Νέα μελέτη αποκαλύπτει: Όσοι έχουν για κατοικίδιο γάτα διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να εμφανίσουν σχιζοφρένεια!

Νέα μελέτη αποκαλύπτει πως όσοι έχουν ως κατοικίδιο, γάτα, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν σχιζοφρένεια.

Ο ψυχίατρος Τζον ΜακΓκραθ και οι συνεργάτες του στο Queensland Centre for Mental Health Research στην Αυστραλία εξέτασαν έρευνες που δημοσιεύτηκαν τα τελευταία 44 χρόνια σε 11 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου.

Η ανασκόπησή τους, που πραγματοποιήθηκε το 2023, διαπίστωσε «μια σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ της ευρέως οριζόμενης ιδιοκτησίας γάτας και του αυξημένου κινδύνου για διαταραχές που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια».

«Υπάρχει ανάγκη για περισσότερες υψηλής ποιότητας μελέτες σε αυτόν τον τομέα», τονίζουν οι συγγραφείς στο δημοσιευμένο άρθρο τους.

Η ιδέα ότι η απόκτηση γάτας μπορεί να συνδέεται με τον κίνδυνο σχιζοφρένειας αναφέρθηκε σε μια μελέτη του 1995, με το παράσιτο που ονομάζεται Toxoplasma gondii να θεωρείται πιθανή αιτία. Όμως, μέχρι στιγμής οι έρευνες έχουν δώσει αντικρουόμενα συμπεράσματα.

Ορισμένες μελέτες έχουν βρει ότι η επαφή με γάτες κατά την παιδική ηλικία μπορεί να κάνει ένα άτομο πιο πιθανό να αναπτύξει σχιζοφρένεια· ωστόσο, δεν έχουν όλες οι έρευνες διαπιστώσει τέτοια συσχέτιση.

Το T. gondii είναι ένα κατά κανόνα ακίνδυνο παράσιτο που μπορεί να μεταδοθεί μέσω μισομαγειρεμένου κρέατος ή μολυσμένου νερού. Μπορεί επίσης να μεταδοθεί μέσω των περιττωμάτων μιας μολυσμένης γάτας.

Εκτιμήσεις δείχνουν ότι το T. gondii μολύνει περίπου 40 εκατομμύρια ανθρώπους στις ΗΠΑ, συνήθως χωρίς κανένα σύμπτωμα.

Μόλις εισέλθει στο σώμα μας, το T. gondii μπορεί να διεισδύσει στο κεντρικό νευρικό σύστημα και να επηρεάσει τους νευροδιαβιβαστές. Το παράσιτο έχει συνδεθεί με αλλαγές στην προσωπικότητα, την εμφάνιση ψυχωτικών συμπτωμάτων και ορισμένων νευρολογικών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένης της σχιζοφρένειας.

Ωστόσο, μια συσχέτιση δεν αποδεικνύει ότι το T. gondii προκαλεί αυτές τις αλλαγές ή ότι το παράσιτο μεταδόθηκε από γάτα σε άνθρωπο. Υπάρχουν όμως ορισμένα σημαντικά στοιχεία που πρέπει να ληφθούν υπόψη, όπως το γεγονός ότι 15 από τις 17 μελέτες ήταν μελέτες περίπτωσης-μαρτύρων (case-control).

Μια μελέτη στις ΗΠΑ, που περιελάμβανε 354 φοιτητές ψυχολογίας, δεν βρήκε σύνδεση μεταξύ της κατοχής γάτας και της σχιζοτυπίας. Ωστόσο, όσοι είχαν δεχτεί δάγκωμα από γάτα είχαν υψηλότερα σκορ σε σχέση με όσους δεν είχαν.

Μια άλλη μελέτη, η οποία περιελάμβανε άτομα με και χωρίς ψυχικές διαταραχές, ανακάλυψε σύνδεση μεταξύ των δαγκωμάτων από γάτες και υψηλότερων σκορ σε τεστ που μετρούν συγκεκριμένες ψυχολογικές εμπειρίες. Ωστόσο, οι ερευνητές πρότειναν ότι άλλα παθογόνα, όπως το Pasteurella multocida, μπορεί να είναι υπεύθυνα.

«Η ανασκόπησή μας παρέχει υποστήριξη για μια συσχέτιση μεταξύ της κατοχής γάτας και των διαταραχών που σχετίζονται με τη σχιζοφρένεια», καταλήγουν οι συγγραφείς.

«Υπάρχει ανάγκη για περισσότερες μελέτες υψηλής ποιότητας, βασισμένες σε μεγάλα, αντιπροσωπευτικά δείγματα, ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα την κατοχή γάτας ως πιθανό παράγοντα που τροποποιεί τον κίνδυνο για ψυχικές διαταραχές», τονίζουν.