Η εξωφρενική τακτική της πρόωρης αποπληρωμής του μνημονιακού χρέους ενώ οι πολίτες δεν έχουν να φάνε!

Μόνο ως εξωφρενική μπορεί να χαρακτηριστεί η τακτική της πρόωρης αποπληρωμής του μνημονιακού χρέους την στιγμή που οι πολίτες δεν έχουν να φάνε!

Το κράτος αντί να πληρώσει τα εσωτερικά του χρέη χαρίζει λεφτά στους δανειστές!

Η κυβέρνηση ακολουθεί την πρακτική εσωτερικής στάσης πληρωμών προς τους ιδιώτες, ώστε έτσι να εμφανίζει ψευδό-πλεόνασμα!

Τους χρωστάνε λεφτά και αυτοί τα παίρνουν πριν από τήν ώρα τους και διαθέτουν πλέον απροσδόκητα κεφαλαιακά διαθέσιμα προς επανεπένδυση.

Η Ελλάδα προχωρά σήμερα Δευτέρα (15/12) στην πρόωρη αποπληρωμή δανείων της, ύψους 5,3 δισ. ευρώ.

Η δικαιολογία γιατί γίνεται μία τέτοια κίνηση είναι για να μειώσει το δημόσιο χρέος κάτω από το 140% του ΑΕΠ.

Η πρόωρη αποπληρωμή θεωρητικά θα φέρει αναβαθμίσεις από οίκους αξιολόγησης και μειώνει το κόστος δανεισμού.

Ως προς τον μέσο φορολογούμενο πολίτη της χώρας, υποτίθεται ότι τα οφέλη που περιλαμβάνει αυτή η αποπληρωμή, είναι η απαλλαγή από 1,6 δισ. ευρώ τόκους αλλά κανείς δεν αναφέρει πως αυτά τα 5,3 δισ. ευρώ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν με άλλους τρόπους.

Επί του πρακτέου δεν κερδίζουν κάτι από αυτήν την ενέργεια οι Έλληνες πολίτες.

Θα μπορούσαν τα χρήματα αυτά να είχαν επενδυθεί διαφορετικά και αναφερόμαστε σε παραγωγικές επενδύσεις και όχι σε επιδόματα.

Το κόστος των επιδομάτων είναι καταστροφικό για την ελληνική οικονομία και ταυτόχρονα αποκοιμίζει τις παραγωγικές ηλικίες με αποτέλεσμα η χώρα να μην παράγει τίποτα.

Μπορούν τα χρήματα να χρησιμοποιηθούν έτσι ώστε να δημιουργούν ρευστότητα.

Μπορούν να χρησιμοποιηθούν στον εκσυγχρονισμό των δικτύων μεταφοράς, ηλεκτρικού ρεύματος, νερού όπως και στο οδικό δίκτυο, καθώς αυτά τα έργα αποφέρουν «ζεστό» χρήμα κατά την χρήση τους.

Η μεγάλη καταστροφή που έφεραν τα μνημόνια είναι η παντελής απουσία δημόσιων έργων καίριας σημασίας για την βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών.

Ο δυστυχισμένος πολίτης δεν παράγει, όλοι το γνωρίζουν αυτό.

Ακόμα και τα αμάξια «δακρύζουν» από την βρώμα, το γκράφιτι και την ασχήμια του κέντρου της Αθήνας.

Την ίδια στιγμή καθημερινά εκατομμύρια Αθηναίοι υποφέρουν και χάνουν την μισή ζωή τους κάνοντας τουλάχιστον δίωρες διαδρομές για να μεταβούν στην εργασία τους και άλλες τόσες επίσης δίωρες διαδρομές για να γυρίσουν στα σπίτια τους.

Είναι δυνατόν να μπορούν να παράξουν οι πολίτες με τέτοια εξουθένωση και τόσο χαμένο χρόνο στους δρόμους;

Παρόμοια είναι η κατάσταση βεβαίως και στην Θεσσαλονίκη.

Μπορούν επίσης να γίνουν επενδύσεις στον τουρισμό υπό μορφή δανείων και σφιχτούς ελέγχους.

Δάνεια στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις για συγκεκριμένα σχέδια τα οποία έχουν πάψει να υπάρχουν από το 2009 και πολλά άλλα.

Μπορούν τα χρήματα που δίνουν για αποπληρωμές να τα δεσμεύσουν στο εξωτερικό με μεγάλο επιτόκιο και να προκύψουν πολύ περισσότερα κεφάλαια από αυτά που θα πληρωθούν για τους τόκους των χρεών.

Κερδίζει μόνο ο δανειοδότης, καθώς μοχλεύονται αυτά τα χρήματα όταν μπαίνουν στα ταμεία του.

Ο δανειοδότης βλέπει να εκτοξεύεται η αξία του πολλαπλά γιατί εμφανίζει πρόωρα κεφαλαιακά διαθέσιμα.

Στο μεταξύ η ελληνική αγορά πεθαίνει κυριολεκτικά από την έλλειψη μετρητών καθώς δεν υπάρχει άντληση ρευστότητας.

Από την στιγμή που δεν υπάρχει είναι τρελό να δίνουν πρόωρα τόσα χρήματα.

Ας δώσουν καλύτερα τα χρήματα που χρωστούν στους ιδιώτες. Άλλωστε ένα μέρος θα το πάρουν πίσω μέσω των φόρων ενώ η αγορά θα έπαιρνε «ανάσα».

Δεν το κάνουν όμως και προκύπτει το ερώτημα: Γιατί πήρε η Ελλάδα τα μνημονιακά δάνεια;

Για να σώσει τις γερμανικές και τις γαλλικές τράπεζες και τώρα που ο σκοπός επετεύχθει επιστρέφει τα δάνεια αυτά και προσφέρουν επιπλέον ρευστότητα στους δανειστές.