Νόσος Πάρκινσον: Γιατί δεν πρέπει ποτέ να κολυμπούν μόνοι οι ασθενείς;

Οι ασθενείς με νόσο Πάρκινσον δεν πρέπει ποτέ να κολυμπούν μόνοι τους, διότι η φύση της ασθενείας τους είναι τέτοια που τους θέτει σε αυξημένο κίνδυνο πνιγμού.

Αν έχετε διαγνωστεί ή υποψιάζεστε πως πάσχετε από νόσο Πάρκινσον, μην πάτε για κολύμπι μόνοι σας. Η φύση της ασθένειας είναι τέτοια που, εν αγνοία σας, σας θέτει σε αυξημένο κίνδυνο πνιγμού.

Την προειδοποίηση αυτή απευθύνει ένας κορυφαίος Έλληνας ειδικός στη νόσο του Πάρκινσον ο οποίος, όπως αναφέρει στο iatropedia.gr, βλέπει κάθε χρόνο ασθενείς οι οποίοι κινδύνευσαν να χάσουν τη ζωή τους.

«Πολλοί ασθενείς, συχνά με αδιάγνωστη νόσο Πάρκινσον, θα πάνε φέτος να κολυμπήσουν και θα κινδυνεύσουν να πνιγούν», λέει ο νευρολόγος Παναγιώτης Ι. Ζήκος, υπεύθυνος του Ιατρείου Νόσου Πάρκινσον & Συναφών Διαταραχών του 251 Γενικού Νοσοκομείου Αεροπορίας. «Οι άνθρωποι αυτοί θα μπουν στη θάλασσα, αλλά ενώ στην αρχή θα κολυμπούν καλά, κάποια στιγμή θα νιώσουν ότι βουλιάζουν. Το χέρι και το πόδι στην μια πλευρά του σώματός τους θα είναι αργό, βαρύ και δεν θα μπορεί να τους κρατήσει στην επιφάνεια. Με κάθε κίνηση της άλλης πλευράς, δε, το σώμα θα περιστρέφεται. Θα χρειαστούν την βοήθεια φίλων για να βγουν από αυτή την επικίνδυνη κατάσταση».

Η αιτία του κινδύνου αυτού είναι η βραδυκινησία που προκαλεί η νόσος. «Η βραδυκινησία στη νόσο Πάρκινσον αρχίζει πάντοτε από τη μία πλευρά του σώματος. Αλλά με διαφορετική ταχύτητα σε κάθε χέρι ή πόδι, το σώμα δεν μπορεί να ισορροπήσει στο νερό», τονίζει ο κ. Ζήκος.

Και προσθέτει: «Κάθε χρόνο έχω πολλούς ασθενείς που έρχονται τον Σεπτέμβριο με ιστορικό παρ’ ολίγον πνιγμού. Και δυστυχώς, όλο και μαθαίνω για κάποιον που δεν τα κατάφερε».

Σχεδόν τριπλάσιος κίνδυνος

Το πρόβλημα καταδεικνύουν και διεθνείς μελέτες. Πριν από λίγα χρόνια, λ.χ., δημοσιεύθηκε μελέτη με ηλικιωμένους στην Αυστραλία που είχε δείξει ότι τα προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας αυξάνουν τον κίνδυνο πνιγμού στη θάλασσα.

Οι ερευνητές είχαν εξετάσει τους ιατρικούς φακέλους των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών που πνίγηκαν στην πατρίδα τους στη διάρκεια μιας δεκαετίας. Όπως είχαν διαπιστώσει, το 69% των ηλικιωμένων που είχαν πνιγεί είχαν βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό.

Η συχνότερη υποκείμενη πάθηση ήταν τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Ακολουθούσαν η άνοια, η κατάθλιψη, η επιληψία και η νόσος Πάρκινσον. Μάλιστα αναλογικά με τον γενικό πληθυσμό, οι ασθενείς με Πάρκινσον, άνοια και επιληψία που πνίγηκαν ήσαν δυσανάλογα πολλοί.

Οι ερευνητές είχαν υπολογίσει ότι η νόσος του Πάρκινσον υπερτριπλασίαζε τις πιθανότητες πνιγμού, ειδικά στις ηλικίες 65-74 ετών. Πιο συγκεκριμένα, τις αύξανε κατά 3,4 φορές, σε σύγκριση με τους ηλικιωμένους χωρίς Πάρκινσον.

Πώς μπορεί λοιπόν να προστατευθεί κανείς; Ο κ. Ζήκος συνιστά τα εξής:

Αν γνωρίζετε ότι έχετε νόσο Πάρκινσον

Αυτό που πρέπει κατ’ αρχάς να θυμάστε είναι ότι, αν πέρυσι μπορούσατε να κολυμπήσετε, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείτε και εφέτος. «Η νόσος εξελίσσεται και οι ασθενείς συνήθως δεν έχουν επίγνωση της κατάστασής τους», εξηγεί ο κ. Ζήκος. «Επιπλέον, άλλες είναι οι ανάγκες της κολύμβησης και άλλες της βάδισης. Eπομένως η ικανότητα βάδισης δεν είναι κριτήριο για το αν μπορεί κάποιος να κολυμπήσει ή όχι».

Για να αποφύγετε τα δυσάρεστα επακόλουθα, ακολουθήστε τις εξής συμβουλές:

• Να πηγαίνετε πάντοτε για κολύμπι με παρέα. Η παρέα σας θα πρέπει να είναι σε θέση να σας κρατήσει στην επιφάνεια του νερού, εάν παραστεί ανάγκη.
• Να χρησιμοποιείτε βοηθήματα κολύμβησης. Να προτιμάτε το «μακαρόνι επίπλευσης» (pool noodle), ένα ειδικό, λεπτό, μακρόστενο βοήθημα από αφρώδες υλικό (πολυαιθυλένιο). Να βάζετε δύο τέτοια βοηθήματα κάτω από τις μασχάλες σας.
• Να τηρείτε σχολαστικά την φαρμακευτική αγωγή σας και να βεβαιώνεστε ότι είστε πολύ καλά ρυθμισμένοι πριν πάτε διακοπές.
• Να πηγαίνετε για κολύμπι μόνο όταν είστε ξεκούραστοι.
• Να μην κολυμπάτε σε άγνωστες παραλίες. Να προτιμάτε να πηγαίνετε διαρκώς στην ίδια.
• Να κολυμπάτε σε οργανωμένη παραλία με ναυαγοσώστη.
• Να κολυμπάτε στα ρηχά. Ιδανικά σε σημείο όπου, αν υπάρξει ανάγκη, θα μπορέσετε να πατήσετε κάτω.

Αν υποψιάζεστε ότι έχετε νόσο Πάρκινσον

• Ελέγξτε εάν πάσχετε από βραδυκινησία. Δοκιμάστε το εξής: κάνετε την κίνηση «κουπεπέ» στον αέρα με κάθε χέρι ξεχωριστά, επί 30 δευτερόλεπτα για το καθένα. Παρατηρήστε μήπως το ένα χέρι κινείται πιο γρήγορα από το άλλο. Συγκρίνετε τις επιδόσεις σας με εκείνες ενός άλλου, υγιούς ατόμου.
• Ελέγξετε εάν τρέμουν τα χέρια σας. Για να ελέγξετε αν έχετε τρέμουλο, αφήστε τα χέρια σας χαλαρά πάνω στα πόδια σας να ξεκουραστούν. Μην τα σφίγγετε καθόλου. Ζητήστε από έναν φίλο ή συγγενή σας να κοιτάζει τα χέρια σας, μην τυχόν κι αρχίσουν να τρέμουν. Μετρήστε ανάποδα από το 100 έως το 0, αφαιρώντας 2 (δηλαδή 100, 98, 96, 94 κ.λπ.).

Εάν σε οποιαδήποτε από τις δύο δοκιμασίες τα αποτελέσματα είναι θετικά (δηλαδή το ένα από τα χέρια σας κινείται πιο γρήγορα ή τρέμει), συμβουλευθείτε έναν νευρολόγο εξειδικευμένο στις κινητικές διαταραχές, πριν φύγετε για τα καλοκαιρινά μπάνια σας.