Διεθνής Ασφάλεια 11:21
Ο μαινόμενος πόλεμος μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας διαιρεί τον κόσμο προς μία νέα πραγματικότητα και αναβιώνουν μνήμες οιονεί δεύτερου παγκόσμιου πολέμου καθότι, βιώνουμε μία κατάσταση ανακατανομής της ισχύος και της εξουσίας παγκοσμίως δια της οποίας πρόκειται να αναδειχθεί καιονοφανώς ο νεοπαγής ισχυρός του κόσμου, ο οποίος θα κατέχει τα πρωτεία και θα έχει την απόλυτη πρωτοκαθεδρία εις την άσκηση της εξουσίας έναντι κόσμου.
Εν τοιαύτη περιπτώσει η ισορροπία καθίσταται λίαν εύθραυστη παρά τις όποιες οικονομικές συνέπειες συνεπιφέρει αναποδράστως ο πόλεμος δια τα έθνη κράτη, πλην όμως ουδένα εκ των δύο μερών, καθίσταται διατεθειμένο να υπαναχωρήσει και φέρονται αμφότεροι οι δύο κατ’ οουσίαν συνασπισμοί Ανατολής και Δύσης, να θυσιάσουν μία εκκωφαντική παγκόσμια σύρραξη, αντί της υπαναχωρήσεως ένεκεν του γοήτρου των.
Η κατάσταση είναι οριακή διότι οι Η.Π.Α επιδιώκουν παντί προσφόρω τρόπω αλλά καθοιονδήποτε τρόπο την παροχή υλικής αρωγής και όπλων προς την Ουκρανία , επί τω τέλει ίνα προαγάγει εσπευσμένα τις εχθροπραξίες εις βάρος της Ρωσίας.
Η παγκόσμια σφαίρα έχει διαιρεθεί εις τοσούτον βαθμό όπου νομοτελειακά προπαρασκευάζεται η επέλαση ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου με υπέρμετρα ανεπανόρθωτες και δυσχερώς αναστρέψιμες οικονομικές συνέπειες προς άπαντες.
Παρά την ύπαρξη του πολέμου εν έτει 2022 με ό,τι τούτο συνεπάγεται εκατέρωθεν του παγκοσμίου γίγνεσθαι καθίσταται πρόδηλο ότι οι μηχανισμοί εξουσίας είναι διατεθειμένοι να μεταφέρουν τον πόλεμο ανενδοίαστα προς όλα τα κράτη, προκρίνοντας την επέκταση της εξουσίας των και όχι την εδραίωση της ειρήνευσης και την τυχόν αποσόβηση ανάφλεξης μίας ανήκεστης πακγκόσμιας συμπλοκής.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι η πορεία της ανθρωπότητας παρά τις μέγιστες απώλειες του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, δεν είναι διατεθειμένη να επιλύσει τις διαφορές της πολιτισμένα, παρά τις μυριάδες πομπώδεις εκστρατείες περί της επικρατήσεως της παγκόσμιας δήθεν ειρήνης, παρά τις στεντόρειες ρητορικές κατά του πολέμου, ήδη εν τω μέσω του έτους 2022 ο κόσμος ευρίσκεται εις το σημείο μηδέν, καθώς όλοι οι ψευδεπίγραφοι θεσμοί περί της διασφάλιση της διπλωματικής επίλυσης των διαφορών και της συνακόλουθης επιχειρηματολογίας υπέρ της δημοκρατίας και της αληθείας, αποδεικνύεται απλώς μία φενάκη και μία ουτοπία.
Όπισθεν της στιλπνής προθήκης των ευχολογίων και των συνθημάτων, υποκρύπτεται η ακαταμάχητη κατίσχυση του αδυσώπητου δικαίου του ισχυρού άνευ ετέρου τινός και η δυναμική της μειοψηφίας των ισχυρών.
Σήμερον εκ παραλλήλου με την επί μακρόν διελκυστίνδα πολέμου και την άλογη επιθετική εμπλοκή της Δύσης και της Ευρώπης, ο κόσμος γαλουχείται αναληθώς και ψευδώς είτε αφενός ελλείψει διαυγών και ορθολογιστικών επιχειρημάτων αναφορικώς προς την αντικειμενική γενεσιουργό αιτία του πολέμου ή εξ ετέρου η φαιά προπαγάνδα συσκοτίζει την αλήθεια, παραχαράσσει τα γεγονότα διαπλάθοντας μία εντελώς κίβδηλη εικόνα περί των εκατέρωθεν εχθροπραξιών επί σκοπώ παρελκύσεως της αγεληδόν σκεπτομένης μάζης.
Σήμερον τούτου ο λυπηρός πόλεμος, δεν προσεγγίζεται με τα παραδοσιακά στερεότυπτα της Ψυχροπολεμικής περιόδου, δηλονότι κατά την ισορροπία του τρόμου πρυτάνευσαν και επικρατούσαν αφενός μεν ο καπιταλισμός και εξ ετέρου τα σοσιαλιστικά κράτη της πρώην Σοβιετικής Ενώσεως-του σιδηρούν παραπετάσματος.
Η σύγκρουση του πολέμου, αντιπροσωπεύει την εύγλωττη ενσάρκωση ενός αποπνευματικοποιημένου, άθεου εριζωμένου παρά φύσιν κατεστημένου της Δύσεως, το οποίο προάγει απαρασάλευτα και βαθμηδόν την εγκαθίδρυση της παγκοσμιοποίησεως και την ολοσχερή αποδόμησης οιουδήποτε ακηδεμόνευτου υγιούς κυττάρου δια της λυσσώδους προβολής κατάπτυστων νοσηρών κοινωνικών προτύπων.
Η προαγωγή της αποεθνικοποίησης και η βίαιη εγκαθίδρυση νοθευμένων ουδετερόφυλων κρατών από επήλυδες συνιστά την μείζονα έκφανση των σηψαμικών σχεδιασμών της υποκουλτούρας τρόπον τινά της Δύσεως.
Εις τον αντίποδα η πολιτισμική ταυτότητα της Ρωσίας διαφοροποιείται σθεναρά προς τον ολετήρια των ερπυστιρών της παντελούς αμαρώσεως του ανθρωπίνου προσώπου, της άθεης Ευρώπης, όμως ανεξαρτήτως της συγκριτικής τοιαύτης παραβολής, το συμπέρασμα το οποίο συνάγεται αδηρίτως εκ των ως άνω έγκειται εις το ότι η φύση του ανθρώπου ουδόλως έχει ματαβληθεί καθότι καθίσταται έρμαιο των παθών και της εξουσιολαγνείας αλλά ούτε και ο περίπυστος και πολύφερνος πολιτισμός της τεχνολογίας έχει συμβάλλει εις τον καταστεί το ανθρώπινο είδος προηγμένο προς σκοπό την διαρκή εξέλιξη και πρόοδο, πράγμα το οποίο επιτυγχάνεται εκ των ων ούκ άνευ, ως εικός ,μόνον με την εδραίωση της θεμελιώδους και αμετάβλητης συνθήκης η οποία αδιαμφισβητήτως καθίσταται η ειρήνη.
*O Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
