Αυτές είναι οι τέσσερις πιο συχνές οφθαλμικές παθήσεις στην τρίτη ηλικία

Τέσσερις είναι οι πιο συχνές οφθαλμικές παθήσεις στην τρίτη ηλικία, οι οποίες μέσω τακτικών ελέγχων μπορούν να αντιμετωπιστούν άμεσα.  

Ποιες είναι και ποια τα κύρια χαρακτηριστικά τους:

1. Καταρράκτης

Ο καταρράκτης αντιπροσωπεύει την πιο κοινή αιτία θολής όρασης στους ηλικιωμένους. Αυτή η κατάσταση συνίσταται στην προοδευτική απώλεια διαφάνειας του φακού, η οποία προκαλεί δυσκολία εστίασης, λάμψη από τα φώτα και θαμπή αντίληψη των χρωμάτων.

Η ανάπτυξή της είναι σταδιακή, επομένως τα συμπτώματα συνήθως περνούν απαρατήρητα τα πρώτα χρόνια, έως ότου η απώλεια όρασης γίνει σημαντική και επηρεάζει την καθημερινή ζωή.

Σύμφωνα με το Harvard Health, οι οφθαλμίατροι μπορούν να ανιχνεύσουν αυτές τις αλλαγές μέσω εξετάσεων ρουτίνας, οι οποίες περιλαμβάνουν ελέγχους οπτικής οξύτητας και αξιολόγηση φακών.

Ενώ η χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του θολού φακού και την τοποθέτηση τεχνητού είναι επί του παρόντος η πιο αποτελεσματική και ασφαλής θεραπεία, δεν υπάρχει καθολικός χρόνος για παρέμβαση: η απόφαση βασίζεται στον αντίκτυπο που έχει ο καταρράκτης στις καθημερινές δραστηριότητες του ασθενούς.

2. Γλαύκωμα

Το γλαύκωμα συνήθως σχετίζεται με αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση λόγω συσσώρευσης υγρού στο μπροστινό μέρος του ματιού, το οποίο πιέζει και βλάπτει το οπτικό νεύρο ανεπανόρθωτα.

Αυτή η ασθένεια εξελίσσεται χωρίς εμφανή συμπτώματα σε προχωρημένα στάδια, επομένως η έγκαιρη ανίχνευσή της εξαρτάται από προληπτικούς ελέγχους.

Το Harvard Health τονίζει ότι η τονομετρία, μαζί με την εξέταση του οπτικού νεύρου και τον έλεγχο οπτικού πεδίου, είναι κρίσιμη για την έγκαιρη διάγνωση.

Η θεραπεία, η οποία περιλαμβάνει οφθαλμικές σταγόνες, λέιζερ ή χειρουργική επέμβαση, επιδιώκει να μειώσει την πίεση των ματιών και να αποτρέψει περαιτέρω βλάβες, καθώς η απώλεια όρασης που προκαλείται από το γλαύκωμα δεν ανακτάται.

3. Ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας (AMD)

Η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας επηρεάζει την ωχρά κηλίδα, μια μικρή περιοχή στο κέντρο του αμφιβληστροειδούς που είναι απαραίτητη για την ευκρινή, κεντρική όραση.

Αυτή η ασθένεια μπορεί να δυσκολέψει την εκτέλεση κοινών εργασιών όπως το διάβασμα, η αναγνώριση προσώπων ή η οδήγηση.

Υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι:

• Ξηρό DMAE: Είναι το πιο συνηθισμένο και εξελίσσεται αργά. Χαρακτηρίζεται από λέπτυνση της ωχράς κηλίδας και συσσώρευση εναποθέσεων που ονομάζονται drusen.
• Υγρή AMD: Είναι λιγότερο συχνό αλλά πιο επιθετικό. Εμφανίζεται όταν τα μη φυσιολογικά αιμοφόρα αγγεία αναπτύσσονται κάτω από τον αμφιβληστροειδή, προκαλώντας ταχεία και σοβαρή απώλεια όρασης.

Σύμφωνα με το Harvard Health, διάφορες θεραπείες έχουν δείξει αποτελεσματικότητα: στην περίπτωση της ξηρής μορφής, ορισμένα σύμπλοκα βιταμινών με υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά καταφέρνουν να επιβραδύνουν την εξέλιξη.

Για την υγρή μορφή, οι ενέσεις αντιαγγειογενετικών φαρμάκων και λέιζερ κατέστησαν δυνατή τη διατήρηση της όρασης ή την επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου. Η έγκαιρη ανίχνευση βελτιώνει σημαντικά την πρόγνωση.

4. Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια

Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια εμφανίζεται όταν η περίσσεια γλυκόζης βλάπτει τα αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδούς, δημιουργώντας μικροανευρύσματα και αιμορραγίες που, εάν προχωρήσουν, μπορούν να επηρεάσουν σοβαρά την όραση.

Το Harvard Health συνιστά αυστηρό έλεγχο του σακχάρου και της αρτηριακής πίεσης για την πρόληψη του.

Οι θεραπείες περιλαμβάνουν λέιζερ, ενδοϋαλοειδικά φάρμακα και, σε σοβαρές περιπτώσεις, χειρουργική επέμβαση. Οι τακτικοί οφθαλμολογικοί έλεγχοι είναι απαραίτητοι, καθώς η ασθένεια μπορεί να εξελιχθεί χωρίς ορατά συμπτώματα.