Επιστήμονες εντόπισαν ραδιενέργεια 4.500 φορές υψηλότερη από το κανονικό ανοιχτά των ακτών της Αυστραλίας

Επιστήμονες σε δείγματα θαλάσσιου ιζήματος που συλλέχθηκαν από τις Νήσους Montebello στα ανοικτά της Δυτικής Αυστραλίας ανακάλυψαν επίπεδα πλουτωνίου έως και 4.500 φορές υψηλότερα από τα φυσιολογικά.

Στο εν λόγω σημείο η βρετανική κυβέρνηση πραγματοποίησε τρεις πυρηνικές δοκιμές μεταξύ 1952 και 1956.

Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο Marine Pollution Bulletin, στηρίχθηκε σε 66 δείγματα που ελήφθησαν από καταδυτική ομάδα το 2020 και ανέδειξε την περιοχή ως μία από τις πλέον μολυσμένες από ανθρώπινο-παραγόμενο ραδιενεργό υλικό στο νότιο ημισφαίριο.

Η επικεφαλής της έρευνας, διδάκτωρ Madison Williams-Hoffman από το Πανεπιστήμιο Edith Cowan, τόνισε ότι το πλουτώνιο προέρχεται από την «πυρηνική βροχή» των εκρήξεων και κατακάθισε στον βυθό και το περιβάλλον.

Το στοιχείο αυτό, που παραμένει ενεργό για χιλιάδες χρόνια, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο όταν εισπνέεται ή καταπίνεται, αν και δεν διαπερνά το δέρμα.

Οι δοκιμές έγιναν σε πλοίο και πύργους κοντά στα νησιά Trimouille και Alpha, τα οποία σήμερα αποτελούν μέρος ενός προστατευμένου θαλάσσιου πάρκου γνωστού για τη βιοποικιλότητα και τα απειλούμενα είδη που φιλοξενεί.

Παρά την απουσία άμεσου κινδύνου για την ανθρώπινη υγεία, όπως διαπιστώθηκε σε προηγούμενες έρευνες σε ψάρια, οι επιστήμονες επισημαίνουν την ανάγκη για χαρτογράφηση των “θερμών σημείων” ρύπανσης, παρακολούθηση της βιοσυσσώρευσης και αξιολόγηση των οικοσυστημικών επιπτώσεων.

Η Διεύθυνση Πυρηνικής Ασφάλειας της Αυστραλίας (ARPANSA) υποστήριξε την έρευνα, τονίζοντας ότι παρέχει πολύτιμα στοιχεία για τη μακροχρόνια επίδραση των πυρηνικών εκρήξεων στο περιβάλλον.

Οι επισκέπτες του πάρκου προειδοποιούνται να μην παραμένουν στα νησιά πάνω από μία ώρα την ημέρα και να μην αγγίζουν το έδαφος.

Σύμφωνα με τον Tim Hunt, υπεύθυνο διαχείρισης της περιοχής από τη Διεύθυνση Πάρκων και Άγριας Ζωής της Δυτικής Αυστραλίας, οι ισχύοντες περιορισμοί θεωρούνται επαρκείς, αλλά θα επανεξεταστούν αν απαιτηθεί.

Η ερευνήτρια Williams-Hoffman κατέληξε: «Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Τώρα που έχουμε την εικόνα της ρύπανσης, το επόμενο είναι να μελετήσουμε πώς και αν επηρεάζονται τα θαλάσσια οικοσυστήματα που ζουν εκεί».