Μάνγκο: Το φρούτο που μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωση της ινσουλινικής ευαισθησίας

Το μάνγκο για δεκαετίες θεωρούνταν «απαγορευμένο» για όσους είχαν σακχαρώδη διαβήτη ή προδιαβήτη λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε φυσικά σάκχαρα.

Ωστόσο, τέσσερις νέες κλινικές έρευνες αναφέρουν ότι όταν καταναλώνεται στη σωστή ποσότητα και στο κατάλληλο πλαίσιο, όχι μόνο δεν επιβαρύνει τον γλυκαιμικό έλεγχο, αλλά μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωση της ινσουλινικής ευαισθησίας, στον έλεγχο του βάρους και στη μείωση κρίσιμων δεικτών μεταβολικής δυσλειτουργίας.

Άλλο η ζάχαρη και άλλο τα σάκχαρα των φρούτων

Η σημαντική κλινική δοκιμή του George Mason University, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Foods, έρχεται να αμφισβητήσει μια από τις πιο διαδεδομένες «αλήθειες»: ότι όσο λιγότερη ζάχαρη έχει ένα σνακ, τόσο καλύτερο είναι για όσους έχουν προδιάθεση για διαβήτη.

Στην έρευνα αυτή, ενήλικες με προδιαβήτη κατανάλωναν καθημερινά είτε ένα φρέσκο μάνγκο που περιείχε περίπου 32 γραμμάρια φυσικών σακχάρων, είτε μια μπάρα χαμηλής ζάχαρης με 11 γραμμάρια.

Μετά από έξι μήνες, το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό: η ομάδα του μάνγκο εμφάνισε βελτιωμένο γλυκαιμικό έλεγχο, καλύτερη απόκριση στην ινσουλίνη και μείωση του σωματικού λίπους.

Η εξήγηση των ερευνητών είναι ξεκάθαρη: τα φυσικά σάκχαρα του μάνγκο συνυπάρχουν με φυτικές ίνες, αντιοξειδωτικά και μικροθρεπτικά συστατικά που μεταβάλλουν τον τρόπο με τον οποίο ο οργανισμός τα μεταβολίζει. Δεν είναι ίδια με τα πρόσθετα σάκχαρα σε επεξεργασμένα τρόφιμα, ούτε έχουν τις ίδιες μεταβολικές συνέπειες.

Δύο φλιτζάνια μάνγκο την ημέρα… τον διαβήτη κάνουν πέρα

Μια άλλη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nutrients και πραγματοποιήθηκε στο Illinois Institute of Technology σε υπέρβαρους και παχύσαρκους ενήλικες με χρόνια χαμηλού βαθμού φλεγμονή, έδειξε ότι η καθημερινή κατανάλωση δύο φλιτζανιών φρέσκου μάνγκο – μόλις 100 θερμίδες – μείωσε σημαντικά την αντίσταση στην ινσουλίνη.

Οι συμμετέχοντες είχαν καλύτερη απόδοση στις δοκιμές ανοχής γλυκόζης και σημαντική αύξηση της λειτουργίας των β-κυττάρων του παγκρέατος, δηλαδή της ικανότητας του οργανισμού να παράγει και να χρησιμοποιεί αποτελεσματικά την ινσουλίνη.

Αξιοσημείωτο είναι ότι, ενώ κατανάλωναν το ίδιο θερμιδικό φορτίο με την ομάδα ελέγχου (που έτρωγε σορμπέ gelato), όσοι έτρωγαν μάνγκο δεν αύξησαν το βάρος τους, την ώρα που η ομάδα ελέγχου είχε μικρή αλλά σημαντική αύξηση.

Οι ινδικές έρευνες

Την ίδια στιγμή, δύο νέες κλινικές μελέτες από την Ινδία – την «πατρίδα» του μάνγκο – επιβεβαιώνουν ότι το φρούτο αυτό δεν είναι ο «γλυκός ένοχος» της αύξησης της γλυκόζης, όταν εντάσσεται έξυπνα στη διατροφή.

Η πρώτη μελέτη έδειξε ότι τρεις δημοφιλείς ποικιλίες μάνγκο παρουσίασαν ίδια ή και χαμηλότερη γλυκαιμική απόκριση σε σχέση με το λευκό ψωμί σε 95 συμμετέχοντες.

Η συνεχής παρακολούθηση γλυκόζης επί τρεις ημέρες έδειξε ότι οι αυξομειώσεις του σακχάρου μετά την κατανάλωση μάνγκο ήταν μικρότερες, ακόμη και σε άτομα με διαβήτη τύπου 2.

Η δεύτερη κλινική δοκιμή οκτώ εβδομάδων σε 35 άτομα με διαβήτη τύπου 2 έδειξε ότι η αντικατάσταση του ψωμιού στο πρωινό με 250 γραμμάρια μάνγκο οδήγησε σε μείωση της γλυκόζης, μικρότερη αντίσταση στην ινσουλίνη, αλλά και μείωση βάρους και περιφέρειας μέσης.

Με απλά λόγια: όταν το μάνγκο αντικαθιστά άλλα υδατανθρακούχα τρόφιμα, όχι μόνο δεν επιβαρύνει, αλλά βελτιώνει βασικούς δείκτες μεταβολικής υγείας.

Μπορεί το μάνγκο να «αναστρέψει» τον διαβήτη;

Καμία από τις έρευνες δεν ισχυρίζεται ότι το μάνγκο «θεραπεύει» ή «αναστρέφει» τον διαβήτη.

Αυτό που δείχνουν τα δεδομένα είναι ότι η με μέτρο κατανάλωση μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στη διαχείριση του σακχάρου, στη βελτίωση της ινσουλινικής ευαισθησίας και στην πρόληψη της εξέλιξης από προδιαβήτη σε διαβήτη τύπου 2.

Οι ειδικοί που συμμετείχαν στις μελέτες εξηγούν ότι «μέτρο» δεν σημαίνει στέρηση, αλλά σωστός υπολογισμός: ένα μικρό μάνγκο (περίπου 250 γραμμάρια) ισοδυναμεί με περίπου 180 θερμίδες και μπορεί να αντικαταστήσει άλλες πηγές υδατανθράκων στο γεύμα.

Σε σωστή δοσολογία, το φρούτο δεν ανεβάζει απότομα το σάκχαρο, ειδικά όταν συνδυάζεται με πρωτεΐνη ή φυτικές ίνες και δεν καταναλώνεται ως επιδόρπιο μετά από ένα ήδη πλήρες γεύμα.

Συνεπώς, η κατανάλωση μάνγκο στο πλαίσιο ενός ελεγχόμενου, ισορροπημένου διατροφικού προγράμματος μπορεί να αποτελέσει ένα γευστικό και ωφέλιμο κομμάτι της διαχείρισης του διαβήτη.