Αυτή είναι η μοναδική θάλασσα στον κόσμο που δεν έχει ακτή! – Πού βρίσκεται

Κι όμως υπάρχει μία θάλασσα στον κόσμο που δεν «αγγίζει» καμία στεριά.

Βρίσκεται περίπου 590 μίλια ανατολικά της Φλόριντα, αλλά δεν αγγίζει ποτέ τη στεριά. Γνωστή ως θάλασσα των Σαργασσών, οι ναυτικοί τη διασχίζουν εδώ και αιώνες, αλλά λίγοι παρατηρούν τα σύνορα.

Εκείνοι που παραμένουν, βρίσκουν την επιφάνεια διάσπαρτη με χρυσοκάστανα φύκια – Sargassum – που πήραν το όνομά τους από την πορτογαλική λέξη sargaço, ένα είδος άλγης που μοιάζει με σταφύλι.

Η Θάλασσα των Σαργασσών μοιάζει με φυτώριο πλάτους 800 μιλίων. Οι επιστήμονες αποκαλούν τις παρασυρόμενες ψάθες «νησιά οικοτόπων», και για καλό λόγο. Οι εκκολαπτόμενες χελώνες κρύβονται εδώ μέχρι να σκληρύνει το καβούκι τους. Οι καρχαρίες πορμπεκίκιου ταξιδεύουν στη σκιά από κάτω, ενώ τα καταιγιδοφόρα πετρίδια των Βερμούδων περιτριγυρίζουν το περιθώριο, μαζεύοντας γαρίδες στη μέση της κατάδυσης.

Οι ερευνητές έχουν καταμετρήσει περισσότερα από 100 είδη ασπόνδυλων που προσκολλώνται στα ζιζάνια – μικροσκοπικοί άποικοι που κάνουν οτοστόπ για χρόνια, πριν τα στρώματα τελικά διαλυθούν.

Τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά χέλια ξεκινούν τη ζωή τους κάτω από αυτά τα στρώματα, που δεν είναι μεγαλύτερα από διαφανείς κλωστές. Παρασύρονται δυτικά ή ανατολικά με τα ωκεάνια ρεύματα, γλιστρούν σε ποτάμια μέχρι την ενδοχώρα της Ιντιάνα, και στη συνέχεια, μετά από δεκαετίες στο γλυκό νερό, κολυμπούν πίσω ολόκληρο το ταξίδι των 3.000 μιλίων για να αναπαραχθούν μία φορά και να πεθάνουν.

Οι μακροχρόνιοι παρατηρητές μαθαίνουν γρήγορα ότι τα ήρεμα νερά κρύβουν βαριές κινήσεις. Το καλοκαίρι, η επιφάνεια θερμαίνεται σε περίπου 82-86 °F- το χειμώνα, ψύχεται σε περίπου 64-68 °F.

Αυτές οι εποχιακές διακυμάνσεις οδηγούν στην ανάμιξη που βοηθά στην ώθηση του ζεστού, αλμυρού νερού προς τα βόρεια και στην επιστροφή του ψυχρότερου νερού προς τα νότια – ένας μεταφορέας που σταθεροποιεί τις καιρικές συνθήκες και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Το ανοιχτό νερό τραβάει επίσης διοξείδιο του άνθρακα από τον αέρα, το οποίο δεσμεύεται σε κελύφη πλαγκτού που τελικά πέφτουν στον πυθμένα της θάλασσας.

Μόνο μετά από δύο χρόνια δειγματοληψίας ο χημικός ωκεανογράφος Nicholas Bates και οι συνάδελφοί του στο Ινστιτούτο Ωκεάνιων Επιστημών των Βερμούδων συνειδητοποίησαν πόση ακριβώς θερμότητα απορροφά η θάλασσα.

Ο Ιούλιος Βερν κάποτε αποκάλεσε τις Σαργασσές «μια τέλεια λίμνη στον ανοιχτό Ατλαντικό». Σήμερα η λίμνη αυτή συγκεντρώνει σκουπίδια από τέσσερα συγκλίνοντα ρεύματα: το ρεύμα του Βόρειου Ατλαντικού, το Κανάριο ρεύμα, το Βόρειο Ισημερινό ρεύμα και το ρεύμα των Αντιλλών.

Αυτοί οι βρόχοι λειτουργούν σαν μια αποχέτευση πλάτους ενός μιλίου, διοχετεύοντας πλαστικές σακούλες, καπάκια μπουκαλιών και αλιευτικά εργαλεία-φαντάσματα σε μια αργά περιστρεφόμενη κηλίδα.

Μια έρευνα υπολόγισε περίπου 200.000 κομμάτια σκουπιδιών ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο – περίπου 518.000 κομμάτια ανά τετραγωνικό μίλι – που εξαπλώνονται για αρκετές εκατοντάδες μίλια.