«Μαμά, αυτός δεν ήτανε καλόγερος – Άγιος ήτανε!»

Είμαι η Ευαγγελία Ρωσσίδη, κάτοικος Νίκαιας.
Θα ήθελα να σας αναφέρω ένα γεγονός το οποίο μου συνέβη.
Το 2012 είδα ολοζώντανο τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ και την ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ.

Ήταν μήνας Φεβρουάριος και έκανε πολύ κρύο.
Πήγα να πάρω το κοριτσάκι μου από το σχολείο και επιστρέφοντας συνάντησα τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ και την ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ.
Τον είδα στο φούρνο της γειτονιάς μου.
Νόμισα ότι ήταν κάποιος καλόγερος που πουλάει κάτι και έβγαλα από την τσέπη μου να του δώσω χρήματα.
Εκείνος έβγαλε από την τσέπη του ένα μπουκαλάκι με ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ και μας έβαλε στο κεφάλι και στα χέρια σε εμένα και στην κορούλα μου.
Έκανε μάλιστα νόημα στην κόρη μου να βγάλει τα γάντια της για να της μυρώσει τα χέρια.
Δίπλα του ήταν ένα κοριτσάκι ξανθό με κοτσιδάκια.

Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου ήταν τα μάτια του και το βλέμμα του.
Ήταν πολύ ψηλός και όμορφος.
Όταν φύγαμε από το φούρνο νομίζαμε ότι ήμασταν στον παράδεισο.
Και τα χέρια μας ευωδίαζαν για πολλές μέρες.
Η κόρη μου, μου είπε:
Μαμά, αυτός δεν ήταν καλόγερος, Άγιος ήτανε.
Δεν ξέραμε όμως ποιος Άγιος ήταν.

Μετά από δεκαπέντε ημέρες, η ξαδέρφη μου Ευαγγελία ήρθε στο σπίτι μας.
Είχε πάει στη Μυτιλήνη και επιστρέφοντας μας έφερε ένα βιβλίο του ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ.
Όταν είδα τη φωτογραφία του Αγίου αμέσως τον γνώρισα. Δεν το πίστευα!!!
Ο καλόγερος που είχα δει ήταν ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ και το κοριτσάκι η ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ.
Προσευχήθηκα και παρακάλεσα τον Άγιο να πάω στη χάρη του στη Μυτιλήνη. Και αυτό που ζήτησα έγινε.

Ο Άγιος με άκουσε και το Πάσχα εκείνο, πηγαίνοντας μια συγγενής μου στη Μυτιλήνη, με πήρε και μένα μαζί και έτσι πήγα στη χάρη του.
Όταν έφτασα στην εκκλησία και συγκεκριμένα στον τάφο του Αγίου μοσχομύρισε μεμιάς το ΑΓΙΟ ΜΥΡΟ που μας είχε βάλει όταν τον είχα πρωτοδεί.

Ήταν ένα πολύ μεγάλο θαύμα!

Το Σεπτέμβριο του 2012 αρρώστησε ο άντρας μου Γιώργος με καρκίνο στο έντερο.
Νοσηλεύτηκε στο Σισμανόγλειο Αθηνών και μετά το χειρουργείο (ένα πολύ δύσκολο χειρουργείο, τεσσάρων ωρών) είδε σε όνειρο τον αγαπημένο μας Άγιο να τον κοιτάζει με ένα χαμόγελο στα χείλη και να στέκεται μπροστά στο βράχο, στο σημείο που υπάρχουν τώρα τα καγκελάκια του ιερού της εκκλησίας του Αγίου μας Ραφαήλ στο Άνω Σούλι του Μαραθώνα.
Είδε επίσης και τα μαρμάρινα σκαλοπάτια που υπάρχουν μπροστά στο εκκλησάκι. Όταν μου το είπε ο άντρας μου κατάλαβα ότι ο Άγιος θα τον κάνει καλά και όντως!

Ο άντρας μου έγινε εντελώς καλά.
Τότε βεβαίως δεν είχαμε επισκεφτεί ακόμα το Μοναστήρι του Αγίου μας στο Άνω Σούλι.
Μετά ήρθαμε πρώτη φορά και συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό ήταν το μέρος στο οποίο είδε ο άντρας μου τον Άγιο Ραφαήλ στο όνειρό του.
Αυτό που κατάλαβα είναι ότι ο Άγιος Ραφαήλ μας εμφανίστηκε ολοζώντανος και μας μύρωσε για να μας δώσει δύναμη, κουράγιο και πίστη και για να μας δείξει ότι θα είναι δίπλα μας, γιατί επρόκειτο να περάσουμε ένα Γολγοθά με τις ασθένειες που μας βρήκαν στην οικογένειά μας.
Με τη βοήθεια των Αγίων τα ξεπεράσαμε όλα.

Δοξασμένο το όνομα του Αγίου Ραφαήλ, του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Ειρήνης!
Όσο ζω και υπάρχω θα τους δοξάζω με όλη μου την ψυχή!