Ρόμπερτ ντε Νίρο: Αυτά είναι τα χρήματα που έλαβε ο ηθοποιός για την ταινία «Ταξιτζής» που τον έκανε θρύλο

Η ταινία «Ταξιτζής» κυκλοφόρησε στις 8 Φεβρουαρίου 1976, με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο να δηλώνει τότε, πως η ταινία έχει όλες τις προοπτικές για να τη συζητά ο κόσμος ακόμη και 50 χρόνια μετά.

Ο «Ταξιτζής» μπορεί να είναι μία από τις ταινίες που άλλαξαν το αμερικανικό σινεμά, όμως, η χαμηλού μπάτζετ παραγωγή που όλοι οι συντελεστές – από τον σκηνοθέτη μέχρι τους ηθοποιούς – πήραν πολύ λιγότερα χρήματα από την αξία τους, ήταν σοκαριστικά τολμηρή για την εποχή εκείνη. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο έλαβε μόνο 35.000 δολάρια.

Απόλυτος πρωταγωνιστής στο έπος του Μάρτιν Σκορσέζε ο Τράβις Μπικλ, τον ενσάρκωσε με μια ερμηνεία που «τσακίζει» κόκαλα ο Ντε Νίρο, ο οποίος μετά την ταινία είδε τις ήδη ανεβασμένες μετοχές του και λόγω «Νονού ΙΙ» να εκτοξεύονται και ο ίδιος από νωρίς να γίνεται μύθος.

Ο κινηματογραφικός Μπικλ είναι ένας βετεράνος του Βιετνάμ που πάσχει από μετατραυματικό σύνδρομο και βρίσκει τελικά δουλειά ως ταξιτζής νυχτερινής βάρδιας στη μητροπολιτική ζούγκλα της Νέας Υόρκης. Δύο γυναίκες γίνονται εμμονή γι’ αυτόν. Η μία, ακριβίστρια, δουλεύει σε μια προεκλογική καμπάνια, η άλλη είναι μια 12χρονη πόρνη. Για να σώσει τη δεύτερη, ετοιμάζει μια βίαιη εκστρατεία.

Με αφορμή τα 49 χρόνια από την κυκλοφορία του «Ταξιτζή» αποκαλύπτουμε παρακάτω γνωστές και άγνωστες πληροφορίες για την ταινία που άλλαξε το σινεμά:

Έλαβε τέσσερις υποψηφιότητες για Όσκαρ, ωστόσο, δεν κέρδισε κανένα βραβείο και μέχρι σήμερα θεωρείται από τις ταινίας που η Ακαδημία σνόμπαρε και αδίκησε κατάφορα.

Ωστόσο, ο «Ταξιτζής» δικαιώθηκε στην πορεία, αφού επιλέχθηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου ως ένα από τα 100 καλύτερα φιλμ όλων των εποχών, εντάχθηκε στην ταινιοθήκη της Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου, και είναι από τις λίγες ταινίες που έχει την καθολική αναγνώριση από τους κριτικούς.

Ο Μάρτιν Σκορσέζε είχε προτείνει για τον ρόλο του Τράβις Μπικλ, τον Ντάστιν Χόφμαν. Ήταν οι παραγωγοί Μάικλ και Τζούλια Φίλιπς που του είπαν πως για να αναλάβει τη σκηνοθεσία, θα πρέπει να τους φέρει τον Ντε Νίρο. Κι έτσι πήγε ο ρόλος σε αυτόν.

Ο σεναριογράφος Πολ Σρέιντερ βάσισε τον κεντρικό χαρακτήρα του Τράβις στη δική του προσωπική ιστορία, καθώς βίωσε την ίδια αίσθηση αποξένωσης από την κοινωνία. Ο 26χρονος τότε Σρέιντερ ζούσε απομονωμένος στο αυτοκίνητό του, έπινε ασταμάτητα και σύχναζε σε «ροζ» κινηματογραφικές αίθουσες. Όταν κάποια στιγμή χρειάστηκε να πάει στο νοσοκομείο, συνειδητοποίησε ότι η νοσοκόμα ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον οποίο είχε μιλήσει για εβδομάδες.

Όλοι οι συντελεστές του «Ταξιτζή» δέχτηκαν να μειωθούν δραματικά οι απολαβές τους προκειμένου να μπορέσει τελικά να γυριστεί η ταινία. Ο Ντε Νίρο, μόλις είχε γυρίσει τον «Νονό ΙΙ» και το κασέ του είχε ανέβει. Κι ενώ είχε συμφωνήσει να πάρει για την ταινία 500.000 δολάρια, τελικά δέχτηκε να εισπράξει αμοιβή μόλις 35.000 δολάρια Ο σεναριογράφος πήρε περίπου τα ίδια χρήματα, όπως και το υπόλοιπο καστ. Ο Σκορσέζε πήρε μόλις 65 χιλιάδες δολάρια, ενώ το συνολικό budget ήταν γύρω στο 1.8εκατ. Τελικά, έκανε εισπράξεις 28.262.574 στις Ηνωμένες Πολιτείες, πράγμα που την κατέστησε την 17η εμπορικότερη ταινία της χρονιάς.

Το σενάριο είχαν αρχικά αναλάβει το δίδυμο Ρόμπερτ Μάλιγκαν (σκηνοθέτης) και Τζεφ Μπρίτζες, οι οποίοι τελικά εγκατέλειψαν την παραγωγή.

Ο Σρέιντερ είχε επιλέξει αρχικά το Λος Άντζελες, αλλά τελικά η ιστορία μεταφέρθηκε στη Νέα Υόρκη, επειδή η χρήση των ταξί εκεί είναι πιο διαδεδομένη.

Η πιο διάσημη σκηνή της ταινίας στον καθρέφτη, όπου ακούγεται και μία από τις διασημότερες ατάκες στην ιστορία του κινηματογράφου, ήταν αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού. Το σενάριο απλά ανέφερε «ο Τράβις κοιτά στον καθρέφτη», ο Ντε Νίρο, όμως, πρόσθεσε την θρυλική ατάκα «You talkin’ to me?», κάνοντας τον Σρέιντερ να παραδεχτεί πως τελικά αυτή ήταν και η καλύτερη σε ολόκληρη την ταινία.
Ο Ντε Νίρο, χρόνια αργότερα, παραδέχτηκε πως «έκλεψε» το «You talkin’ to me?» από τον Μπρους Σπρίνγκστιν, τον οποίο είχε δει σε παράσταση στο Greenwich Village, μόλις λίγες ημέρες πριν το γύρισμα της σκηνής.

Την ιδέα του μόικαν κουρέματος την έδωσε ο ηθοποιός Βίκτορ Μανιότα, φίλος του Σκορσέζε, ο οποίος είχε υπηρετήσει στο Βιετνάμ και ανέφερε κάποιους στρατιώτες που κουρεύονταν αντίστοιχα όταν αντιμετώπιζαν μια δύσκολη αποστολή.

Ο «Ταξιτζής» είχε μέρος ευθύνης στην απόπειρα δολοφονίας του προέδρου των Η.Π.Α. Ρόναλντ Ρίγκαν το 1981, από τον Τζον Χίνκλεϊ Τζ., ο οποίος κρίθηκε αθώος για λόγους παραφροσύνης. Ο Χίνκλεϊ δήλωσε ότι η πράξη του ήταν μια προσπάθεια για να εντυπωσιάσει την ηθοποιό Τζόντι Φόστερ, με την οποία είχε ψύχωση. Ο Χίνκλεϊ ξύρισε τα μαλλιά του υιοθετώντας το στυλ του Μοϊκανού που είχε ο Ντε Νίρο στην τελευταία σκηνή της ταινίας. Ο δικηγόρος του στήριξε την υπεράσπισή του, προβάλλοντας στο δικαστήριο την ταινία του Σκορσέζε.