«Θα μπορεί να απέχει όποιος Βουλευτής δεν θέλει να ψηφίσει τον γάμο και την τεκνοθεσία ομοφυλοφίλων, απλά άμα είναι Υπουργός ας μην κάνει πολύ θόρυβο». Με αυτή τη σολομώντεια απόφαση ο αρχηγός της ΝΔ έλυσε το ζήτημα των όποιων διαφωνιών στο κόμμα του για το συγκεκριμένο θέμα.
Γνωρίζει εξάλλου καλά, πως όποια τελικά μορφή έχει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, θα ψηφιστεί από τα κόμματα της κεντροαριστεράς. Οπότε ας υπάρχουν και οι διαφωνούντες στη ΝΔ, δεν ενοχλούν κανέναν στην ουσία και κρατούν συγχρόνως και τους συντηρητικούς ψηφοφόρους.
Σε αυτό το όμορφο δικαιωματιστικό παιγνίδι φιλελεύθερων και αριστερών που έχουν γίνει ένα ιδεολογικά, δεν χωράει μία παθητική στάση. Δεν χωρούν τα ναι μεν αλλά, τα ίσως και τα μπορεί. Κάποιος απλά ή συμμερίζεται την δικαιωματιστική ατζέντα ή διαφωνεί.
Στην κατάργηση της ιερότητας του γάμου, της διαστροφής της έννοιας οικογένεια, της μετατροπής του παιδιού σε παιγνίδι συμφερόντων και της γυναίκας σε μηχανή αναπαραγωγής παιδιών κατά παραγγελία, δεν υπάρχει μέση λύση. Όχι ότι σε άλλα θέματα υπάρχει μεσαίος χώρος αλλά πολύ περισσότερο εδώ που αφορά τις ζωές και το μέλλον ανθρώπων.
Η αποχή, είτε είναι κομματική στην ψήφο στην Βουλή, είτε στην κοινωνία, είναι απλά συνενοχή. Συνενοχή σε μια κοινωνική μηχανική που μιλάει για δικαιώματα χωρίς όρια. Συνενοχή σε μια πολιτική που περνά από την «ενσωμάτωση» μεταναστών, την αποδοχή των πολλών φύλων, το γάμο και την τεκνοθεσία ομοφυλοφίλων για να φτάσει μέχρι που άραγε;
Στην αυριανή θεσμοθέτηση της παιδοφιλίας και τη νομική κάλυψη του όποιου βιασμού;
Γιατί προς τα εκεί πηγαίνει αυτή η επέλαση της μη κανονικότητας που τη βαφτίζουν ως «αποκατάσταση μίας κοινωνικής πραγματικότητας», εννοώντας με αυτό την ύπαρξη των ομοφυλικών ζευγαριών και τη λογική ότι αφού υπάρχουν, ας νομιμοποιηθούν. Ε, λοιπόν και οι παιδόφιλοι υπάρχουν, λίγοι στις φυλακές, οι περισσότεροι στην κοινωνία. Γιατί λοιπόν να μην νομιμοποιηθούν και αυτοί αφού υπάρχουν;
Καμία υπόθεση δεν είναι χαμένη, αρκεί να υπάρχει έστω και ένας να την υπερασπιστεί. Στην αντίθεση στον δικαιωματισμό, ευτυχώς, υπάρχει η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας που βρίσκεται απέναντι του και αυτό φαίνεται σε κάθε δημοσκόπηση. Γι’ αυτό και θέλουν να τη νομοθετήσουν σε μία Βουλή που έχει χάσει κάθε επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα, έστω και παθητικά.
