Το τελευταίο γεύμα σε θανατοποινίτες έρχεται από την αρχαία Ελλάδα – Πώς ξεκίνησε η «παράδοση»

Στις ΗΠΑ οι θανατοποινίτες έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν ένα υπερβολικό γεύμα ως τελευταία επιθυμία πριν την εκτέλεση τους. Ποιος είναι ο λόγος που συμβαίνει αυτό;

Οι περισσότεροι πιστεύουν πως η συγκεκριμένη παράδοση υπάρχει εδώ και χιλιετίες. Βέβαια, δεν το κάνουν όλες οι αμερικανικές πολιτείες αυτό με τους θανατοποινίτες πριν την εκτέλεση και κάποιες άλλες θέτουν ορισμένους περιορισμούς για τι μπορούν να ζητήσουν. Αλλά ισχύει σαν κανόνας.

Σύμφωνα με έναν ερευνητή από το Πανεπιστήμιο Mercer School, η πρακτική αυτή μάλλον έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα. Σε άρθρο του αναφέρει πως η ιδέα ενός πλούσιου τελευταίο γεύματος ξεκινά «αιώνες πριν αρχίσει η ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών».

Είναι κάποιοι άλλοι που πιστεύουν ότι η ιδέα ξεκίνησε με το «Μυστικό Δείπνο», το οποίο έφαγε ο Ιησούς πριν από τη σταύρωση του, αλλά υπάρχει εξίσου πιθανότητα να υπήρχε από την προχριστιανική Ελλάδα.

Κάποιες άλλες πηγές αναφέρουν ότι «Οι πουριτανοί της Μασαχουσέτης κάποτε έκαναν μεγαλειώδεις γιορτές για τους καταδικασμένους, πιστεύοντας ότι μιμούνταν τον ‘Μυστικό Δείπνο’ του Χριστού, αντιπροσωπεύοντας μια κοινή εξιλέωση για την κοινότητα και τον κρατούμενο».

Οι πολιτείες έχουν διαφορετική άποψη για το τι θα επιτραπεί σαν τελευταία επιθυμία στους θανατοποινίτες. Αν υπάρχει κάτι τέτοιο. Για παράδειγμα, το Τέξας έχει καταργήσει το τελευταίο γεύμα για τους κρατούμενους, κι αυτό προέκυψε όταν ο Λόρενς Ράσελ Μπρούερ ζήτησε ένα τεράστιο γεύμα αλλά δεν έφαγε καθόλου.

Η Αριζόνα από την άλλη, ζητά από τον κρατούμενο να συμπληρώσει ένα έντυπο δυο εβδομάδες πριν την εκτέλεσή του ώστε να του δώσουν ένα πολύ καλό γεύμα. Στην Φλόριντα πάλι, το γεύμα δεν πρέπει να κοστίζει πάνω από 40 δολάρια.

Αν αφήσουμε στην άκρη τις θεωρίες προέλευσης, το τελευταίο γεύμα όπως πιστεύουν οι περισσότεροι είναι μια ανθρώπινη κίνηση απέναντι σε εκείνους που θα εκτελεστούν. Σε συνέντευξη της στο BBC News, η Deborah Denno είχε εξηγήσει: «Μας θυμίζει ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν θα δειπνήσει ξανά όπως εμείς».