Η παρά φύση πρόοδος των οπισθοδρομικών

Ο νεοπαγής ολοκληρωτισμός υπό των απογόνων, ηθικών αυτουργών, της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια, δηλονότι αποτελούν τους διαχρονικά πολύφερνους και λελαμπυρσμένους κηδεμόνες μας, αμέσως ή εμμέσως, διότι ήδη εις αυτούς έχουν λάθρα παρεισφρήσει  έτεροι πλέον σκληροπυρηνικοί δήμιοι, οι οποίοι κείνται ανάμεσά μας, είτε με τον έναν ή με το έτερο τρόπο, με «παραποιημένα» ονόματα, αυτό-αναγορευόμενοι  κεκαλυμμένα, εις διαπρύσιους κήρυκες της σφέτερης αλήθειας.

Το αίνιγμα διάγνωσης του διαχρονικού και ερριζωμένου ανθελληνισμού ανάγεται εις τους λόγους ιδρύσεως του Ελλαδικού Κράτους και εις τους διαχρονικά εγκατεστημένους «Δούρειους ίππους», τούτο δε καθίσταται λίαν σαφές να αναλύσει κανείς και να επισκοπήσει συστηματικά μετά ιδιαίτατης σπουδής τα ονόματα τα οποία πρωτοστάτησαν εις την κατάργηση της αρχαίζουσας διαλέκτου ή της καθαρεύουσας υπό το πρόσχημα του δημαγωγικού δήθεν λαϊκισμού .

Δυνάμει των ανωτέρω αν ανατρέξει κανείς και εις την απώτατη ιστορία όπως λ.χ κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο θα διαπιστώσει αιτιωδώς τις σημερινές φιγούρες οι οποίες δεν άγονται και φέρονται μόνο εκ ταπεινών ελατηρίων ή ευτελών παθών, αλλά πρόκειται δια πρόσωπα τα οποία φέρουν συγκεκριμένα εθνικά χαρακτηριστικά συνωμοτικού και μισάνθρωπου χαρακτήρα.

Πέραν της ως άνω αναγωγής φρονώ οι σημερινοί έκγονοι της Ιεράς Εξέτασης, ήτοι η σημερινή Ευρώπη, εν αγαστή συμπνοία με τις Η.Π.Α, υπό την πλέον μεταλλαγμένη πολιτισμική της κατεύθυνση ελαφρώς παρηλλαγμένη ευαγγελίζεται την πάση δυνάμει επιβολή της αυθεντικής και αλάθητης σκέψεως.

Τοιουτοτρόπως λοιπόν επιβάλλεται ξύλοις και ροπάλοις η πρωτοκαθεδρία της καθεστωτικής ανεπίδεκτη αμφισβήτησης, η οποία περιάπτεται του αλαθήτου, άποψη η οποία σημασιοδοτεί την έννοια της πολιτικής ορθότητας.

Η μη δηλαδή ευθυγράμμιση με την διατύπωση της ως άνω άποψης επιφέρει άνευ ετέρου τινός, τον εξοστρακισμό εκ της κοινωνίας, την πρόσαψη ψόγου, μομφής καθώς και του ανεξίτηλου στίγματος του βλδελυρού αντιφρονούντα.

Την ως άνω καινοφανή μορφή φαιού ολοκληρωτισμού την νομιμοποιεί και διαποτίζει προς το συλλογικό υποσυνείδητο η ανέλεγκτη προπαγάνδα των ραδιοτηλεοπτικών μέσων, η οποία σαγηνεύει ανυπερθέτως τους αγεληδόν σκεπτόμενους πολίτες αφυδατώνοντας οιαδήποτε μορφή συγκροτημένης σκέψεως εξαρθρώνοντας τους εν αυτώ την όξυνση της κριτικής τους σκέψεως με αποτέλεσμα να εξουδετερώνεται εν τη γενέσει της οιαδήποτε μορφή ζωτικής αντίδρασης.

Η τεχνική της προπαγάνδας διαφαίνεται εις την πεμπτουσία της καθεστωτικής αντίληψης της πολιτικής ορθότητας ήτοι εις τους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές και συλλήβδην αριστεριστές οι οποίοι κατά την επίσκεψη των Ναζιστών του Τάγματος του «Αζόφ» εις το Ελληνικό κοινοβούλιο, μολονότι υπό αυτών έχουν υποστεί δεινά οι Έλληνες της Μαριούπολης, ουδείς τους ενόχλησε, και ουδείς εκ των έμμισθων επαναστατών άνευ αιτίας ήτοι τους τελούντες εις διατεταγμένη υπηρεσία συνδικαλιστές κινητοποιήθηκε.

Ομοίως το αυτό συνέβη και με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό προς άπαντες, με την κατάλυση του Συντάγματος, την καταστρατήγηση του παραδοσιακού εργατικού δικαίου και την θέση σε αναστολή των υγειονομικών απλώς επειδή διατήρησαν ρητή επιφύλαξη επί του σώματος του να συναινέσουν εκβιαστικά και άνευ της συνδρομής εκδήλωσης της βουλήσεως  επί μίας πλημμελώς προβαλλόμενης ιατρικής πράξεως.

Αντί δηλαδή οι μεγαλοσχήμονες δήθεν ψευδεπίγραφοι επαναστάτες να υπερασπίσουν σφόδρα τα τρωθέντα υγειονομικά και εργασιακά δικαιώματα, τήρησαν εκκωφαντική σιγή ιχθύος ακριβώς επειδή η αποστολή του καθίσταται υπό την επίφαση της ρητορικής να συντηρούν το κατεστημένο, να λιβανίζουν τα μεγάλα αφεντικά και να υποστηρίζουν με σθένος τα συμφέροντα του οργανωμένου κεφαλαίου και εν προκειμένω των φαρμακοβιομηχανικών.

Ο συρφετός αυτός των συνδικαλιστών συνιστά αναπόδραστα οργανικό επακόλουθο του σηψαιμικού Ελλαδικού Κράτους, εξ αυτού του λόγου υποτάσσεται πλήρως εις την ατζέντα της παγκοσμιοποίησης, δεδομένου ότι έχει τους ίδιους χρηματοδότες εξ αυτού του λόγου ακολουθεί την ίδια πολιτική (υπέρ του Ναζισμού λόγω άνωθεν επιβολής, υπέρ της Ουκρανίας, υπέρ της Τουρκίας, υπέρ των Μεταναστών, Υπέρ των Μουσουλμάνων, υπέρ της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, υπέρ της δημόσιας δήλωσης υπερηφάνειας δια τον όμοιο σεξουαλικό προσανατολισμό κατά τις τακτικές ετήσιες παρελάσεις, εις τον αντίποδα όμως  διασαλπίζουν την κατάργηση των εθνικών παρελάσεων κατά της ορθοδοξίας, της εθνικής παιδείας, και στρέφονται κατά της δόσεως κινήτρων προς τις νέες  ελληνικές οικογένειες ή τους πολυτέκνους υπό το πρόσχημα του ρατσισμού).

Εν κατακλείδι αρξαμένες οι αναθυμιάσεις της δυσώδους σήψεως διέρχονται από τον αγωγό του παρωχημένου δοτού συνδικαλισμού ως μείζονα έκφανση της κρατικής καμαρίλας ανεξαρτήτως δήθεν ιδεολογικού χρώματος και εξικνούνται ράγδην, άχρι της κατάργησης των δικαιωμάτων των παιδιών να αναπτύσσονται εις μία βιολογική φυσιολογική οικογένεια βάσει της οποίας προήλθαν κατά φύση εις τον κόσμο από το θήλυ και το άρρεν, με αποτέλεσμα να τους (εις τα ανυπεράσπιστα ανήλικα τέκνα), επιβάλλεται δια της βίας, η καθεστωτική μονολιθική άποψη των ενηλίκων, διότι τούτο επιτάσσει το κεφάλαιο του κομμουνιστικού-καπιταλισμού με έρεισμα τον πολιτισμικό μαρξισμό.

Η πόλις εάλω δια των ερπυστριών της Νέας Τάξης πραγμάτων του αντεστραμμένου κόσμου.

*Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς, Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω