17 oC 
«Πόλεμος πατήρ πάντων», διατρανώνει η γνωστή ρήση του Ηράκλειτου, ο οποίος ουσιαστικά δηλώνει ότι σε όλα τα όντα και τις δημιουργίες αυτών υφέρπει πάντα κάποιας μορφής σύγκρουση που κυριαρχεί και δομεί τις μεταξύ τους σχέσεις.
Το ότι παίζουμε μοιρολατρικά στο γήπεδο επικοινωνίας της Τουρκίας με ευθύνη της κυβέρνησής μας, είναι γεγονός. Όπως γεγονός είναι ότι απαξιώσαμε τα πλεονεκτήματά μας έναντι αυτής αφήνοντας να σκεπαστούν απ' τη λήθη οι ιστορικές καταβολές των ''γκριζαρισμένων'' από αυτήν εδαφών μας και τα τετελεσμένα των Διεθνών Συνθηκών βάσει των οποίων χαράχτηκαν τα σύνορά μας.
Τελικά όπως σε προηγούμενο άρθρο μας προφητικά αναφέραμε η Ευρωπαϊκή σύνοδος της 24-25/09 αναβλήθηκε αορίστως ώστε να προλάβει η Γερμανική προεδρία να επιβάλει την συμμετοχή μας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και έτσι να βρεθεί η φόρμουλα της αιτιολόγησης να μη ληφθούν κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας.
Ο φίλος του εχθρού μου είναι δυο φορές εχθρός μου. Έτσι λέγει ο θυμόσοφος λαός μας. Και αντιλαμβάνεστε όλοι, πως εννοώ την “εταίρο” μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση Γερμανία. Την φιλότουρκη διαχρονικά Γερμανία, η οποία πλέον δεν κρατάει ούτε τα προσχήματα, επιζητώντας στο τρέχον δεύτερο εξάμηνο του 2020 που ασκεί την προεδρία της ΕΕ να ολοκληρώσει τον διαμελισμό της Ελλάδος προς όφελος της Τουρκίας.
Η νέα χρονιά μπήκε ταραγμένη ιδιαίτερα εδώ στην ακριτική περιοχή του Έβρου. Νωπά ακόμη τα όσα συνέβησαν τον Φεβρουάριο-Μάρτιο τρέχοντος έτους κατά μήκος της συνοριακής γραμμής. Μεγάλη η συμβολή των ακριτών κτηνοτρόφων , γεωργών στην επιτυχημένη απώθηση των «λάθρο» να εισέλθουν στην χώρα. Τα εύσημα δίνονταν από παντού και με άφατη συγκίνηση από τον Ελληνικό λαό για την γενναία στάση των Ακριτών μας.
Το διάγγελμα του Κυριάκου Μητσοτάκη και η άρνηση του να επιβάλει lockdown ήταν μία δικαίωση για όσους λίγους από την πρώτη στιγμή και κόντρα στην εγχώρια και παγκόσμια υστερία έκριναν πως το lockdown που επιβλήθηκε ήταν ένα αχρείαστο μέτρο το οποίο είχε ως βασικό αποτέλεσμα την ισοπέδωση της ελληνικής οικονομίας.
Κανείς ποτέ δεν αρνήθηκε τον διάλογο. Και ιδιαίτερα η χώρα μας. Επί χρόνια, αν όχι δεκαετίες συμμετέχουμε σε επάλληλους κύκλους συζητήσεων, σε θέματα ‘χαμηλής πολιτικής έντασης’. Είναι μια διαδικασία που δεν προοιωνίζεται συναρπαστικές εξελίξεις, αλλά χρησιμεύει αν μη τι άλλο για να «συντηρείται» η ένταση σε διαχειρίσιμα επίπεδα.
Ενώ οι προκλήσεις πυκνώνουν από την πλευρά της Τουρκίας, οι μεταναστευτικοί πληθυσμοί αυξάνονται, η περικύκλωση της χώρας με βάσεις στην Αλβανία, τη Λιβύη και συνεργασίες με τα Σκόπια γίνεται ανησυχητική, το αναγκαίο εσωτερικό εθνικό μέτωπο που θα μας δώσει την αναγκαία συγκρότηση για να ανταποκριθούμε υπάρχει;
Με αποπροσανατολισμένη, πιεσμένη και αγχωμένη την ελληνική κοινή γνώμη λόγω της πανδημίας του κορονοϊού και των επιπτώσεών του στις τσέπες της, με την τουρκική προκλητικότητα στον Θεό και την εξωτερική πολιτική να ετεροκαθορίζεται από τα ''θέλω'' τις Μέρκελ, η κυβέρνηση δείχνει αδύναμη να αντιδράσει στις πειρατικές ενέργειες της Τουρκίας σε Αιγαίο (αντι-NAVTEX για Χίο και NAVTEX για αποστρατικοποίηση της Λήμνου) και Κύπρο (έρευνες Μπαρμπαρός και Γιαβούζ διαδοχικά στην κυπριακή ΑΟΖ).
Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η Γερμανία, κατά παράβαση της Συνθήκης της Λωζάννης και της Συμφωνίας των θαλασσίων ζωνών, προσπάθησαν να μοιράσουν το “καρπούζι” στη μέση, μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας!
Ξεκινούν, λένε τα μέσα ενημέρωσης, οι διαπραγματεύσεις με την Τουρκία.
Οι Γερμανοί θεωρούν προφανώς ότι η Τουρκία είναι κράτος-μέλος της Ε.Ε. και η Κύπρος μια… μακρινή ενοχλητική χώρα, που έχει «εμμονές» και θέλει να τιμωρήσει τη… φίλη Άγκυρα.
Η Αθήνα και η Λευκωσία οφείλουν να θέσουν veto σε οποιαδήποτε απόφαση που δε θα περιλαμβάνει κυρώσεις κατά της Τουρκίας, στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ (24-25 Σεπτεμβρίου).
Όπως και σε προηγούμενο άρθρο μας αναλύσαμε το ενδεχόμενο της έναρξης διερευνητικών συνομιλιών με την Τουρκία με σκοπό την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την επίλυση των εκκρεμών θεμάτων που χωρίζουν τις δύο χώρες - τα οποία είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, - θα είναι χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα ακόμη και αν η καταγραφή της διαφωνίας οδηγήσει στο Δικαστήριο της Χάγης.
Η Νομική ως επιστήμη και η Δικηγορία ως πρακτική και εμπειρία ζωής, είναι ορόσημα κοινωνικής μόρφωσης και αυτοπεποίθησης. Δογματική ενδεχομένως τοποθέτηση αλλά και εν πολλοίς βιωματική παραδοχή, για όλους όσους έχουν γνώση και συμμετοχή, μικρή ή μεγάλη, ουσιαστική ή περιφερειακή στο συναλλακτικό και πολιτικό γίγνεσθαι.
Κι ενώ εμείς χρονοτριβούμε... επικοινωνιακά με τους τύπους της μάσκας των σχολιαρόπαιδων που άρχισαν τη χρονιά τους με καταλήψεις, οι μυστικές διαπραγματεύσεις Ελλάδας-Τουρκίας καλά κρατούν εν μέσω προκλήσεων, απειλών και επικλήσεων διεθνών Συνθηκών [Λωζάνης (1923) και Παρισίων (1947)], τις οποίες η ίδια - ως χώρα αναθεωρητική - έχει εξακολουθητικά καταπατήσει.
Ένα επιθετικό σχέδιο της Τουρκίας κατά της Ελλάδος, το οποίο προετοιμαζόταν επί χρόνια με τη δηλωμένη υποστήριξη της Γερμανίας και της φιλότουρκης Καγκελαρίου της, Άγκελα Μέρκελ, έλαβε σάρκα και οστά τον Μάρτιο στον Έβρο, όπου η Τουρκία προσπάθησε να στείλει στην Ελλάδα χιλιάδες παράνομους μετανάστες, προκειμένου να αποδείξει ότι τα ελληνικά χερσαία σύνορα με την Τουρκία είναι αφύλακτα και απροστάτευτα κι έτσι να δημιουργήσει ψυχολογικά πλεονεκτήματα στον τούρκικο στρατό, καθώς επίσης ψυχολογικά προβλήματα στον αντίστοιχο ελληνικό στρατό.
Όχι, δεν ήταν το χέρι του Θεού που ήρθε να μας συνδράμει σπρώχνοντας σε... ''λεμβοδρομία'' αγώνα το τουρκικό ωκεανογραφικό έξω από τα νερά μας, για να επιστρέψει μια ώρα αρχύτερα στην Αττάλεια της Μικρασιατικής παραλίας.
Θα αρχίσουν, όπως μεταδίδεται, συνομιλίες μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, αρχικά σε τεχνικά ζητήματα, με στόχο να καθοριστεί ατζέντα. Η έναρξη του διαλόγου αυτού θα σημαίνει και αποκλιμάκωση;
Η παρουσία του πρωθυπουργού στις καθιερωμένες ομιλίες και τη συνέντευξη στη Θεσσαλονίκη, επιχείρησε να διευκολύνει μια πολιτική που το πολιτικό σύστημα συνολικά έχει υιοθετήσει εδώ και χρόνια. Πρόκειται για την πολιτική των διαρκών υποχωρήσεων , παραχωρήσεων προς την Τουρκία, που σταδιακά έθεσε τη χώρα σε μια ομηρία, ακόμα.
Πόσα χρόνια αρθρογραφώ και φέρνω στο φως της δημοσιότητας τον υβριδικό πόλεμο, που ξεκίνησε η Τουρκία κατά της Ελλάδος με την αποστολή στα νησιά μας χιλιάδων παράνομων μεταναστών, αλλοιώνοντας την σύνθεση των νησιών μας απέναντι από την Τουρκία και δημιουργώντας τουρκικούς θύλακες;
Είναι γνωστό ότι το Δικαστήριο της Χάγης επιλύει τα προβλήματα αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων συνήθως μεταξύ όμορων χωρών, όταν αυτά ανακύπτουν.
Σίγουρα όταν ανέλαβε πρωθυπουργός στην Τουρκία ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Μάρτιος 2003), η χώρα του δεν ήταν μια δημοκρατική, ανεξάρτητη χώρα, όπως δεν είναι και σήμερα, δηλαδή.
Η Ευρώπη βιώνει μια άνευ προηγουμένου ζοφερή οικονομική και όχι μόνο προοπτική, ως αποτέλεσμα της Πανδημίας. Με τους δείκτες ύφεσης, απώλειας εισοδήματος, μείωσης του εθνικού, ανά κράτος μέλος, εθνικού προϊόντος και απωλειών σε θέσεις εργασίας, να έχουν ‘χτυπήσει’ βαθύ κόκκινο. Και με τις εκτιμήσεις διαρκώς να διολισθαίνουν στο αβυσσαλέο βάραθρο της απαισιοδοξίας. Και να μεταβάλλονται επί τα χείρω.
Όπως είναι γνωστό σε κάθε φοιτητή Νομικής με βασικές γνώσεις Ποινικού Δικαίου, δράστης ενός εγκλήματος δεν είναι μόνο εκείνος που επιφέρει το εγκληματικό αποτέλεσμα χρησιμοποιώντας τα ίδια του τα χέρια, αλλά και εκείνος που, για να πετύχει τον σκοπό του, δρα στο παρασκήνιο, εργαλειοποιώντας κάποιο άλλο πρόσωπο.
Η αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία, που είναι η ισχυρότερη στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης, μετατρέπει σε ουσιαστική πράξη το σύνθημα του παρελθόντος «Ελλάς – Γαλλία, συμμαχία» και στέλνει σαφές μήνυμα στον Ερντογάν, που γνωρίζει μόνο να τα μετρά όλα με την ισχύ και τον φόβο.
Κατά την τελετή ανακήρυξης της σε επίτιμη δημότη, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας τόνισε ότι «το Καστελόριζο αποτελεί πολύτιμο κομμάτι της πατρίδας μας και είναι ο τόπος που συγκεντρώνει την έννοια του πατριωτισμού, ένας τόπος που κράτησε την ελληνικότητά του επί αιώνες με ακατάβλητο πείσμα κι επιμονή».
“Εμείς μέχρι σήμερα υποστηρίζαμε την μαλακή μέθοδο. Αλλά η Ελλάδα δεν απαντά κατά τον ίδιο τρόπο στην προσέγγιση μας...” είχε πει με ύφος θιγμένου ο Ταγίπ Ερντογάν ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο μιλώντας σε μέλη του κόμματός του, με αφορμή ένα γεύμα που οργάνωσε το AKP της Ριζούντας.
Στόχος τώρα οι νέοι και τα παιδιά;
Όσοι έχουν βασικές γνώσεις της δομής του στρατεύματος, ξέρουν ότι υπάρχουν κάποιες ειδικές κατηγορίες, που ξεχωρίζουν από τις άλλες. Ανάμεσα σε αυτές περίοπτη θέση κατέχουν οι αλεξιπτωτιστές.
