Μόλις 30 δευτερόλεπτα αρκούν: Το κομμάτι του Μότσαρτ που ηρεμεί άτομα με επιληψία (βίντεο)

Μια σονάτα του Μότσαρτ που μπορεί να ηρεμήσει την επιληπτική εγκεφαλική δραστηριότητα μπορεί να οφείλει την θεραπευτική της δύναμη σε μελωδίες που δημιουργούν μια αίσθηση έκπληξης.

Έρευνα σε 16 ασθενείς που νοσηλεύτηκαν με επιληψία και οι οποίοι δεν ανταποκρίθηκαν στα φάρμακα ενίσχυσε τις ελπίδες ότι η μουσική θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για νέες μη επεμβατικές θεραπείες.

Η μουσική ως θεραπεία στην επιληψία

“Το απόλυτο όνειρό μας είναι να ορίσουμε ένα είδος αντι-επιληπτικής μουσικής και να χρησιμοποιήσουμε την μουσική για να βελτιώσουμε τη ζωή των ατόμων με επιληψία”, δήλωσε ο Robert Quon από το Dartmouth College, ο οποίος ήταν συν-συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Scientific Reports.

Το κομμάτι του Μότσαρτ “Sonata for Two Pianos in D Major K448” είναι γνωστό για τις επιδράσεις του στην εγκεφαλική δραστηριότητα, αλλά οι ερευνητές εξακολουθούν να προσπαθούν να καταλάβουν γιατί.

Σε αυτήν την μελέτη, οι επιστήμονες έπαιξαν το κομμάτι σε ασθενείς, στους οποίους είχαν φορέσει αισθητήρες εγκεφάλου για την παρακολούθηση της εμφάνισης επεισοδίων IED: σύντομα αλλά επιβλαβή εγκεφαλικά συμβάντα που παθαίνουν τα άτομα με επιληψία μεταξύ επιληπτικών κρίσεων.

Μόλις 30 δευτερόλεπτα αρκούν!

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα IED μειώθηκαν μετά από 30 δευτερόλεπτα ακρόασης, με σημαντικές επιδράσεις σε μέρη του εγκεφάλου που σχετίζονται με το συναίσθημα.

Όταν συνέκριναν την ανταπόκριση με την μουσική δομή του κομματιού, διαπίστωσαν ότι οι επιδράσεις αυξήθηκαν κατά την εναλλαγή μεταξύ μεγαλύτερων μουσικών φράσεων, εκείνων που διαρκούσαν 10 δευτερόλεπτα ή περισσότερο.

Ο Robert Quon λέει ότι τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι μεγαλύτερες μουσικές φράσεις μπορεί να δημιουργήσουν μια αίσθηση προσμονής και στην συνέχεια να απαντήσουν σε αυτήν με έναν απροσδόκητο τρόπο «δημιουργώντας μια θετική συναισθηματική απάντηση».

Το φαινόμενο Μότσαρτ

Το λεγόμενο φαινόμενο Μότσαρτ έχει αποτελέσει αντικείμενο έρευνας αφού οι επιστήμονες το 1993 ισχυρίστηκαν ότι οι άνθρωποι που είχαν ακούσει το “Sonata for Two Pianos in D Major K448” για 10 λεπτά έδειξαν βελτιωμένες δεξιότητες χωρικού συλλογισμού.

Μεταγενέστερη έρευνα έχει τεστάρει τις επιδράσεις του κομματιού σε διάφορες λειτουργίες και διαταραχές του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένης της επιληψίας.

Αλλά οι συγγραφείς είπαν ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά που κατακερματίστηκαν οι παρατηρήσεις τους με βάση τη δομή του τραγουδιού, το οποίο περιέγραψαν ως «οργανωμένο με αντίθεση μελωδικών θεμάτων, το καθένα με τη δική του υποκείμενη αρμονία».

Όπως και με προηγούμενες μελέτες, οι ασθενείς δεν έδειξαν καμία αλλαγή στην εγκεφαλική δραστηριότητα όταν εκτέθηκαν σε άλλα ακουστικά ερεθίσματα ή μουσικά κομμάτια, ακόμη και εκείνα από τα δικά τους προτιμώμενα είδη.

Οι ασθενείς σε αυτήν την μελέτη άκουσαν 90 δευτερόλεπτα ενός έργου του Βάγκνερ που χαρακτηρίζεται από μεταβαλλόμενες αρμονίες αλλά “καμία αναγνωρίσιμη μελωδία”.

Η ακρόαση του κομματιού του Βάγκνερ δεν παρήγαγε κανένα ηρεμιστικό αποτέλεσμα, οδηγώντας τους ερευνητές να εστιάσουν στην μελωδία ως σημαντική παράμετρο στην σονάτα του Μότσαρτ.

Η μελέτη σημειώνει ότι περισσότερες δοκιμές θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν άλλα προσεκτικά επιλεγμένα κομμάτια μουσικής ως μέτρο σύγκρισης, για να προσδιορίσουν περαιτέρω τα θεραπευτικά συστατικά της σονάτας του Μότσαρτ.