το τουρκικό casus belli για τα 12 ν.μ.

Το ξέρετε ότι αν ένα τουρκικό πλοίο πλέει στα 7νμ από το Καστελόριζο (ή από οποιοδήποτε άλλο νησί) και απονηώσει ένα ελικόπτερο, τότε το τουρκικό σκάφος πλέει σε διεθνή ύδατα αλλά το ελικόπτερό του -μόλις ανυψωθεί μερικά μέτρα- παραβιάζει εθνικό εναέριο χώρο; Αυτά τα ωραία μόνο στην Ελλάδα!

Για να λύσεις ένα πρόβλημα πρέπει προηγουμένως να παραδεχθείς ότι όλες οι προηγούμενες προσπάθειές σου ήταν λανθασμένες. Συνεπώς ξεκινάς μια νέα ή διαφορετική λύση.
Το πρόβλημα των 12 μιλίων έχει ως παραμύθι το casus belli, μόνο που δεν έχει δράκο, διότι η Τουρκία δεν πρόκειται “να σου κηρύξει τον πόλεμο” απλά επειδή άσκησες τα νόμιμα εκ του διεθνούς δικαίου δικαιώματα επέκτασης των χωρικών σου υδάτων. Απλά θα συνεχίσει τις προκλήσεις και τις παραβιάσεις των 10νμ που είναι το όριο του εναέριου χώρου μας.

Εδώ η Ελλάδα διεκδικεί όχι μία αλλά δύο παγκόσμιες παραδοξότητες.

Είμαστε η μοναδική χώρα που ο εναέριος χώρος της δεν συμπίπτει με το όριο των χωρικών της υδάτων (10 ο πρώτος και 6 τα δεύτερα) αλλά και η μοναδική χώρα (πλην του Palau στον Ειρηνικό και την Ιορδανία που έχει ασήμαντα θαλάσσια σύνορα) που δεν έχει ακόμα εξασκήσει το δικαίωμα στα 12νμ (υδάτων και εναερίου χώρου).

Η μοναδικότητα των 10νμ μας προσφέρει κάτι το μοναδικό: Τη σταδιακή αύξηση των χωρικών μας υδάτων από τα 6 στα 7, 8, 9, 10, 11 κλπ, αν υποθέσουμε ότι κάτι μας εμποδίζει να το κάνουμε απευθείας στα 12 και αυτό το κάτι δεν είναι ασφαλώς το αστείο casus belli αλλά τα συμφέροντα άλλων χωρών, με πολύ μεγαλύτερη ισχύ από την Τουρκία.

Δηλαδή να εκμεταλλευτούμε περαιτέρω την διπλή παραδοξότητα, επεκτείνοντας, όχι απευθείας στα 12, αλλά αρχικά στα 7 ή στα 8, όπως ακριβώς κάναμε το 1931 με τα 10νμ. Δεν ξέρω αν έχει προηγηθεί παρόμοια πρόταση αλλά αξίζει να μελετηθεί.

Το θέμα δεν σηκώνει άλλη αναβολή διότι η Μavi Vatan έχει μπει σε εφαρμογή και πρέπει να σταματήσει πριν είναι αργά.