Αλίκη Βουγιουκλάκη: Οι τρεις υποψήφιοι αγοραστές για το σπίτι επί της Στησιχόρου

Τρεις είναι οι υποψήφιοι αγοραστές για το σπίτι που έμενε η Αλίκη Βουγιουκλάκη επί της Στησιχόρου, το οποίο πωλείται για δεύτερη φορά. 

Η αξία του ακινήτου υπερβαίνει τα 3 εκατομμύρια ευρώ και το ενδιαφέρον σύμφωνα με πληροφορίες είναι έντονο για την απόκτησή του. 

Ο μεσίτης Νίκος Σπετσιώτες, που έχει αναλάβει την πώληση του ιστορικού ρετιρέ που έμενε κάποτε η Αλίκη Βουγιουκλάκη στη Στησιχόρου, αποκάλυψε στην εκπομπή «Super Κατερίνα» και στην Ελισάβετ Οικονόμου περισσότερες λεπτομέρειες για το σπίτι.

«Η αρχική τιμή πώλησης είναι 4 εκατομμύρια ευρώ. Το ρετιρέ είναι 290 τ.μ. και διαθέτει μεγάλο κλειστό πάρκινγκ, στοιχείο σπάνιο για την περιοχή», είπε ο Νίκος Σπετσιώτης τονίζοντας στην κάμερα πως «ήδη έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον δύο πλοιοκτήτες και μία ιδιαίτερα γνωστή οικογένεια από το Λονδίνο».

Η τελευταία ιδιοκτήτρια είχε προχωρήσει σε αλλαγές στο εσωτερικό, αφαιρώντας αρκετά από τα έπιπλα της Αλίκης, διατηρώντας όμως το μπουντουάρ της.

Ο Νίκος Σπετσιώτης ανέφερε ότι για τα αρχικά έπιπλα υπάρχουν δύο σενάρια ότι «πουλήθηκαν μαζί με το ακίνητο ή ότι αφαιρέθηκαν».

Το πολυτελές διαμέρισμα αυτό δεν ήταν απλώς ένα σπίτι. Ήταν το σκηνικό της πιο γοητευτικής κινηματογραφικής ζωής, γεμάτο λάμψη, μυστικά και θεατρική φινέτσα.

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη εγκαταστάθηκε στη Στησιχόρου το 1962, στα πρώτα χρόνια της θριαμβευτικής της καθιέρωσης. Το κουδούνι του σπιτιού έγραφε μόνο «Αλίκη» – όπως ακριβώς την ήξερε όλη η Ελλάδα.

Το διαμέρισμα της κόστισε 2 εκατομμύρια δραχμές, τιμή καλή για την εποχή.

Όμως το σπίτι μεταμορφώθηκε σιγά σιγά με πολυτελείς παρεμβάσεις, ειδικά μετά τον γάμο της με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, το 1965.

Επρόκειτο για ένα ρετιρέ επτά δωματίων, στον τέταρτο όροφο νεόδμητης πολυκατοικίας, με θέα στο Ζάππειο.

Η Αλίκη δημιούργησε εκεί έναν προσωπικό παράδεισο, γεμάτο παλαιά έπιπλα, αντίκες, καθρέφτες και στολίδια που θύμιζαν θεατρική σκηνή.

Ξεχώριζε το «σαλόνι της κυρίας» με τις κούκλες και τα δώρα των θαυμαστών της. Η ίδια αγαπούσε την ιδιωτικότητα, καλύπτοντας τις τζαμαρίες με βαριές, σκουρόχρωμες κουρτίνες.