Η αλλοτρίωση του προφορικού και του γραπτού λόγου στην Ελλάδα

«Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικρού τυφλοί και ανίκανοι κυβερνήτες» – Γ. Σεφέρης

Ο Νίκος Εγγονόπουλος είχε αναφέρει, ότι -οι άγγελοι εις τον Παράδεισο ομιλούν Ελληνικά, γεγονός το οποίος ο καθείς υγιείς φιλέλλην ενστερνίζεται διότι συνιστά τον ομφάλιο λώρο του σύμπαντος κόσμου, εξ αυτού του λόγου δέον όπως αντισταθούμε προς τους δολιοφθορείς ταύτης υπό του προσχήματος του κίβδηλου προοδευτισμού.

Είναι πρόδηλον ότι το ακροθίνιον της εθνικής συνοχής και της ενδυναμώσεως του εθνικού φρονήματος ενός λαού ο οποίος εξακολουθεί και υπάρχει συν τω χρόνω προιόντι, εις το διάβα των αιώνων, καθίσταται αναμφισβητήτως η ελληνική γλώσσα, διότι συνιστά την οργανική συνέχεια και σφυρηλατεί τον πνευματικό αρμό του παρελθόντος και του μέλλοντος, με το ενεστώς παρόν, δοθέντος ότι, συνιστά απτώς τον δαυλό διηνεκούς μεταλαμπάδευσης του ιστορικού διαχρονικού πλούτου της πολιτισμικής παραδόσεως ενός λαού, προς τους επιγενόμενες γενεές.

Η κηδεμονία του Ελληνικού κράτους από προσφυείς ανθελληνικούς κύκλους, εντελλόμενους από υπερ-εθνικούς μηχανισμούς των κοσμο-εξουσιαστών, οι οποίοι δια της μισάνθρωπης ιδεοληψίας τους, επιχειρούν να αποκτήσουν την παγκόσμια πολιτισμική πρωτοκαθεδρία, διασπείροντας ψεύδη, παραχαράσσοντας την ιστορία και κιβδηλοποιώντας τα αντικειμενικά επιστημονικά ευρήματα, επί τω τέλει να πείσουν περί της υπέρτερης ικανότητας τους, έναντι των άλλων λαών-εθνών, συνιστούν μία αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα.

Τούτο επιτυγχάνεται παντί προσφόρω τρόπω, όπως αφενός δια των απάνθρωπων ερπυστριών νεοπαγούς ολοκληρωτισμού, και εξ ετέρου δια των δοκισήσοφων, έμμισθων φερεφώνων, συστημικών Ακαδημαϊκών, οι οποίο πλειοδοτούν εις τον ακρωτηριασμό της Ελληνικής γλώσσης, ως σύστοιχα όργανα των ανθελληνικών μηχανισμών, προβάλλοντας, εις επίρρωσιν της καταστροφικής τους μανίας κατά της γλώσσης, αλυσιτελή νηπιώδη επιχειρήματα ότι δήθεν η μείωση της διδασκαλίας των αρχαίων ή ο προοδευτισμός της απλούστευσης της Ελληνικής γλώσσης εναρμονίζεται με τον «πνεύμα» της εποχής και εξυπηρετεί συγκεκριμένους στόχους εξέλιξης.

Η ελληνική γλώσσα ως είρηται ανωτέρω, συνιστά ανυπερθέτως την εύγλωττα συμπυκνωμένη πεμπτουσία της δομικής ταυτότητας και της ιστορικής συνέχεια ενός έθνος και πολιτισμού, πλην όμως εν τη Πατρίδι μας, καίτοι συνιστά την κοιτίδα του παγκόσμιου πολιτισμού, κατά ένα παράδοξο τρόπο η γλώσσα μας έχει εξαρθρωθεί όπως και η παιδεία, ούτως ώστε δια της διανοητικά λοβοτομημένης μάζης και του πνευματικού ευνουχισμού των αγεληδόν σκεπτόμενης κοινωνίας, να κυριαρχεί η ανθελληνική προπαγάνδα των μηχανισμών εξουσίας.

Ήδη, βιώσαμε την πλήρη απαξία του εκ προμελέτης οργανωμένου εγκλήματος το 1976 επί κυβερνήσεως της δήθεν συντηρητικής κυβερνήσεως της Ν.Δ επί Υπουργίας του κ Ράλλη, ο οποίος κατήργησε την καθαρεύουσα ως επίσημο γλώσσα του Ελληνικού Κράτους, επιβάλλοντας την δημοτική, όπως επίσης δια της προβολής πρόδηλα αλυσιτελών και νηπιωδών επιχειρημάτων, κατήργησε την διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών εις το Γυμνάσιο, την ίδια ολέθρια δια την εθνική συνείδηση και εθνική συνοχή πολιτική ακολούθησε απαρεγκλίτως ο τότε Υπουργός Παιδείας Βερυβάκης, όπου νύκτωρ, επί κηβερνήσεως του Πασόκ, κατήργησε τα πνεύματα και τους τόνους της ήδη εκφυλισμένης ελληνικής γλώσσης δια της δημοτικής.

Απορίας άξιον καθίσταται η κατά συναυτουργία αποφάσεως βάναυσου ακρωτηριασμού της Ελληνικής γλώσσης, δια της οποίας εκφυλίζεται η παιδεία και αφιδατώνεται το Ελληνικό φρόνημα διότι οι επιγενόμενες γενιές αδυνατούν να καταδυθούν εις το μεγαλείο του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού και εν ταυτώ της ιστορίας διότι τα παιδιά, στερούνται βασικών γνώσεων.

Η φαιδρή επιχειρηματολογία των, μόνον θυμηδία προξενεί διότι αναπαράγεται μία επιστημονικά ανυπόστατη συνθηματολογική ρητορική μαρξιστικής επίνευσης , ότι δήθεν δια της ως άνω πράξεως τεκμαίρεται ο προοδευτισμός και ο εκσυγχρονισμός της κοινωνίας.

Ως εκ τούτου λοιπόν, εν τοιαύτη περιπτώσει, καθίσταται πρόδηλο ότι οι κηδεμόνες του εντελλόμενου ανθελληνικού κράτους αποφάσισαν την ολιστική καταδέαφισή του πελιδνού έθνους, δια του ενταφιασμού της Ελληνικής γλώσσης, η οποία συνιστούν  το άπαν όχι μόνον δια τον πολιτισμό, αλλά και δια την ομαλή διανοητική ανάπτυξη της προσωπικότητας των ανθρώπων λόγω της ιεράς συμπεπηγμένης πληρότητας της.

Ως έπος ειπείν απορίας άξιον καθίσταται το εξής γεγονός:

εις ό,τι αφορά τον Ελληνισμό όλα τα ανθελληνικά κοινοβουλευτικά κόμματα, όλες οι κατακερματισμένες ιδεολογικές αιρέσεις των κοσμοεξουσιαστών, συνονομολογούν απνευστί και αμελλητί ούτως ώστε να συνθλίψουν, υπό την καταφανώς ανθελληνική μέγγενη τους, την Ελληνική γλώσσα, εξοβελίζοντας εν ταυτώ οιονδήποτε τολμητία αντιρρήσεων, και επιστρατεύοντας  συνακολούθως την πάγια και χρόνια πρακτική της περιθωριοποιήσεως και κατασυκοφαντήσεως αυτού (ήτοι του αντιρρησία) δια της προσάψεως ενός μειωτικού, καταφρονητικού και απαξιωτικού στίγματος άνευ ετέρου τινός, προς σκοπό να εξοβελισθεί και να πολεμηθεί εκ του συστήματος, ως ιδεολογικά επικίνδυνος.

Εν πάση περιπτώσει, ο επιθανάτιος ρόγχος του διηνεκούς αγώνος κατά του μισελληνισμού με άξονα την θεϊκή καταγωγής της Ελληνικής γλώσσας, μαίνεται άχρι εσχάτων, ως μέγιστη οντολογική καταξίωση κατά του τυραννικού παγκόσμιου καθεστώτος.

*Ο Χαράλαμπος  Β Κατσιβαρδάς είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω, Bουλευτής Β1 Σπαρτιατών