Αρχομένου του μηνός χαλαρώσεως του Αυγούστου και δη μεσούντος του μηνός του κλεισίματος της Βουλής, έλαβον χώρα, μία επονείδιστη είδηση, η οποία αναβιώσε, ανατιρχιαστικές μνήμες εις βάρος του Ελληνικού λαού, όπου ένας Βούλγαρος, φερόμενος δήθεν ως εξτρεμιστής (άγνωστο πως του προσήφθη ο εν λόγω χαρακτηρισμός, μήπως τυχόν ίνα υποβαθμιστεί η ενδεχόμενη συμμετοχή του, δυνητικά θέτω προς προβληματισμό την εν λόγω ερώτηση), υπέστειλε εις τα όμματα όλων, επετέθη φραστικώς προς τους Λιμενοφύλακες και ανήρτησε την Βουλγαρική σημαία, κραυγάζοντας ότι εδώ είναι Βουλγαρία, όλα δε ταύτα, έλαβον χώρα εις τα άγρυπνα βλέμματα των Λιμεμικών Αρχών.
Ο δράστης συνελλήφθη εν τω πλαισίω του αυτοφώρου και αφέθηκε εκ της Εισαγγελικής Αρχής ελεύθερος, (τα ως άνω ήλθαν εις γνώση μου, μέσω δημοσιευμάτων) τα ερωτήματα εν προκειμένω τα οποία ανακύπτουν, δια την εθνική ολιγωρία και αδράνεια την οποία επικρατεί συνίσταται εις το εξής :
-Με τι αιτητικό δια ένα τόσο σοβαρό ζήτημα η Εισαγγελία Καβάλας άφησε ελεύθερο τον εν λόγω δράστη δια την διάπραξη του ποινικού αδικήματος, όπως το χαρακτήρισε ποινικά ο Εισαγγελεύς ως δει δικαιοδοτικά, δηλαδή δια προσβολή εθνικού συμβόλου, ή δια έργω εξύβριση, (υπάρχουν νομικές διαζεύξεις ως προς την αντικειμενική υπόσταση), ή ενδεχομένως για διάπραξη λοιπών αδικημάτων, ή μήπως σφάλλω και δεν ήτο εις τα πλαίσια του αυτοφώρου, εν άλλοις λόγοις κρατήθηκε κατά την αυτόφωρη σύλληψή του ή μόνον συνελλήφθη, προσήχθη εις το αστυνομικό τμήμα εσχηματίσθη κατηγορία δια της οποίας του απηγγέλθη η κατηγορία και αφέθηκε ελεύθερος με προφορική εντολή του Εισαγγελέως ;
-Πρέπει σε κάθε περίπτωση να διαλευκανθεί η διαδικασία σύλληψης, αφέθηκε ελέυθερος καίτοι προσελήφθη εις το αυτόφωρο και παραπέμφθηκε να δικαστεί σε τακτική δικάσιμο ή κρατήθηκε και ζήτησε τριήμερο αναβολής ενώπιον του αυτόφωρου Πλημμελειδικείου που συνεδρίασε, τι εν τέλει συνέβη;
-Το μείζον τούτο ζήτημα περί της προσβολής του εθνικού συμβόλου συνιστά ένα μείζον και ακανθώδες ζήτημα το οποίο άπτεται εν προκειμένω, της εθνικής μας αντιπροσωπείας, η οποία ψηφίζει νόμους, για την πλήρη περιφρόνηση του εθνικού συμβόλου μας καθότι το αδίκημα, διώκεται απλώς με ποινές χάδι, σε βαθμό πλημμελήματος, με ο,τιδήποτε τούτο συνεπάγεται δια τα δομικά χαρακτηριστικά της εθνικής μας ταυτότητας, μήπως η εθνική αποδόμηση, λίαν σκοπίμως και άγαν μεθοδευμένα κείται επί θύραις
Έτι περαιτέρω, διαβάστε προσεκτικά : τι μέλλεται για την Ελληνική σημαία εις τα πλαίσια των ζυμώσεων και πιο είναι το πλέγμα της ποινικής δίωξης δήθεν του εκάστοτε επίδοξου δράστου, κατά του εθνικού μας συμβόλου.
Α. ο Σχεδιασμός για την Ελληνική σημαία και οι ζυμώσεις περί αυτής.
Η αφαίρεση του Σταυρού εκ της Ελληνικής Σημαίας, ήδη δρομολογείται ενόψει της επικείμενης αναθεωρήσεως του Συντάγματος, εν έτει 2024, όπου και προωθείται στανικώς ο διαχωρισμός της Εκκλησίας από την Πολιτεία, όπερ και τούτο σημαίνει, μεταξύ άλλων, ότι ο Σταυρός, ως αμιγώς θρησκευτικό σύμβολο, θα αφαιρεθεί από την Εθνική μας Σημαία, η οποία θα αντιπροσωπεύει αποκλειστικά το Ελληνικό κράτος, έναντι του οποίου όλες οι θρησκείες δέον όπως αντιμετωπίζονται ισότιμα κατ’ επιταγήν της δήθεν αρχής της ανεξιθρησκείας.
Η ιστορική το όντι, συμβολή της ζώσης Ορθοδόξου παραδόσεως εις την ελευθερία του έθνους και μετέπειτα εις την ίδρυση του Ελλαδικού Κράτους, ουδόλως συμπεριλαμβάνονται εις την έννοια του ουδέτερου Κράτους το οποίο θα πρέπει να απεμπλακεί από οιαδήποτε μορφή οντολογική παράδοση του παρελθόντος δίκην προόδου και εξέλιξης καίτοι τούτο ακρωτηριάζει την πολιτισμική μας ταυτότητα και την ιστορική μας αυτοσυνειδησία εις το διάβα των αιώνων.
Τούτο δε επιρρωνύεται και εκ του γεγονότος ότι η Ελληνική Σημαία δεν είναι κατοχυρωμένη εκ του Συντάγματος ως παλαιότερον συνέβαινε εις την Συνταγματική έννομη τάξη της στρατιωτικής δικτατορίας, διαρκούσης της επταετίας εν έτει 1968 και συγκεκριμένα εις το άρθρο 4.: εθνική σημαία της Ελλάδος είναι δίχρους, κυανή και λευκή. Σχηματίζεται εξ εννέα οριζοντίων ταινιών, πέντε κυανών και τεσσάρων λευκών, διατεταγμένων εναλλάξ. Εις την άνω προς τον ιστόν γωνίαν υπάρχει λευκός ισοσκελής σταυρός εντός κυανού τετραγώνου, έχοντος μήκος πλευράς ίσον προς το πλάτος πέντε ταινιών».
Β. Τι προβλέπει ο Ποινικός Κώδικας δια την προσβολή εθνικού συμβόλου
Έτι περαιτέρω ο διατεταγμένος ούτος ανθελληνικός «όφις» έχει ήδη προλειάνει το έδαφος περί της ολοσχερούς απαξίας, της Ελληνικής μας εν γένει σημαίας μας, καθότι είναι πρόδηλο, ότι ουδόλως προστεύεται –η σημαία- ως εθνικό σύμβολο, υπό της Ποινικής Νομοθεσίας, αλλά αμιγώς ως κρατικό σύμβολο φορέας της κρατικής Πολιτειακής εξουσίας, πλήρως αποκεκομμένης από την ιστορία του έθνους, άρα λοιπόν, εάν κάποιος ρυπάνει, αλλοιώσει ή καύσει δημοσίως την Ελληνική σημαία, δεν λογίζεται ποινικό αδίκημα, όμως τούτο συμβαίνει, εξ αντιδιαστολής μόνον με τον αφαίρεση της Ελληνικής σημαίας από μία Κρατική υπηρεσία και πάλι υπό προϋποθέσεις και εξειδικεύω ακολούθως :
Το άρθρο 191 Α του Ποινικού Κώδικα υποβάθμισε το αδίκημα της προσβολής του εθνικού συμβόλου αφενός ως κρατικό αμιγώς σύμβολο της πολιτειακής εξουσίας και επουδενί του έθνους, ως είρηται ανωτέρω, το οποίο κολάζεται ποινικά ως έγκλημα δυνητικής διακινδύνευσης της δημοσίας τάξεως, μειώνοντας το εύρος της αξιοποίνου συμπεριφοράς της πράξης αυτής καθ’ εαυτής, υπό την έννοια ότι συγκροτείται η αντικειμενική υπόσταση του αδικήματος αυτού, όχι λόγω οιαδήποτε μορφής δημόσιας μορφής ρύπανσης, παραμόρφωσης, καταστροφής ή αφαίρεσης του εθνικού μας συμβούλου αδιακρίτως και συλλήβδην υπό του εκάστοτε δράστη, αλλά μόνον, εάν και εφόσον αν αποδειχθεί έκθεση σε κίνδυνο της δημόσιας τάξεως, ήτοι διασάλευση και διατάραξη των ήρεμης και ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ των πολιτών, υπό την κυριαρχία του Κράτους.
Εν άλλοις λόγοις, εάν ο εκάστοτε επίδοξος δράστης, εν γνώσει του πραμορφώσει και καταστρέψει το εθνικό σύμβολο δολίως και επί τω τέλει να εκδηλώσει μίσος ή περιφρόνηση, πλην όμως, εάν και εφόσον τούτο, δεν το πράττει, εν τω πλαισίω της κρατικής εξουσίας, δηλαδή να αφαιρέσει μία σημαία από ένα κρατικό όργανο, διασαλεύοντας την δημόσια τάξη, θέτοντας σε κίνδυνο αυτή, ή εισέτι και να το πράξει, δηλαδή να αφαιρέσει ή να καταστρέψει μία Ελληνική σημαία από ένα κτήριο πλην όμως αν το πράξει άνευ διασαλεύσεως της δημοσίας τάξεως η πράξει αυτή του η πράξη παραμένει ατιμώρητη.
Ειδικότερον : Καταρχάς το άρθρο 191Α παράγραφος 1 διαλαμβάνει : « όποιος δημόσια αφαιρεί, καταστρέφει, παραμορφώνει, ή ρυπαίνει την επίσημη σημαία του Κράτους ή έμβλημα του κυριαρχίας του ή ηχητικά παρεμποδίζει την δημόσια ανάκρουση του εθνικού ύμνου και έτσι εκθέτει σε κίνδυνο την δημόσια τάξη, τιμωρείται με φυλάκιση έως δύο έτη ή χρηματική ποινή»
Ως εκ τούτου, τα στοιχεία της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος αυτά ανήκουν α) ο δράστης του εγκλήματος β) το αντικείμενο του εγκλήματος γ) η πράξη προσβολής του εννόμου αγαθού δ)το αποτέλεσμα της πράξης και ε) η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ πράξης και αποτελέσματος.
Άρα δράστης δύναται να είναι οιοσδήποτε ο οποίος προβαίνει δια της αφαίρεσης καταστροφής, παραμόρφωσης ή ρύπανσης, τιτρώσκοντας τοιουτοτρόπως (εξαιτίας και συνεπεία-αιτιώδης σύνδεσμος) το έννομο αγαθό, ήτοι της εθνικής σημαίας ή των συμβόλων της Κυριαρχίας του Κράτους.
Η υποκειμενική υπόσταση, κατά το άρθρο 18 και 26 του Π.Κ προκύπτει ότι απαιτεί τουλάχιστον ενδεχόμενο δόλο για όλα τα στοιχεία της αντικειμενικής υποστάσεως, ενώ συγχρόνως δέον όπως πληρούται και το εσωτερικό φρονηματικό στοιχείο, το οποίο προσδίδει υπερχειλή χαρακτήρα εις την υποκειμενική υπόσταση, δεν αρκεί δηλαδή να γνωρίζει ότι πραγματώνει όλα τα προαναφερθέντα στοιχεία της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος και επίσης να θέλει να τα πραγματώσει, αλλά πρέπει να αποδεικνύεται ότι προβαίνει ο επίδοξος δράστης, εις την πράξη αυτή δια να εκδηλώσει μίσος περιφρόνηση, τουτέστιν, ενσυνείδητη περιύβριση της σημαίας.
Συνελόντι ειπείν με άλλη διατύπωση, δεν προστεύεται η σημαία ως εθνικό σύμβολο, αλλά εάν καταστραφεί ενώ ίσταται σε κρατικό κτήριο και ο δράστης την υποστείλει ή την καύσει δημοσίως διασαλεύοντας την δημόσια τάξη, άλλως εάν το πράξει εν κρυπτώ και παραβύστω και διαφύγει ησύχως δεν συνιστά ποινικό αδίκημα.
Εν κατακλείδι, η Ελλάς Εάλω, η διαγραφή της ιστορίας μας και η λήθη του έθνους προβάλλεται δια μέσου του ποινικού κώδικα την ίδια στιγμή, την οποία ποινικοποιείται απηνώς η ελευθερία έκφρασης και ο πατριωτισμός λογίζεται ως ποινικό αδίκημα διέγερση σε ανυπακοή κατά της κρατικής εξουσίας και η ελεύθερη διάδοση ιδεών ως διασπορά αμοιβαίας διχόνοιας, ρητορική μισαλλοδοξίας και διασπορά ψευδών ειδήσεων.
Οι κλειδούχοι της κερκόπορτας ευρίσκονται εντός των πυλών.
Εν τέλει η δικαιολογημένη δε αγανάκτηση των πολιτών (οι οποίοι νιώθουν ότι προσβάλλεται η εθνική τους υπόσταση), θεμελιώνεται εις το Σύνταγμα ιδίως εις την παράγραφο 2 του άρθρου 1 καθώς και εις το άρθρο 120 παρ. 4 (επιτομή του Συνταγματικού Πατριωτισμού), σε συνδυασμό με την παράγραφο 2 η οποία αναγορεύει την φιλοπατρία ως την εγγυητική λειτουργία της Δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού, αναγνωρίζοντας δηλαδή ότι το δικαίωμα αντίστασης, κατά οιουδήποτε επίδοξου καταλύτη της λαϊκής κυριαρχίας, επαφίεται εις τον Πατριωτισμό των Ελλήνων, ο οποίος ,δύνανται κα υποχρεούται μετερχόμενος οιοδήποτε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο προς την κατεύθυνση αυτή, προς προάσπιση της Πατρίδας και της Δημοκρατίας, εν άλλοιςλόγοις του έθνους, όπως ρητώς κατοχυρώνεται, όπως ανέφερα μεταξύ άλλων και στην παράγραφο 2 του άρθρου 1, «..όλες οι εξουσίες πηγάζουν υπέρ αυτού και του έθνους»
*Ο Χαράλαμπος Β Κατσιβαρδάς είναι Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω, Βουλευτής Β1 Βορείου Τομέα-Σπαρτιάτες
