ΠΟΥ: «Η μοναξιά αποτελεί παγκόσμιο πρόβλημα δημόσιας υγείας»

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), κήρυξε την μοναξιά ως Παγκόσμιο πρόβλημα δημόσιας υγείας.

Εξισώνει τις θανατηφόρες επιπτώσεις της με το κάπνισμα 15 τσιγάρων την ημέρα, σύμφωνα με τον γενικό χειρουργό των ΗΠΑ, Dr. Vivek Murthy.

Μάλιστα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, έχει συστήσει διεθνή επιτροπή για το πρόβλημα, με επικεφαλής τους Murthy και Chido Mpemba.

Στην τριετή επιτροπή συμμετέχουν υπουργοί από όλο τον κόσμο. Η πανδημία Covid-19 ενέτεινε τη μοναξιά λόγω της παράλυσης της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας, αλλά οι επιπτώσεις της συνεχίζουν να παραμένουν.

Αν και συχνά θεωρείται πρόβλημα των ανεπτυγμένων χωρών, η μοναξιά, επηρεάζει όλες τις περιοχές, με 50% αύξηση του κινδύνου άνοιας και 30% αύξηση του κινδύνου στεφανιαίας νόσου ή εγκεφαλικού επεισοδίου στους ηλικιωμένους.

Μοναξιά και επιπτώσεις στην υγεία

Έρευνες έχουν δείξει ότι, η μοναξιά είναι βασικός παράγοντας κινδύνου για την επιδείνωση της Υγείας. Ωστόσο, γνωρίζουμε λίγες πληροφορίες σχετικά με την ανάπτυξη και τους παράγοντες πρόβλεψης της μοναξιάς στη μετέπειτα ενήλικη ζωή.

Τα στερεότυπα υποδεικνύουν ότι η μοναξιά αυξάνεται με την ηλικία. Ξεκινάμε τη ζωή μας έχοντας ένα ευρύ και δυναμικό κοινωνικό δίκτυο.

Με την πάροδο του χρόνου, κάποιες φιλίες τελειώνουν, οι άνθρωποι τραβούν διαφορετικούς δρόμους και οι γνωριμίες με νέους φίλους και γνωστούς γίνονται ολοένα και πιο σπάνιες.

Ωστόσο, αυτό το στερεότυπο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;

Μια νέα έρευνα η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Personality and Social Psychology εξέτασε την εξέλιξη της μοναξιάς καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως οι ερευνητές βρήκαν ότι η πορεία της μοναξιάς στη μέση και προχωρημένη ηλικία εξαρτάται από το φύλο, με τους άνδρες να βιώνουν μεγαλύτερη μοναξιά στη μέση ηλικία και τις γυναίκες να βιώνουν μεγαλύτερη μοναξιά σε προχωρημένη ηλικία.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ουσιαστικές διαφορές φύλου αναφορικά με τις ηλικιακές τάσεις στη μοναξιά, με σταθερή αύξηση της μοναξιάς από την ηλικία των 40 έως 80 ετών για τις γυναίκες, ενώ το επίπεδο μοναξιάς των ανδρών ακολουθούσε μια καμπύλη σχήματος U, με τα υψηλότερα επίπεδα μοναξιάς να εμφανίζονται στις ηλικίες 40 και 80 ετών, ενώ τα χαμηλότερα επίπεδα μοναξιάς στο ενδιάμεσο διάστημα.