Ο άνδρας που έσωσε τον κόσμο από την πείνα – Τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ για την προσφορά του (βίντεο)

Το όνομα του κατά πάσα πιθανότητα δεν σας λέει τίποτα, όμως ο Norman Borlaug είναι ο άνθρωπος που κατά τις δεκαετίες του 60 και τού 70 έσωσε τον κόσμο από την πείνα.

Norman Ernest Borlaug ήταν ένας Αμερικανός γεωπόνος που πρωτοστάτησε σε παγκόσμιο επίπεδο και συνέβαλε στην εκτεταμένη αύξηση της γεωργικής παραγωγής που ονομάστηκε Πράσινη Επανάσταση. Ο Borlaug τιμήθηκε με πολλά βραβεία για το έργο του, μεταξύ των οποίων το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης το 1970, το Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας και το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου.

Το έργο του φάνηκε κατά τα μέσα του 20ού αιώνα όταν η έρευνα του Borlaug στο Μεξικό ανέπτυξε υψηλής απόδοσης και ανθεκτικές στις ασθένειες ποικιλίες σίτου. Το επόμενο βήμα ήταν η εισαγωγή αυτών των ποικιλιών υψηλής απόδοσης σε συνδυασμό με τον εκσυχρονισμό των τεχνικών γεωργικής παραγωγής στο Μεξικό, το Πακιστάν και την Ινδία.

Ως αποτέλεσμα το Μεξικό είχε υπεραπόδοση στις σοδειές με αποτέλεσμα να γίνει ένας καθαρός εξαγωγέας σιταριού από το 1963, ενώ μεταξύ του 1965 και 1970 στο Πακιστάν και την Ινδία οι αποδόσεις σιταριού σχεδόν διπλασιάστηκαν βελτιώνοντας σημαντικά την επισιτιστική ασφάλεια σε αυτές τις χώρες. Μάλιστα το Μεξικό το 1963 το Μεξικό παρήγαγε έξι φορές περισσότερο σιτάρι από ό,τι το 1944 όταν ο Borlaug ξεκίνησε την έρευνα του.

Ο Borlaug ονομάστηκε «πατέρας της Πράσινης Επανάστασης» και πιστώνεται οτι έσωσε πάνω από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους σε όλο τον κόσμο από την πείνα (όπως αναφέρει το άρθρο του Gregg Easterbrook του 1997 “Ξεχασμένος Ευεργέτης της Ανθρωπότητας”). Το 1970 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, αναγνωρίζοντας τη συμβολή του στην παγκόσμια ειρήνη μέσω της αύξησης της προσφοράς τροφίμων.

Αργότερα στη ζωή του βοήθησε στο να εφαρμοστούν μέθοδοι αύξησης της παραγωγής τροφίμων στην Αφρική. Παρότι κατάφερε περισσότεροι από 8 εκατομμύρια αγρότες μικρής κλίμακας σε 15 αφρικανικές χώρες να διπλασιάσουν ή να τριπλασιάσουν την παραγωγή σιτηρών δεν είχε την επιτυχία του Μεξικού της Ινδίας και του Πακιστάν και αυτό γιατί τα συστήματα μεταφοράς και άρδευσης σε ολόκληρη την Αφρική έχουν τρομακτικές ελλείψεις που βάζανε πρόσθετα εμπόδια στην αύξηση των αποδόσεων.