Ειδικός προειδοποιεί: «Περιοχές όπως η Θεσσαλία κινδυνεύουν με ερημοποίηση» 

Σύμφωνα με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Θεοφάνη Γέμτο, η συνεχής αύξηση της θερμοκρασίας σε παγκόσμιο επίπεδο θα επιφέρει ακραία καιρικά φαινόμενα όπως καύσωνες, μείωση των βροχοπτώσεων και άνοδο της στάθμης της θάλασσας.

Οι εξελίξεις αυτές στην κλιματική αλλαγή θα μεταβάλουν ριζικά τις φυσικές ισορροπίες στην Ευρώπη, με έντονες διαφορές ανάμεσα στο βορρά και το νότο. Στην Ελλάδα, ο συνδυασμός από καύσωνες και έλλειψη νερού μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφή της αγροτικής παραγωγής και να επιταχύνει την ερημοποίηση περιοχών όπως η Θεσσαλία.

«Η κλιματική αλλαγή είναι μια αναμενόμενη μεταβολή που θα επηρεάσει όλους τους πολίτες της ΕΕ», τονίζει ο Θεοφάνης Γέμτος.

Λιγότερο νερό, περισσότερη ζέστη: ένας επικίνδυνος συνδυασμός

«Η αύξηση της θερμοκρασίας στις βορειότερες χώρες θα μεγαλώσει τη βλαστική περίοδο αυξάνοντας τις αποδόσεις ενώ θα επιτρέψει να καλλιεργηθούν είδη που σήμερα δεν μπορούν. Στις νότιες χώρες όπως η δική μας, η μείωση των βροχοπτώσεων και η αύξηση των ημερών καύσωνα θα δυσκολέψει τις καλλιέργειες ενώ θα χρειαστούμε να αξιοποιήσουμε όλο το διαθέσιμο νερό», προειδοποιεί ο καθηγητής.

Επισημαίνει επίσης την ανάγκη δημιουργίας ταμιευτήρων για αποθήκευση νερού το χειμώνα, αξιοποίησης της υδροηλεκτρικής ενέργειας και περιορισμού της υπερεκμετάλλευσης των υπόγειων υδροφορέων. «Αν δεν ληφθούν μέτρα, περιοχές σαν τη Θεσσαλία, μάλιστα, κινδυνεύουν με ερημοποίηση ένα φαινόμενο κατά το οποίο η μείωση της γονιμότητας των εδαφών και η έλλειψη φυσικών πόρων όπως το νερό, θα κάνουν αδύνατη τη συντήρηση των ανθρώπων», τονίζει.

Γεωργία, εκπομπές και διατροφή: όλα είναι αλληλένδετα

Υπογραμμίζει επίσης ότι η αύξηση του CO₂ μπορεί να ωφελήσει καλλιέργειες τύπου C3, όπως τα σιτηρά, αλλά όχι τις καλλιέργειες C4 όπως το καλαμπόκι. Καλεί σε προσαρμογή των αγροτικών πρακτικών στο πλαίσιο της νέας ΚΑΠ.

Η γεωργία ευθύνεται για το 12% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στην ΕΕ, με το μεθάνιο από τα μηρυκαστικά να αντιστοιχεί στο 39%, τα γεωργικά εδάφη στο 32%, τη χρήση μηχανημάτων στο 14% και τη διαχείριση κοπριάς στο 13%.

Η μείωση των εκπομπών από τα μηρυκαστικά είναι δύσκολη χωρίς αλλαγή διατροφικών συνηθειών, όπως η μείωση της κατανάλωσης κόκκινου κρέατος. «Να μην ξεχνάμε ότι τα μηρυκαστικά χρειάζονται 7 κιλά τροφής για να παράγουν ένα κιλό κρέας που είναι μια σπατάλη. Από την άλλη πλευρά, αξιοποιούν τροφές με κυτταρίνες που εμείς δεν μπορούμε να αφομοιώσουμε. Πρέπει να παρθούν αποφάσεις», καταλήγει ο ομότιμος καθηγητής.