Γιατί η Ρουμανία μπορεί να αλλάξει τα πάντα στην Ουκρανία και να ενισχύσει το αντι-woke μέτωπο στην Ευρώπη

Μείζονα γεωπολιτική σημασία, ειδικά με φόντο τον πόλεμο στην Ουκρανία, αποκτά το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των ρουμανικών προεδρικών εκλογών και την «κατάκτηση» του 41% από τον Τζορτζ Σιμιόν, ειδικά αν αυτό το αποτέλεσμα επιβεβαιωθεί με την εκλογή του στον β’ γύρο στις 18 Μαΐου.

Το εύρος της νίκης, αν και η νίκη του Σιμιόν ήταν αναμενόμενη και το μέγεθός της (που είναι πολύ υψηλότερο από αυτό που ανέμεναν οι Βρυξέλλες και που έδινε η ελεγχόμενη από την κυβέρνηση τηλεόραση που το προσδιόριζε από 30 έως 33%), δείχνει ότι η Ρουμανία βρίσκεται ενώπιον της μεγαλύτερη πολιτικής αλλαγής μετά την επανάσταση του 1989 που ανέτρεψε τον τότε δικτάτορα Νικολάι Τσαουσέσκου.

Τα 36 χρόνια που μεσολάβησαν από την δικτατορία Τσαουσέσκου το μόνο που έφεραν στον ρουμανικό λαό ήταν φτώχεια και δημογραφική έκλειψη.

Και αν κάτι έχει σώσει την Ρουμανία είναι το γεγονός ότι ο Τσαουσέσκου μπορεί να ήταν ένας σκληρός δικτάτορας αλλά κατάφερε με τα ακραία οικονομικά του μέτρα σχεδόν να μηδενίσει το εθνικό χρέος τη χώρας.

Οπότε η Ρουμανία είχε υψηλή πιστοληπτική ικανότητα παρά τους χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Βέβαια, η Ρουμανία όσο υπέφερε και επί Τσαουσέσκου άλλο τόσο υπέφερε και στα επόμενα χρόνια με αποτέλεσμα την δημογραφική κατάρρευση της χώρας:

15% άμεση μείωση του πληθυσμού από 22 εκατομμύρια το 1989 στα 19 εκατομμύρια σήμερα, ενώ μόνο τα τελευταία χρόνια έχουν αποκατασταθεί καλοί ρυθμοί ανάπτυξης κυρίως λόγω των εμβασμάτων που στέλνουν οι μετανάστες.

Όλα αυτά ενώ η Ρουμανία ήταν και εξακολουθεί να είναι μία ισχυρή βιομηχανική δύναμη στα Βαλκάνια.

Εν πάση περιπτώσει η Ρουμανία από το 2022 αποτελεί την βασική οδό εφοδιασμού της Ουκρανίας μέσω της περιφέρειας της Οδησσού.

Όλα τα τρένα με πολεμικό υλικό από Αλεξανδρούπολη περνάνε μέσω Ρουμανίας για να φτάσουν είτε στην Ουκρανία είτε στα σημεία συγκέντρωσης των ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων βρίσκονται στις όμορες προς τα δυτικά της Ουκρανίας χώρες.

Σε όλα αυτά να προσθέσουμε ότι η Ρουμανία έχει μετά την Τουρκία την μεγαλύτερη ακτογραμμή ΝΑΤΟϊκής χώρας στην Μαύρη Θάλασσα και  φιλοξενεί τις περισσότερες βάσεις κατά της Ρωσίας, οι οποίες είναι βρετανικές και αμερικανικές.

Η Ρουμανία δεν είναι Σλοβακία ή Ουγγαρία, οι οποίες είναι περίκλειστα κράτη και δεν συνορεύουν με τον «πρωταγωνιστή» του δράματος την Ουκρανία.

Ελέγχει τις ροές όπλων μέσω των ποτάμιων οδών στην Ουκρανία και ειδικά στην περιοχή της Οδησσού.

Εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι η ανάδειξη στην ηγεσία της Ρουμανίας ενός «σκληρού» πολέμιου του πολέμου στην Ουκρανία, ο οποίος έχει μάλιστα όλο το «πακέτο» των αντι-Βρυξελλών (αντιεμβολιαστής, πατριώτης, αντι-woke ατζέντα κ.λ.π. ο οποίος έχει την υποστήριξη των ΗΠΑ και προφανώς και την άτυπη βοήθεια της Ρωσίας, η οποία δεν μπορεί να επέμβει ενεργά αλλά ευνοείται από το αποτέλεσμα), θα έχει καταλυτικές συνέπειες, όχι μόνο για τον ίδιο τον πόλεμο αλλά και γενικότερα στην ΕΕ όπου οι Β.Ορμπάν και  Ρ.Φίτσο αποκτούν έναν ακόμα πολύτιμο σύμμαχο.

Σε όλα αυτά να συνυπολογίσουμε την υποστήριξη των ΗΠΑ, η οποία θα είναι άνευ όρων στην σύγκρουσή του με τις Βρυξέλλες και το «λόμπι» του πολέμου.

Φυσικά, με την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξει άλλο πραξικόπημα ή φυσική του εξόντωση όπως επιχειρήθηκε με τον ηγέτη της Σλοβακίας Ρ.Φίτσο και αν και εφόσον αναδειχθεί νικητής στον β’ γύρο, όπως όλα δείχνουν ότι θα συμβεί.