Τι σημαίνει το σύμβολο της «Ομάδας Ε»;

Αν και η περίφημη “Ομάδα Έψιλον” ανήκει αποκλειστικά και μόνο στα πλαίσια της νεο-μυθολογίας, το έμβλημα της αποτελεί ένα από τα πλέον αναγνωρισμένα σύμβολα.

Τι ακριβώς σημαίνει όμως το αντίρροπο Έψιλον; Πρόκειται για το γνώριμο Δελφικό Έψιλον ή το όλο ζήτημα μπορεί να λάβει μεγαλύτερες προεκτάσεις και ίσως πιο… ουσιαστικές;

Στην πραγματικότητα, η εικόνα των δυο Έψιλον δεν περιορίζεται στα της Ομάδας Ε. Στην αστρολογία παριστά τους Ιχθείς, στην αλχημεία είναι το σύμβολο του sal ammoniacus.

Φημολογείται ως το έμβλημα της Αργώ, του πλοίου του Ιάσονα. Διακρίνεται στην δομή ενός αρχαίου κτιρίου σε λόφο της Γορίτσας στο Βόλο.

Εμφανίζεται πίσω από τον θρόνο του Μίνωα στην Κνωσό.

Στέκει ως κεντρικό σταθερό σύμβολο μεταξύ της αριστερόστροφης και δεξιόστροφης σβάστικας. Αποτελεί ιερό σύμβολο του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού. Παρατηρείται σε κέλτικα αραβουργήματα, αλλά και σε θιβετανικές μαντάλες.

Φωτογραφήθηκε (!) στους ιπτάμενους δίσκους των UMMO από τον ισπανό Fernado Sesma το 1961 αποτελώντας στην συνέχεια, το έμβλημα της σέκτας Οι Κόρες των Ummo στην Βολιβία. Αποδομώντας το παίρνουμε το 3+Ε που αριθμολογικά μας δίνει 6, τον αρσενοθύλη αριθμό (κατά τον Ιάμβλιχο) της ισορροπίας, και παραπέμπει στην μαγική σημειολογία του 3, του σταυρού (+) και του έψιλον (Ε), σύμβολα που από μόνα τους απαιτούν ειδική ανάλυση.

Τέλος, και όσον αφορά το περίφημο Έψιλον στους Δελφούς, την καλύτερη ερμηνεία μας την δίνει ο ίδιος ο Πλούταρχος, ο οποίος στο βιβλίο του Περί του Ει του Εν Δελφοίς, αναφέρει ανάμεσα στα άλλα:

«Αυτό το γράμμα… συνιστά το σχήμα και τη μορφή της συνάντησης του ανθρώπου με το θεό… Γιατί ο θεός σε κάθε έναν που προσέρχεται εδώ [Δελφούς] απευθύνει το γνώθι σ’αυτόν σαν ενός είδους χαιρετισμό…

Εμείς, πάλι, απαντώντας στο θεό λέμε Εί-σαι (= Ει), θεωρώντας ως αληθή, αψευδή και ταιριαστή μόνο σ’ εκείνον προσφώνηση αυτήν που σημαίνει το Είναι.

Γιατί εμείς δεν έχουμε στην πραγματικότητα κανένα μερίδιο στην ύπαρξη, αλλά κάθε θνητή φύση βρίσκεται μεταξύ της γέννησης και της φθοράς και παρέχει μόνο ένα φάσμα και μια αμυδρή και αβέβαιη εικόνα του εαυτού της…

Ως εξής, λοιπόν, πρέπει με σεβασμό να χαιρετίζουμε και να προσαγορεύουμε το θεό: Είσαι. Και, μα το Δία, όπως ορισμένοι από τους παλαιούς:

Είσαι Ένα. Γιατί το θείο δεν είναι πολλά, όπως ο καθένας από μας είναι ετερόκλιτο άθροισμα μυρίων διαφοροποιήσεων που οφείλονται στις μεταβολές μας, ένα ανακάτεμα πανηγυριού.

Αλλά το ον πρέπει να είναι ένα, όπως και το ένα ον».

ΠΗΓΗ