H πείνα «θέρισε» τους πιγκουίνους της Ν.Αφρικής – Πάνω από 60.000 έχουν πεθάνει από το 2004

Η πείνα φαίνεται πως ήταν ο πιο καθοριστικός παράγοντας για την απώλεια τουλάχιστον 60.000 πιγκουίνων της Νότιας Αφρικής από το 2004, σύμφωνα με σχετική έρευνα.

Η συγκεκριμένη έρευνα αναφέρει ότι περίπου το 95% των Αφρικανικών πιγκουίνων έφυγε από τη ζωή μεταξύ του 2004 και του 2014, στις αποικίες αναπαραγωγής τους, στα νησιά Dassen και Robben.

Οι πιγκουίνοι περνούν από μια διαδικασία που λέγεται «καταστροφική έκδυση» ή στα αγγλικά moulting, κατά την οποία αντικαθιστούν όλα τους τα φτερά ταυτόχρονα, μένοντας στη στεριά για 2 με 4 εβδομάδες.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian, αυτό συμβαίνει συνήθως μία φορά τον χρόνο.

Πιθανότατα, λοιπόν, τις συγκεκριμένες περιόδους μειώθηκε τραγικά ο πληθυσμός τους και οι ερευνητές θεωρούν ότι η κλιματική κρίση και η υπεραλίευση ευθύνονται γι’ αυτό.

Φυσικά, αυτή η μείωση πληθυσμού δεν συμβαίνει μόνο στην Αφρική, αναφέρει η μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Ostrich: Journal of African Ornithology.

«Αυτές οι μειώσεις παρατηρούνται και αλλού», δήλωσε ο Δρ Richard Sherley από το Κέντρο Οικολογίας και Προστασίας στο Πανεπιστήμιο του Exeter.

Δυστυχώς, το είδος του Αφρικανού πιγκουίνου έχει υποστεί τη μεγαλύτερη μείωση πληθυσμού, καθώς έχει μειωθεί σχεδόν 80% σε 30 χρόνια.

Γιατί όμως, θεωρούν ότι η μείωση του πληθυσμού γίνεται κυρίως κατά τη διάρκεια του moulting;

Οι Αφρικανικοί πιγκουίνοι αντικαθιστούν τα φτερά τους για να προστατευτούν με τα νέα, πιο ισχυρά φτερά τους από το κρύο και τη βροχή.

Στην ουσία προσφέρουν στον εαυτό τους έξτρα θερμομόνωση και αδιαβροχοποίηση.

Η διαδικασία αυτή διαρκεί όπως αναφέραμε, 2-4 εβδομάδες και γι’ αυτό παραμένουν στη στεριά.

Για να επιβιώσουν, όμως, κάτω από αυτές τις συνθήκες θα πρέπει να έχουν συσσωρεύσει αρκετό λίπος για να προστατευτούν από τις οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες.

«Αν η τροφή είναι δύσκολο να βρεθεί πριν αλλάξουν τα φτερά ή αμέσως μετά, δεν θα έχουν επαρκή αποθέματα για να επιβιώσουν από την πείνα», είπε ο Sherley.

«Δεν βρίσκουμε πολλούς νεκρούς πιγκουίνους. Η αίσθησή μας είναι ότι πιθανότατα πεθαίνουν στη θάλασσα», πρόσθεσε.

Η μελέτη διαπίστωσε ότι από το 2004 η βιομάζα της σαρδέλας Sardinops saga μειώθηκε κατά 25%.

Αυτό το είδος σαρδέλας είναι η κύρια τροφή των πιγκουίνων, το οποίο, όμως, λόγω των αλλαγών θερμοκρασίας και της αλατότητας των νερών της δυτικής ακτής της Αφρικής, έχουν μειώσει την επιτυχία της αναπαραγωγής τους.

Επιπλέον, τα επίπεδα αλιείας στην περιοχή παραμένουν υψηλά. Όλο αυτό οδηγεί είναι σαν ένα ντόμινο, που οδηγεί στη μείωση του πληθυσμού των πιγκουίνων.

Το 2024, οι Αφρικανοί πιγκουίνοι ανακηρύχθηκαν επίσημα ως κρίσιμα απειλούμενο είδος, με λιγότερα από 10.000 ζευγάρια να αναπαράγονται.