Φωτιά στο Μάτι: «Εκεί κατάλαβα ότι είχα καεί – Είχα αφόρητους πόνους» λέει πολυεγκαυματίας

Επτά χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την φονική πυρκαγιά στο Μάτι Αττικής με τους 104 νεκρούς. 

Η Ιωάννα Γατοπούλου, πολυεγκαυματίας από το Μάτι, μίλησε στην ΕΡΤ για εκείνη την ημέρα, πώς άρχισε το πύρινο μέτωπο και για την αδράνεια των Αρχών για τη διάσωση ανθρώπων, οι οποίοι βρέθηκαν στο νερό για αρκετές ώρες.

Αρχικά, η κυρία Γατοπούλου διευκρίνισε πως ο αριθμός των νεκρών είναι αρκετά μεγαλύτερος αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Δεν έχασαν μόνο 104 άνθρωποι τη ζωή τους, αλλά 120 γιατί βρέθηκαν κι άλλα οστά ανθρώπων αργότερα σε έναν ομαδικό τάφο στη Νέα Μάκρη».

Συγκλονίζει πολυεγκαυματίας για τη φωτιά στο Μάτι

«Δεν έχασαν μόνο 104 άνθρωποι τη ζωή τους, αλλά 120 γιατί βρέθηκαν κι άλλα οστά ανθρώπων αργότερα σε έναν ομαδικό τάφο στη Νέα Μάκρη.

Ήταν ένας ομαδικός τάφος που προφανώς δεν αναγνωρίστηκαν, άρα οι νεκροί ήταν παραπάνω.

Εκείνη την ημέρα υπήρχε πάρα πολύς καπνός που ερχόταν από κάπου πάνω στην Πεντέλη. Ανέβηκα στην ταράτσα της πολυκατοικίας που μένω να δω εάν υπάρχει φωτιά. Έβλεπα μόνο τον καπνό.

Κάποια στιγμή μίλησα με τους γείτονες και τους ρώτησα εάν έχουμε κάποιο πρόβλημα για να φύγουμε. Το κρατικό ραδιόφωνο δεν ανέφερε τίποτα για φωτιά στο Μάτι, αλλά μόνο στην Κινέτα. Κάποια στιγμή κόπηκε το ρεύμα και είπα να φύγω, χωρίς να ξέρω ότι υπάρχει φωτιά

Καθώς άνοιξα την πόρτα που ήταν απέναντι το αυτοκίνητό μου κάτω από μία σκιά, για σκιά, είδε πως το πεύκο είχε αρπάξει και έτσι κατευθύνθηκα προς άλλη κατεύθυνση. Κατευθείαν κατεβαίνω προς τη θάλασσα. Εκεί λοιπόν στην Ποσειδώνος, ήταν τέσσερις σειρές και έπρεπε να κάνω πολλούς ελιγμούς για να κατέβω στο μονοπάτι.

Μπήκαμε μαζί με τους υπόλοιπους της πολυκατοικίας στο νερό και κολυμπούσαμε για τουλάχιστον τρεις ώρες. Την ίδια ώρα, ο αέρας, που ήταν πάρα πολύ δυνατός, μάς πήγαινε προς τα μέσα, δηλαδή προς την πλευρά της Εύβοιας.

Αφού είδαμε να καίγονται όλα, αποφασίσαμε να βγούμε έξω. Εκεί κατάλαβα ότι έχω καεί, γιατί φεύγοντας από το σπίτι ένιωθα πίσω ό,τι ήταν ακάλυπτο, κάτι σαν πετραδάκια από τον αέρα και έτσι θεώρησα. Αλλά εκεί κατάλαβα ότι είχα καεί.

Άρχισα να έχω αφόρητους πόνους και περιμέναμε κάποιο μέσο να μας πάρει για να μας πάει σε κάποιο κέντρο. Ειδοποίησαν κάποιοι το λιμενικό στη Ραφήνα, το οποίο ήρθε μετά από τρία τέταρτα, αλλά δεν έκανε τίποτα και έτσι έφυγε. Ακούστηκε ότι δεν μπορούσε να πλησιάσει, γιατί το Μάτι έχει πέτρες και βράχια.

Περιμέναμε άλλη μία ώρα με τον πολύ δυνατό αέρα, τους καπνούς να μην μπορείς να δεις μπροστά σου και κάποια στιγμή βρέθηκε ένα φουσκωτό με ιδιώτες και μας πήγαν στο Ιατρικό Κέντρο της Νέας Μάκρης».