Νέα έρευνα συνδέει το υψηλό σάκχαρο στην εφηβεία με καρδιαγγειακές βλάβες

Η διατήρηση υψηλών επιπέδων σακχάρου στο αίμα και η αντίσταση στην ινσουλίνη κατά την κρίσιμη περίοδο από την εφηβεία μέχρι τη νεαρή ενήλικη ζωή φαίνεται πως αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο για λειτουργικές και δομικές βλάβες στην καρδιά, σύμφωνα με νέα πολυκεντρική μελέτη επιστημόνων από τις ΗΠΑ, την Ελβετία, την Αυστραλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Φινλανδία, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Diabetes Care.

Η μελέτη παρακολούθησε 1.595 εφήβους ηλικίας 17 ετών έως ότου γίνουν 24, καταγράφοντας την πορεία του σακχάρου νηστείας και της καρδιακής λειτουργίας. Για τη διάγνωση προδιαβήτη χρησιμοποιήθηκαν δύο διαφορετικά διαγνωστικά όρια: το πιο αυστηρό, ≥5,6 mmol/L, όπως προτείνει η Αμερικανική Διαβητολογική Εταιρεία, και το πιο «χαλαρό» όριο >6,1 mmol/L, που χρησιμοποιείται σε αρκετές χώρες.

Στην ηλικία των 17 ετών, το 6,2% των συμμετεχόντων είχε επίπεδα σακχάρου πάνω από 5,6 mmol/L — ποσοστό που αυξήθηκε εντυπωσιακά στο 26,9% στα 24 τους χρόνια. Αντίστοιχα, το ποσοστό των εφήβων με σάκχαρο άνω των 6,1 mmol/L από μόλις 1,1% πενταπλασιάστηκε στο 5,6%.

Οι επιπτώσεις στην καρδιά ήταν αντίστοιχες: τα ποσοστά υπερτροφίας της αριστερής κοιλίας αυξήθηκαν από 2,4% σε 7,1%, ενώ η συχνότητα εμφάνισης καρδιακής δυσλειτουργίας ανέβηκε από 9,2% στους 17χρονους στο 15,8% στους 24χρονους.

Συσχετίσεις υψηλού σακχάρου και καρδιακής βλάβης

Η διατήρηση υψηλού σακχάρου πάνω από 5,6 mmol/L σε διάρκεια επτά ετών σχετίστηκε με 46% αυξημένο κίνδυνο για υπερτροφία αριστερής κοιλίας. Αν το επίπεδο ξεπερνούσε σταθερά τα 6,1 mmol/L, ο κίνδυνος ήταν σχεδόν τριπλάσιος.

Επιπλέον, το επίμονα υψηλό σάκχαρο σχετίστηκε με ελάττωση της ελαστικότητας του καρδιακού μυός, διαταραχές της φυσιολογικής λειτουργίας της καρδιάς και αυξημένη πίεση στο αίμα που επιστρέφει στον καρδιακό κόλπο. Αντίστοιχα, η επίμονη αντίσταση στην ινσουλίνη αύξησε κατά 10% τον κίνδυνο πρώιμων και προοδευτικών καρδιακών βλαβών — κυρίως στις γυναίκες.

Όπως σημειώνει ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Άντριου Άγκμπατζε, αναπληρωτής καθηγητής Κλινικής Επιδημιολογίας και Παιδικής Υγείας στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Φινλανδίας:

«Η πενταπλάσια αύξηση της συχνότητας εμφάνισης προδιαβήτη μέσα σε επτά χρόνια, από την εφηβεία στη νεαρή ενήλικη ζωή, υπογραμμίζει τη μεγάλη σημασία που έχουν οι επιλογές τρόπου ζωής και διατροφής, ειδικά όταν οι νέοι ξεκινούν να ζουν ανεξάρτητα από τις οικογένειές τους».