Ευρωπαϊκή αμυντική τακτική εναντίον των φθηνών κινέζικων EV

Οι ευρωπαϊκοί κολοσσοί Stellantis (Fiat, Peugeot, Citroën κ.ά.) και Renault πραγματοποιούν ασυνήθιστη δημόσια προσπάθεια, ζητώντας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να υιοθετήσει μια νέα, λιγότερο ρυθμιζόμενη κατηγορία μικρών, οικονομικών «e‑car» (ή M0), εμπνεόμενη από τα ιαπωνικά kei cars, ως αντίβαρο στην εισβολή των φθηνών μικρών κινεζικών EV.

Οι John Elkann και Luca de Meo, πρόεδροι των Stellantis και Renault αντίστοιχα, τονίζουν πως η υπερβολική πολυπλοκότητα των κανονισμών ασφαλείας και εκπομπών (GSR2) αυξάνει το κόστος κατά €850-€1.400 ανά αυτοκίνητο, καθιστώντας την κατασκευή μικρών μοντέλων ασύμφορη.

Ο Elkann υπογράμμισε πως «δεν υπάρχει λόγος να μην έχει η Ευρώπη το δικό της «e‑car», όπως η Ιαπωνία έχει τα kei cars – που αντιπροσωπεύουν το 40% της αγοράς». Παρά την κάμψη κατά 20% στις πωλήσεις αυτοκινήτων στην Ευρώπη σε σχέση με το 2019, οι μικρές κατηγορίες δείχνουν περιθώρια ανόδου έως 600.000 μονάδες έως το 2030 – αύξηση περίπου 20%.

Η πίεση έρχεται σε μια στιγμή όπου οι Κινέζοι κατασκευαστές, όπως η BYD, αρχίζουν να φέρνουν στην Ευρώπη προσιτά ηλεκτρικά μοντέλα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Dolphin Surf, που ξεκινά από τιμές κάτω των €20.000, διαθέτοντας πλήρη εξοπλισμό άνεσης και ασφάλειας, σχεδόν €5.000 φθηνότερα από αντίστοιχα ευρωπαϊκά μοντέλα με τον ίδιο εξοπλισμό, όπως το Renault 5.

Τα ηγετικά στελέχη της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας υποστηρίζουν ότι τέτοια μέτρα θα επιτρέψουν την αύξηση πωλήσεων και την επίτευξη στόχων CO₂, δίνοντας πνοή στα εργοστάσια. Ωστόσο, οργανισμοί όπως το Euro NCAP και στελέχη της BYD επιμένουν ότι η μείωση των προδιαγραφών ασφαλείας θα οδηγήσει σε χαμηλότερες αξιολογήσεις και μειωμένη προστασία των επιβατών.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, μέσω της εκπροσώπου Lea Zuber, ανέφερε πως εξετάζει προσεκτικά το θέμα, αλλά τόνισε πως η αναθεώρηση της νομοθεσίας πρέπει να διαφυλάξει τους κανόνες ασφαλείας.

Η αντιπαράθεση δείχνει το πώς η Ευρώπη προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ ανταγωνιστικότητας τιμής και προστασίας των πολιτών, ανάμεσα σε τρίτους παίκτες, πρωτοπόρους τεχνολογίας, και τις δικές της βιομηχανικές πολιτικές.