Δύτες εντόπισαν προϊστορικό ψάρι στον Ινδικό Ωκεανό: Είναι το πρώτο που έχει κινηματογραφηθεί ζωντανό

Δύτες βούτηξαν στα σκοτεινά νερά του Ινδικού Ωκεανού, φτάνοντας σε μια βαθιά προεξοχή στις πλαγιές ενός αρχαίου ηφαιστείου — στα 110 με 130 μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Εκεί, μέσα στην πυκνή λάσπη και την περιορισμένη ορατότητα, συνάντησαν κάτι που κανείς τους δεν είχε ξαναδεί.

Στην αρχή, ήταν απλώς μια σκιά. Ύστερα, ένα περίγραμμα. Και όταν τα φώτα χαμήλωσαν αρκετά ώστε να μην το τρομάξουν, φάνηκε καθαρά: ένα πλάσμα που έμοιαζε να έχει ξεμείνει από τον χρόνο.

«Είναι το πρώτο που έχει ποτέ κινηματογραφηθεί ζωντανό;», αν και πλάνα του δεν έχουν κάνει ακόμα την εμφάνισή τους σε δημόσια θέα.

Όταν η λάσπη στον βυθό διαλύθηκε, ένα ογκώδες περίγραμμα με πτερύγια σαν αρχαία κουπιά, λέπια που έμοιαζαν σφυρηλατημένα παρά φυσικά, και μάτια που απορροφούσαν το φως αντί να το αντανακλούν, εμφανίστηκε με τους δύτες να μένουν εκστασιασμένοι αλλά σχεδόν ακίνητοι για να μην τραβούν την προσοχή.

Αυτό που κατέγραψε η κάμερα δεν έμοιαζε καθόλου σύγχρονο.

Το ψάρι είχε τη στάση ενός λειψάνου: ένα βαρελοειδές στήθος που στενεύει σε μια ισχυρή ουρά, ζευγάρια πτερύγια που λειτουργούσαν περισσότερο σαν άκρα παρά σαν κουπιά, μια γνάθο φτιαγμένη για υπομονή. Κινούνταν αργά.

Η ομάδα είχε κάνει τρεις δοκιμαστικές καταδύσεις την προηγούμενη εβδομάδα και είχε καταγράψει συνολικά δέκα ώρες χρόνου στον βυθό για να μάθει το έδαφος.

Τοποθέτησαν μια κάμερα χωρίς δόλωμα, χαμηλής φωτεινότητας, και μετά απομακρύνθηκαν είκοσι μέτρα. Πέρασαν πέντε λεπτά. Δέκα. Στο δέκατο τρίτο λεπτό, η σκιά διευρύνθηκε σε βεβαιότητα.

Οι βιολόγοι τείνουν να το αποκαλούν «ζωντανό απολίθωμα», μία γενεαλογία που είναι ανθεκτική στο χρόνο. Αν αυτό το ψάρι ανήκει σε αυτή την κατηγορία, μένει να επαληθευτεί, προσθέτει ένα σημείο δεδομένων σε έναν χάρτη με πολλά κενά.

Ο ισχυρισμός «πρώτο που κινηματογραφήθηκε ζωντανό» έγινε στην έξαψη της στιγμής και είναι ασαφής. Υπάρχουν βίντεο από άλλες παλιές γενεαλογίες, σε άλλες θάλασσες, υπό άλλο φωτισμό.

Αυτό που κάνει αυτό το βίντεο διαφορετικό είναι η σαφής, κοντινή συμπεριφορά: το ζώο εξερευνά, περιφέρεται και μετά επιλέγει να μείνει. Δεν είναι μια περαστική επίσκεψη. Είναι μια συνάντηση.

«Είχαμε κάνει πρόβα τα βαρετά μέρη, ώστε η μαγεία να είναι ήσυχη», είπε ο επικεφαλής της ομάδας Marcus Baines. «Όταν έφτασε το ψάρι, ήμασταν ήδη εκτός δρόμου του».

Πώς στήθηκε η κινηματογράφιση

• Φωτισμός: κόκκινος, διάχυτος, κάτω από 300 lumens, χωρίς φλας.
• Στάση: πλάγια, χαμηλό προφίλ, χωρίς άμεση προσέγγιση σε απόσταση μικρότερη από δύο μήκη σώματος.
• Χρονοδιάγραμμα: αυστηρό όριο για την αναχώρηση, ώστε να γίνονται σεβαστά η αποσυμπίεση και η γνωστική λειτουργία.
• Κάμερες: ευρυγώνιος φακός, προ-εστίαση, χειροκίνητη έκθεση για την αποφυγή κυνηγιού.
• Ηθική: χωρίς δόλωμα, χωρίς επαφή, χωρίς κυνηγητό. Το ζώο αποφασίζει για τη συνάντηση.