Τα οπλικά συστήματα με τα οποία η Βενεζουέλα θα υπερασπιστεί την χώρα της

Οι ένοπλες δυνάμεις της Βενεζουέλας (FANB) αριθμούν πάνω από εκατό χιλιάδες ενεργό προσωπικό, ενώ ο Μαδούρο προβάλλει την Εθνική Πολιτοφυλακή ως πολυεκατομμυριακή «ασπίδα», ένα εργαλείο όμως κυρίως εσωτερικού ελέγχου και πολιτικής νομιμοποίησης.

Ανεξάρτητες εκτιμήσεις τοποθετούν την πραγματική διαθεσιμότητα χαμηλότερα, με τη συνολική ικανότητα να πλήττεται από χρόνια οικονομική κρίση και συντήρηση.

Στο έδαφος, ο Στρατός Ξηράς διατηρεί μίγμα σοβιετικής, ρωσικής, δυτικής και κινεζικής προέλευσης. Διαθέτει άρματα T-72B1V και παλαιότερα AMX-30V, ΤΟΜΑ/ΤΟΜΠ τύπου VN-1 και τροχοφόρα, καθώς και ισχυρό σωλήνα και πυραυλικό πυροβολικό με 2S19 Msta-S, 2S23 Nona, BM-21 και περιορισμένο αριθμό BM-30 Smerch.

Η αεράμυνα στρατού και περιοχής ενισχύθηκε την προηγούμενη δεκαετία με ρωσικά συστήματα Buk-M2E και εκσυγχρονισμένα S-125 Pechora-2M.

Το «βαρύ χαρτί» της στρατηγικής αντιαεροπορικής άμυνας είναι τα S-300VM (Antey-2500), που παραδόθηκαν γύρω στο 2012 και δίνουν μακράς ακτίνας ικανότητα εναντίον αεροσκαφών και ορισμένων βαλλιστικών ή cruise.

Αποτελούν αποτρεπτικό παράγοντα για τυχόν επιχειρήσεις σε βάθος στο εσωτερικό της χώρας, ιδίως αν συνδυαστούν με ραντάρ, Buk και φορητά Igla. Το ζήτημα είναι η πραγματική διαθεσιμότητα συστημάτων και ραντάρ, όπου πρόσφατες αμερικανικές αποτιμήσεις μιλούν για εκτεταμένες ανεπάρκειες κάλυψης.

Η Αεροπορία διαθέτει κατ’ αρχήν 24 ρωσικά Su-30MK2 με ικανότητα αέρος-αέρος και κρούσης, καθώς και μικρό στόλο γερασμένων F-16A/B από τη δεκαετία του ’80, των οποίων η επιχειρησιακή αξία έχει περιοριστεί από το εμπάργκο ανταλλακτικών κλπ.

Ελικόπτερα Mi-35, Mi-17 και μεταφορικά μέσα συμπληρώνουν το μίγμα. Η ουσία, όμως, βρίσκεται στα ποσοστά ετοιμότητας: διαρροές και ανεξάρτητες αναλύσεις συμφωνούν ότι η διαθεσιμότητα μαχητικών και οργάνων έγκαιρης προειδοποίησης κινείται σε χαμηλά επίπεδα, κάτι που υπονομεύει την εικόνα ισχύος.

Στη θάλασσα, το Ναυτικό της Βενεζουέλας στηρίζεται σε τέσσερα μεγάλα περιπολικά/κορβέτες Guaiquerí (σχεδίασης Navantia Avante 2200) και μικρότερα OPV, με λίγες παλαιές φρεγάτες Lupo σε περιορισμένη δράση. Υπάρχουν δύο ντιζελοηλεκτρικά υποβρύχια Type-209, όμως η πραγματική τους ετοιμότητα αμφισβητείται. Η θαλάσσια παρουσία καταγράφεται συχνότερα σε επεισόδια χαμηλής έντασης, όπως οι παρεμβολές στην ΑΟΖ της Γουιάνας τους τελευταίους μήνες.

Το πιθανό «οπλοστάσιο Α2/AD» συμπληρώνεται από παράκτιες και ναυτικές δυνατότητες κρούσης. Αναφορές αποδίδουν σε ορισμένες πλατφόρμες την ενσωμάτωση κινεζικών C-802A και ιρανικών αντιγράφων, αν και η σχετική τεκμηρίωση έχει κατά καιρούς αμφισβητηθεί. Σε κάθε περίπτωση, τέτοια μέσα θα δυσκόλευαν μεμονωμένες νηοπομπές κοντά στις ακτές, όχι όμως μια συγκροτημένη δύναμη επιπέδου αμερικανικής αρμάδας με αεράμυνα πολλαπλών στρωμάτων και ισχύ ναυτικής κρούσης μεγάλου βεληνεκούς.