Πώς ο θάνατος του Ρόμπιν Γουίλιαμς στιγμάτισε τον κόσμο και άφησε μια παγκόσμια θλίψη

Στις 11 Αυγούστου 2014, ο κόσμος πληροφορήθηκε τον θάνατο του Ρόμπιν Γουίλιαμς, του ηθοποιού που χάρισε γέλια μέχρι δακρύων και στιγμές βαθιάς συγκίνησης. Ήταν η ημέρα που η φωτεινή και γεμάτη ζωντάνια παρουσία του έπαψε να υπάρχει.

Η είδηση φάνηκε απίστευτη σε πολλούς. Πώς ήταν δυνατόν το πιο λαμπρό αστέρι του Χόλιγουντ να βάλει τέλος στη ζωή του; Πώς κάποιος που προσέφερε τόση χαρά μπορούσε να παλεύει με τόσο σκοτάδι;

Η ιατροδικαστική έκθεση επιβεβαίωσε ότι ο θάνατός του οφειλόταν σε απαγχονισμό. Τα κοινωνικά δίκτυα γέμισαν από αφιερώματα και μηνύματα συγκίνησης. Παρουσιαστές στα μέσα ενημέρωσης συγκινήθηκαν έντονα, ενώ σε πολλές πόλεις θαυμαστές άφηναν λουλούδια και σημειώματα σε σημεία που είχαν σημαδέψει τη ζωή του.

Στη Βρετανία, το BBC Radio διέκοψε το πρόγραμμά του για να μεταδώσει αφιέρωμα. Στις ΗΠΑ, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή σε τηλεοπτικές εκπομπές πριν προβληθούν αποσπάσματα με τις πιο χαρακτηριστικές και χαρούμενες στιγμές της καριέρας του. Το Χόλιγουντ βυθίστηκε σε σιωπή, καθώς χάθηκε όχι μόνο ένας σημαντικός καλλιτέχνης, αλλά και ένας άνθρωπος που είχε γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής πολλών.

Αργότερα έγινε γνωστό πως ο Γουίλιαμς αντιμετώπιζε άνοια με σωμάτια Lewy, μια νευρολογική ασθένεια που προκαλεί άγχος, κατάθλιψη και σύγχυση. Η διάγνωση έγινε μετά τον θάνατό του.

Δεν επρόκειτο για την απλή ιστορία ενός αστείος που έκρυβε τη λύπη του. Ήταν μια σύνθετη και συγκινητική πραγματικότητα, που θύμισε πόσο ευάλωτη είναι η ψυχική υγεία, ανεξάρτητα από τη φήμη ή την επιτυχία.

Η σύζυγός του, Σούζαν Σνάιντερ, σε μια συγκινητική συνέντευξη, περιέγραψε τη στιγμή που τον βρήκε νεκρό, λέγοντας: «Τον συγχώρησα από τα βάθη της καρδιάς μου. Ήταν ο πιο γενναίος άνθρωπος που γνώρισα».

Ο θάνατος του Ρόμπιν Γουίλιαμς στάθηκε αφορμή για αλλαγές στη δημόσια συζήτηση γύρω από την ψυχική υγεία. Τα μέσα ενημέρωσης σε ΗΠΑ και Βρετανία άρχισαν να προσεγγίζουν το θέμα με μεγαλύτερη ευαισθησία, ενώ αυξήθηκαν οι δωρεές σε οργανώσεις πρόληψης αυτοκτονιών και προβλήθηκαν τηλεφωνικές γραμμές βοήθειας.

Παρά τα χρόνια που πέρασαν, το έργο και η μνήμη του παραμένουν ζωντανά. Μέσα από τα λόγια του — «Carpe diem. Άδραξε τη μέρα» — και τις αξεπέραστες ερμηνείες του, συνεχίζει να αποτελεί πηγή έμπνευσης. Είναι υπενθύμιση ότι εκείνοι που φέρνουν χαρά στους άλλους, συχνά είναι και οι πιο ευάλωτοι.