Δ. Παπαδημούλης: «Ο Ομπάμα στηρίζει τις ελληνικές θέσεις για ελάφρυνση χρέους»

Ο Δημήτρης Παπαδημούλης αναφέρεται στη στήριξη του προέδρου των ΗΠΑ στις ελληνικές θέσεις, την οποία συνοψίζει σε τρία βασικά ζητήματα: ελάφρυνση του ελληνικού δημόσιου χρέους, στήριξη της Ελλάδας στο προσφυγικό, εξεύρεση οριστικής λύσης στην Κύπρο με αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων από το νησί.

«Η στήριξη στις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης αποτελεί στήριξη στις προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που θέλουν ένα καλύτερο μέλλον για τις κοινωνίες τους, τους νέους πολίτες, ένα περιβάλλον επενδυτικών ευκαιριών όπου θα ενισχύεται η απασχόληση και θα καταπολεμάται ο κοινωνικός αποκλεισμός κι η φτώχεια» τονίζει ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και αντιπρόεδρος του ΕΚ και υπογραμμίζει ότι «η Ελλάδα αποτελεί νησίδα σταθερότητας στην ευρύτερη λεκάνη της Μεσογείου και ειδικά σε μια περίοδο έντονων γεωπολιτικών ανακατατάξεων», γεγονός που κάνει ιδιαίτερα σημαντική τη δέσμευση του Πρόεδρου των ΗΠΑ «να συνεχίζει να στηρίζει την ελληνική κυβέρνηση σε όλες τις πολύ μεγάλες και παράλληλες κρίσεις που διαχειρίζεται».

Επισημαίνει, ακόμη, πως αν και απερχόμενος, ο Μπάρακ Ομπάμα είναι«μια πολιτική προσωπικότητα που είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να ασκεί επιρροή και μετά το τέλος της θητείας του».

Ειδικότερα, ο κ. Παπαδημούλης αναφέρει στο άρθρο του::

Ελληνικό δημόσιο χρέος

Στο ζήτημα του χρέους, η χρονική συγκυρία είναι ιδανική για την συγκεκριμενοποίηση των άμεσων μέτρων ελάφρυνσης, προκειμένου η ελληνική οικονομία να ανασάνει και να επιστρέψει το 2017 και 2018 σε ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Το ίδιο όμως ισχύει και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με τους άκαμπτους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης να δυσκολεύουν τις στρατηγικές ανάπτυξης και να αποσταθεροποιούν τις εθνικές οικονομίες και τις πολιτικές ηγεσίες.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν μεγάλες οικονομίες της Ευρωζώνης, όπως η Ιταλία, η Γαλλία και η Ισπανία, που βρίσκονται αντιμέτωπες με τον κίνδυνο λήψης πρόσθετων δημοσιονομικών μέτρων και περικοπές δαπανών, προκειμένου να «υπηρετήσουν» τις αποτυχημένες πολιτικές λιτότητας που επίμονα η γερμανική ηγεσία επιβάλλει.

Προσφυγικό

Στο προσφυγικό ζήτημα, η εφαρμογή των συμφωνηθέντων, και πιο συγκεκριμένα η επιτάχυνση του προγράμματος μετεγκατάστασης, αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Παράλληλα, η επιθετική ρητορική του Τούρκου Προέδρου Ερντογάν και οι απειλές για μη τήρηση της ευρω-τουρκικής συμφωνίας για το προσφυγικό, όπως επίσης και οι δηλώσεις του νεοεκλεγέντα Προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, για απέλαση τριών εκατομμυρίων μεταναστών, δημιουργούν συνθήκες αβεβαιότητας και αστάθειας.

Η πρόκληση του προσφυγικού είναι μεγάλη, και δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί αποκλειστικά από ένα κράτος 11 εκατομμυρίων, όπως η Ελλάδα. Οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η ΕΕ συνολικά, οφείλουν να επιταχύνουν την ειρήνευση στην Συρία, και να αναπτύξουν ένα βιώσιμο και ισοβαρές μοντέλο διαχείρισης και ενσωμάτωσης ων προσφύγων. Η Ελλάδα αποτελεί νησίδα σταθερότητας στην ευρύτερη λεκάνη της Μεσογείου και σε μια περίοδο έντονων γεωπολιτικών ανακατατάξεων, ωστόσο αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να αντιμετωπισθούν οι μεγάλες προκλήσεις περιφερειακής ασφάλειας.

Λύση στο Κυπριακό

Στο Κυπριακό ζήτημα, ο Πρόεδρος Ομπάμα συμφώνησε με τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης για αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής.

Η χρονική συγκυρία είναι ιδανική για την επίλυση του Κυπριακού, με τις επαφές ανάμεσα στον Πρόεδρο Αναστασιάδη και στον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ακιντζί να εντατικοποιούνται. Η λύση του ζητήματος αφορά πρωτίστως τις δύο κοινότητες, και εκεί είναι που πρέπει τα Ηνωμένα Έθνη να δώσουν βάρος.

Η οριστική επίλυση του ζητήματος θα ενισχύσει τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή, διευκολύνοντας την ανάπτυξη αμοιβαία επωφελών επενδύσεων, κάτι το οποίο θα συμβάλλει μεσοπρόθεσμα και στην βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κοινοτήτων.

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δεσμεύτηκε να συνεχίσει να στηρίζει την ελληνική κυβέρνηση σε όλες τις πολύ μεγάλες και παράλληλες κρίσεις που διαχειρίζεται. Η στήριξη αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική, όχι γιατί προέρχεται από τον Αμερικανικό Πρόεδρο, αλλά συγκεκριμένα από μια πολιτική προσωπικότητα που αφήνει πίσω της μια μεγάλη κληρονομιά στο πεδίο της ενδυνάμωσης της κοινωνικής συνοχής και της αναδιανομής του πλούτου στις ΗΠΑ, αλλά και ενός πολιτικού που είναι βέβαιο που θα συνεχίσει να ασκεί επιρροή και μετά το τέλος της θητείας του.