Κωδικοί Beale: Η αποκρυπτογράφησή τους οδηγεί σε θησαυρό 60 εκατ. δολαρίων – Παραμένουν μυστήριο εδώ και 180 χρόνια

Το μυστήριο με τους κωδικούς Beale ξεκίνησε το 1885, όταν κυκλοφόρησε ένα μικρό φυλλάδιο που περιείχε τρία κρυπτογραφήματα.

Ένας κώδικας είναι ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα που απαιτεί ένα κλειδί για να μπορέσει να διαβαστεί. Σύμφωνα με το φυλλάδιο, ένας άνδρας με το όνομα Τόμας Τζ. Μπιλ, κάτοικος της Βιρτζίνια, είχε θάψει έναν τεράστιο θησαυρό σε άγνωστη τοποθεσία.

Την άνοιξη του 1822, ο Μπιλ εμπιστεύτηκε σε έναν τοπικό πανδοχέα, τον Ρόμπερτ Μόρις, ένα κλειδωμένο σιδερένιο κουτί, το οποίο περιείχε, όπως περιγράφεται, «έγγραφα αξίας και σημασίας». Ο Μόρις είχε την εντολή να φυλάξει το κουτί μέχρι να επιστρέψει ο Μπιλ και να το ζητήσει πίσω. Ωστόσο, ο τελευταίος έφυγε από την πόλη και δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά.

Ο πανδοχέας, που αναφέρεται στο φυλλάδιο ως «ο θεματοφύλακας των εγγράφων Beale», αποφάσισε να ανοίξει το κουτί 23 χρόνια αργότερα. Μέσα βρήκε «κάποια ακατανόητα χαρτιά, καλυμμένα με αριθμούς». Το 1862, ο Μόρις παρέδωσε τα κείμενα σε έναν φίλο του, ο οποίος αφιέρωσε περισσότερα από 20 χρόνια προσπαθώντας να τα αποκρυπτογραφήσει.

Τελικά, ο φίλος του Μόρις κατάφερε να λύσει τον δεύτερο κώδικα, ο οποίος αποκάλυπτε ότι ο θησαυρός ήταν θαμμένος στην κομητεία Μπέντφορντ της Βιρτζίνια.

Ο αποκρυπτογραφημένος κώδικας περιέγραφε αναλυτικά τον θησαυρό: «Η πρώτη εναπόθεση αποτελούνταν από χίλιες δεκατέσσερις λίβρες χρυσού και τρεις χιλιάδες οκτακόσιες δώδεκα λίβρες αργύρου, κατατεθειμένα τον Νοέμβριο του 1819. Η δεύτερη έγινε τον Δεκέμβριο του 1821 και περιλάμβανε χίλιες εννιακόσιες επτά λίβρες χρυσού και χίλιες διακόσιες ογδόντα οκτώ λίβρες αργύρου, καθώς επίσης κοσμήματα, που αποκτήθηκαν στο Σεντ Λούις σε ανταλλαγή με ασήμι για να αποφευχθεί η μεταφορά, αξίας 13.000 δολαρίων». Ο θησαυρός αυτός εκτιμάται σήμερα περίπου 60 εκατομμύρια δολάρια.

Ο φίλος του Μόρις χρησιμοποίησε τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας ως κλειδί για την αποκρυπτογράφηση. Αρίθμησε όλες τις λέξεις του ιστορικού κειμένου και στη συνέχεια ταίριαξε τους αριθμούς του κώδικα με το πρώτο γράμμα της αντίστοιχης λέξης. Ωστόσο, το κείμενο δεν ανέφερε το ακριβές σημείο ταφής του θησαυρού. Ο πρώτος κώδικας υποτίθεται ότι απαντάει στο πού βρίσκεται ακριβώς θαμμένος ο θησαυρός, ενώ ο τρίτος καταγράφει τα ονόματα και τις διευθύνσεις των «συνιδιοκτητών». Παρά ταύτα, ο φίλος του Μόρις σταμάτησε την έρευνα πριν καταφέρει να λύσει τους άλλους δύο κώδικες.

Παρά τις προσπάθειες, η πλήρης αποκρυπτογράφηση των κωδίκων παραμένει άγνωστη. Ωστόσο, υπάρχουν ερευνητές που πιστεύουν ότι θα σημειωθεί πρόοδος.

Ένας άλλος άνθρωπος που μαγνητίστηκε από το μυστήριο είναι ο Τζον Πάιπερ, 61 ετών, ο οποίος ανακάλυψε τους κώδικες Beale, ενώ ταξίδευε από το Ράλεϊ της Βόρειας Καρολίνας προς το Χιούστον του Τέξας. Όπως περιέγραψε στην Daily Mail: «Βρέθηκα να σχεδιάζω στη χαρτοπετσέτα που μου έδωσαν με τον καφέ, προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσω τον κώδικα, μέσα στο αεροπλάνο». Ο Πάιπερ, που σήμερα ζει στο Μπατόν Ρουζ της Λουιζιάνα, τύπωσε το πρώτο του αντίγραφο της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας τον Ιούλιο του 2009.

Ο Πάιπερ θεωρεί ότι τα Beale Papers αποτελούνται από έναν «πολυεπίπεδο κώδικα», στον οποίο τα δύο πρώτα κείμενα αποκρυπτογραφούνται «με τον ίδιο τρόπο και συνεχίζουν το ένα το άλλο», ενώ το τρίτο περιέχει «κάποιες ιδιορρυθμίες» που δεν έχει ακόμη λύσει.

Σε επιστολή του Μπιλ προς τον Μόρις, τον Μάιο του 1822, αναφέρεται ότι το κουτί περιείχε «έγγραφα ζωτικής σημασίας που επηρέαζαν τις τύχες του ίδιου και πολλών άλλων οι οποίοι συνεργάζονταν μαζί του». Υπογράμμισε επίσης ότι «η απώλειά τους θα μπορούσε να είναι ανεπανόρθωτη» σε περίπτωση που πέθαινε, γι’ αυτό έπρεπε να φυλάσσονται «με επιμέλεια και προσοχή για να αποφευχθεί μια τόσο μεγάλη καταστροφή».