Αυτή είναι η λιμνοθάλασσα της Ελλάδας που ψαρεύουν μπλε καβούρια (φωτο)

Οπλισμένοι με απόχες, τσιμπίδες και υπομονή ψάχνουν στα νερά και συνήθως ανταμείβονται, αφού βρίσκουν μεγάλα γαλάζια καβούρια και γεμίζουν τους κουβάδες τους.

Η λιμνοθάλασσα Καλοχωρίου

Η περίπτωση της λιμνοθάλασσας Καλοχωρίου είναι μοναδική στην Ελλάδα, καθώς πρόκειται για έναν «νέο» υγρότοπο που δημιουργήθηκε σταδιακά από τα μέσα της δεκαετίας του ’60, ως αποτέλεσμα της καθίζησης του εδάφους που προκλήθηκε από την υπεράντληση νερών από τους υπόγειους υδροφορείς σε συνδυασμό με τη χαλαρή σύσταση του εδάφους.

Πριν την εκτροπή του ποταμού Αξιού, το 1934, η περιοχή καλύπτονταν από εκτεταμένα έλη. Την περίοδο 1955 – 1980 η Εταιρεία Ύδρευσης Θεσσαλονίκης έκανε πολλές γεωτρήσεις στην περιοχή του Γαλλικού ποταμού για την υδροδότηση της πόλης της Θεσσαλονίκης, ενώ το ίδιο διάστημα έγιναν πολλές ακόμη γεωτρήσεις από ιδιώτες.

Ως αποτέλεσμα, ο υπόγειος υδροφόρος ορίζοντας της περιοχής έπεσε κατά 36 μέτρα από το 1976. Εξαιτίας και της χαλαρής σύστασής του, το αργιλώδες έδαφος υποχώρησε σε διάφορα σημεία της λιμνοθάλασσας σε βάθος έως και 3-4 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας!

Στη «λεκάνη» που σχηματίστηκε δημιουργήθηκε η σημερινή λιμνοθάλασσα από το θαλασσινό νερό που διεισδύει υπογείως, αλλά και από τα όμβρια ύδατα του οικισμού του Καλοχωρίου. Στη δημιουργία της λιμνοθάλασσας συνέβαλε και η κατασκευή του παράκτιου αναχώματος, το 1976, για την προστασία του οικισμού του Καλοχωρίου από ενδεχόμενες πλημμύρες.

Σήμερα η λιμνοθάλασσα Καλοχωρίου καλύπτει μία έκταση 2.260 στρεμμάτων. Ο πυθμένας της λιμνοθάλασσας βρίσκεται 0,5 – 1 μέτρο κάτω από τη θάλασσα. Το φαινόμενο της καθίζησης είναι ορατό και στην εκβολή του Γαλλικού ποταμού, όπου μπορεί κανείς να δει τους τηλεφωνικούς στύλους μέσα στη λιμνοθάλασσα, εκεί που άλλοτε ήταν βοσκότοπος.

Το μπλε καβούρι στην Ελλάδα

Το μπλε καβούρι (Callinectes sapidus Rathbun) είναι αυτόχθονο των ανατολικών ακτών της Αμερικής και περιλαμβάνεται στα 100 πιο εισβολικά είδη της Μεσογείου. Έχει εγκατασταθεί στην Μεσόγειο – ενδεχομένως ήδη από τη δεκαετία του 1930 – και η παρουσία του έχει καταγραφεί σε 12 χώρες μέσω πολλαπλών εισαγωγών με το έρμα των πλοίων. Πρόκειται για κυρίαρχο θηρευτή που ασκεί ισχυρή πίεση σε πληθυσμούς οστράκων και ψαριών, ενώ καταναλώνει και νεκρούς οργανισμούς.

Οι πρώτες αναφορές παρουσίας στις ελληνικές θάλασσες χρονολογούνται από το 1935 για τον Θερμαϊκό Κόλπο και από το 1948 για τις εκβολές του Πηνειού.

Οι λιμνοθάλασσες και οι παράκτιες περιοχές της Μακεδονίας και της Θράκης, αποτέλεσαν τις περιοχές πρωταρχικής εγκατάστασης του είδους, το οποίο και παρουσιάζει ιδιαίτερα αυξημένη αφθονία σήμερα. Η παρουσία του έχει επίσης διαπιστωθεί στο Ν. Αιγαίο (Ρόδος) και στις λιμνοθάλασσες Μεσολογγίου & εκβολών Αχελώου, στον Αμβρακικό και τις παρακείμενες λιμνοθάλασσες, στη Ν. Πελοπόννησο (εκβολές Πάμισου), και στις εκβολές του Καλαμά.

Πηγή: axiosdelta.gr