Όταν οι Prodigy ήρθαν στην Ελλάδα και την αγάπησαν- Ο πετροπόλεμος και η ατάκα του Keith Flint (βίντεο)

Πόσοι θυμούνται την συναυλία των Prodigy στην Αθήνα 26 χρόνια πριν; Ήταν Ιούλιος του 1993 και ένα συνηθισμένο βράδυ Σαββάτου στην παραλιακή.

Το ημερολόγιο έγραφε 10 του μήνα και για κάποιες χιλιάδες κόσμου, όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στην πλαζ του Αλίμου, όπου εμφανίζονται για πρώτη φορά μπροστά σε ελληνικό κοινό οι Prodigy του Keith Flint, του Liam Howlett, του Maxim και του Leeroy Thornhill.

Είναι η εποχή που μεσουρανεί η νέα electronica και η rave, στο +Soda στο Θησείο οι τελευταίοι ιδρωμένοι θαμώνες βγαίνουν έξω κατά τις δέκα το πρωί και στα Οινόφυτα διοργανώνονται τα περίφημα πάρτι. Όμως εκείνο το βράδυ είναι διαφορετικό, παρόλο που η συμμορία από Έσσεξ δεν είναι ακόμη γνωστή στο ευρύ κοινό, αφού έχουν κυκλοφορήσει το παρθενικό τους άλμπουμ που έχει τον τίτλο «Experience».

Δεν έχουν γράψει τους breakbeat «ύμνους» τους-βλέπε «Firestarter», «Smack my bitch up», «Breath» κ.α-όμως αυτό ελάχιστη σημασία έχει σε μια καλοκαιρινή Αθήνα που διψάει για live.

Το εισιτήριο κοστίζει 5.000 δραχμές και τα λεωφορεία που φεύγουν από το Ζάππειο για τον Άλιμο και την Βούλα, είναι πήχτρα στον κόσμο που θέλει να δει από κοντά αυτή την…συμμορία των Εγγλέζων που κοπανιούνται στην σκηνή σαν να μην υπάρχει αύριο.

Κάποιοι dj’s ζεσταίνουν το κοινό μέχρι τα μεσάνυχτα που οι Prodigy ανεβαίνουν στην σκηνή και τα beats των τραγουδιών τους ξεσηκώνουν από το πρώτο δευτερόλεπτο το «διψασμένο» κοινό.
Βγαίνουν μέσα στο απόλυτο σκοτάδι και με τις πρώτες νότες της εισαγωγής αρχίζει το πανδαιμόνιο με καπνογόνα, ουρλιαχτά και χοροπηδητό από τους χιλιάδες νεαρούς.

Στο τελευταίο τους κομμάτι που είχε τον τίτλο «Start the dance» πολλοι από αυτούς ανεβαίνουν στην σκηνή και γίνονται έναν με τον Keith Flint και την παρέα του.

Είναι το πρώτο ιστορικό live των Prodigy στην Ελλάδα, μια χώρα στην οποία λάτρευαν να έρχονται με την πρώτη ευκαιρία, αφού στα επόμενα χρόνια απέκτησαν ένα φανατικό κοινό.

Το πόσο μας αγάπησαν φαίνεται και το βίντεο με τον τίτλο «Thunder» το οποίο ετοίμασαν και αφιέρωσαν στην χώρα μας μετά την εμφάνισή τους στο Rockwave του 2011.

Πετροπόλεμος στον Βύρωνα

Δυο χρόνια μετά έρχονται ξανά στην Αθήνα τον Μάϊο του 1995 για μια εμφάνιση στο θέατρο βράχων που θα μείνει ιστορική για πολλούς λόγους.

Πλέον είναι πολύ πιο γνωστοί, έχουν κυκλοφορήσει το «Music for the jilted generation» και τα πεντέμιση χιλιάδες εισητήρια εξαντλούνται με ταχύτατους ρυθμούς.

Το live τους είναι εκρηκτικό, το κοινό χτυπιέται στην αρένα και όλα πηγαίνουν καλά μέχρι την στιγμή που οι γνωστοί τζαμπατζήδες κάνουν «ντου» από τα βράχια για να μπουν μέσα στο θέατρο.

Το ντου εξελίσσεται σε πετροπόλεμο μια ανάσα από την σκηνή και ο Keith Flint δεν κρατιέται και ξεσπάει από μικροφώνου: «Ποιος γαμ…ος πετάει πέτρες; Αν τον πιάσω θα τον σκοτώσω».

Ακολουθεί ένα κακός χαμός, αφού οι τζαμπατζήδες πλακώνονται με την αστυνομία και όποιον βρίσκουν μπροστά τους αναγκάζοντας τους Prodigy να αποχωρήσουν μέσα σε πανδαιμόνιο.

Η αστυνομία θα προχωρήσει σε δύο συλλήψεις ενώ εφτά όργανα του νόμου μεταφέρονται στο νοσοκομείο για να δεχθούν τις πρώτες βοήθειες και τα ΜΜΕ της εποχής αναφέρονται με πηχυαίους τίτλους σε ένα κολασμένο live που έμελλε να μην τελειώσει ποτέ.

Θα ακολουθήσουν κι άλλα τα επόμενα χρόνια, που τελείωσαν ομαλά με τους θεατές να χορεύουν φρενιασμένα τα «Smack my bitch up», «Firestarter», «Breath», «Voodoo People» και πολλά άλλα ηλεκτρονικά «διαμάντια» τους.

Το 1999 τα δίνουν όλα στο Rockwave που λαμβάνει χώρα στον Άγιο Κοσμά, αλλά και στον Λυκαβητό στις 1 Οκτωβρίου του 2004, όπου ο κόσμος είναι σκαραφαλωμένος ακόμη και στα βράχια για να νοιώσει τα vibes που σερβίρουν αυτά τα κωλόπαιδα!

Η σχέση τους με την Ελλάδα θα κρατήσει καλά και τα επόμενα χρόνια, στα οποία θα έρθουν αρκετές φορές ακόμη για να ξεσηκώσουν τους πιστούς fans που είχαν στη χώρα μας.

Το 2010 εμφανίζονται στο Ejekt Festival και παίζουν στο κλειστό του Tae Kwon Do ενώ το 2015 είναι headliners στη Μαλακάσα στο τριήμερο του 20ου Rockwave Festival.

O Keith τα δίνει όλα μαζί με την μπάντα και δέκα χιλιάδες φρενιασμένοι θεατές ιδρώνουν μέχρι τελικής πτώσεως στους ρυθμούς αυτής της μουσικής συμμορίας.

Δυστυχώς από χθες ο Flint κατατρεγμένος πιθανότατα από τους προσωπικούς του δαίμονες δεν είναι πια μαζί μας και ανέβηκε εκεί ψηλά να ταρακουνήσει για τα καλά με τον χορό και τις ρίμες του, όποιον βρει μπροστά του.