Η σπηλιά-«μυστήριο» της Γεωργίας λαξευμένη σε βράχο που μαγεύει τους επισκέπτες – Δείτε βίντεο

Στην εποχή της, η λαξευμένη στο βράχο πόλη αποτελούνταν από 6.000 δωμάτια κατανεμημένα σε 19 επίπεδα, συμπεριλαμβανομένων 25 οινοποιείων, ενός μοναστηριού, 15 παρεκκλησίων και ενός φαρμακείου, όλα συνδυασμένα για να δημιουργήσουν μια ζωντανή μεσαιωνική πόλη και μοναστήρι.

Δείτε βίντεο:

Αρχικά, η ιδέα και η κατασκευή της ως φρούριο κατασκευάστηκε τον 12ο αιώνα, υπό τη βασιλεία του βασιλιά Γεωργιου Γ΄, και η κόρη του ήταν αυτή που το έφερε πραγματικά εις πέρας. Υπό το άγρυπνο βλέμμα της, μια περίτεχνη σειρά από σπηλιές και θαλάμους σκαλίστηκε βαθιά στην κοιλιά του Ερουσέτι, ανάμεσά τους μια μυστική σήραγγα διαφυγής και ένα μπερδεμένο πλέγμα από αδιέξοδα για να μπερδεύουν τους εχθρούς.

Με την πάροδο των ετών, εξελίχθηκε γρήγορα από ένα μικρό φρούριο σε ένα εκτεταμένο μοναστήρι, πολιτιστικό κέντρο και επιθετικό οχυρό. Η Βάρτζια φιλοξενούσε περίπου 2.000 μοναχούς, στέγαζε δεκάδες χιλιάδες κατοίκους και, χάρη στις εύφορες αναβαθμίδες και ένα πολύπλοκο σύστημα άρδευσης, ήταν μια αυτοσυντηρούμενη πόλη πριν καν αυτό γίνει πραγματικότητα.

Στο τιμόνι όλων αυτών βρισκόταν η Ταμάρα η Μεγάλη, μια θρυλική μονάρχης τόσο άγρια ​​και ισχυρή που κέρδισε τον τίτλο της βασίλισσας. Κατά τη διάρκεια της σχεδόν 30ετούς βασιλείας της η Γεωργία άκμασε πολιτικά και εδαφικά, η κυριαρχία της εκτεινόταν σε όλο τον Μεγάλο Καύκασο και βυθιζόταν νότια μεταξύ της σύγχρονης Γκαντζάς και του Ερζερούμ.

Η λογοτεχνία και η τέχνη άκμασαν όπως ποτέ άλλοτε. Το έτος 1283, ένας σεισμός συγκλόνισε την περιοχή, καταστρέφοντας περισσότερο από το 70% της πόλης και γκρεμίζοντας το εξωτερικό τείχος σε μια καταστροφή βιβλικών διαστάσεων. Χωρίς ισχυρή άμυνα, το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της Βάρτζια μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε, αφήνοντας πίσω μόνο τους ακλόνητους μοναχούς.

Η μοναστική κοινότητα άντεξε για άλλα 300 χρόνια, μέχρι που περαιτέρω επιδρομές την εξάλειψαν.

Πάνω από 800 χρόνια μετά τη βασιλεία του βασίλισσας Ταμάρα, μια χούφτα μοναχών εξακολουθεί να στρέφεται προς τη Βάρτζια, έχοντας επιστρέψει μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.

Περίπου 500 σπηλιές παραμένουν, συμπεριλαμβανομένου ενός φαρμακείου με τα προσεκτικά σκαλισμένα ράφια του άθικτα και κελάρια κρασιού με qvevris (αρχαία δοχεία οινοποίησης) που είναι ακόμα ενσωματωμένα από κάτω σαν να μην έχει περάσει καθόλου χρόνος.

Ακόμα πιο βαθιά μέσα στο βουνό βρίσκονται οι λαβύρινθοι από ανέγγιχτες σήραγγες – μερικές με μήκος μεγαλύτερο από 182 μέτρα – που τις συνδέουν όλες μαζί με έναν αρχαίο ιστό.

Ακόμα και η φθαρμένη από το χρόνο τραπεζαρία με τους πέτρινους σκαλιστούς πάγκους και την εστία για ψήσιμο κυριαρχεί.

Το πιο χαρακτηριστικό κτίσμα που θα συναντήσετε είναι το τεράστιο καμπαναριό που προεξέχει από την κορυφή ενός βράχου. Διατηρεί το μεγαλύτερο μέρος της αρχικής του αίγλης, αν και θα παρατηρήσετε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι που λείπει και το οποίο κλάπηκε κατά τη διάρκεια μιας μογγολικής επιδρομής – την καμπάνα.

Η πιο εντυπωσιακή είναι η Εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με τη στοά με την καμπάνα, η οποία είναι απίστευτα σκαλισμένη στην πλαγιά του βουνού. Στο εσωτερικό της υπάρχουν εντυπωσιακά φθαρμένες τοιχογραφίες, συμπεριλαμβανομένης μιας από τις μόλις τέσσερις που υπάρχουν και απεικονίζουν τη Βασίλισσα Ταμάρα.

Οι επισκέπτες μπορούν να δουν τα Δάκρυα της Βασίλισσας Ταμάρα, την οποία αγιοποίησαν, μια φυσική πηγή κρυμμένη βαθιά μέσα στις σήραγγες όπου θα βρείτε μια πισίνα γεμάτη με νερό που χύνεται – ή κλαίει – από τους βράχους από πάνω της.