H «υπόθεση της μεθυσμένης μαϊμούς» – Γιατί αρέσει το αλκοόλ στους ανθρώπους;

Η σχέση του ανθρώπου με το αλκοόλ είναι πανάρχαια. Από τις μπίρες που λάμβαναν ως αμοιβή οι εργάτες των πυραμίδων στην αρχαία Αίγυπτο, μέχρι τα σύγχρονα κοκτέιλ, το αλκοόλ συνοδεύει την κοινωνική και πολιτισμική ιστορία μας εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Όμως γιατί οι άνθρωποι έλκονται τόσο έντονα από το ποτό; Για πολλά χρόνια οι επιστήμονες υποστήριζαν ότι η απάντηση βρισκόταν στην κοινωνία και στις συνήθειες. Μια νέα μελέτη, ωστόσο, ρίχνει φως σε μια πιο… φυσική εξήγηση.

Ερευνητές βιολογίας από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Μπέρκλεϊ μελέτησαν τη διατροφή των χιμπατζήδων και διαπίστωσαν ότι καταναλώνουν καθημερινά αιθανόλη μέσω των φρούτων.

Με βάρος περίπου 40 κιλά, οι χιμπατζήδες τρώνε έως 4,5 κιλά φρούτα την ημέρα, τα οποία περιέχουν φυσικά αλκοολικές ουσίες λόγω ζύμωσης.

Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 14 γραμμάρια καθαρής αιθανόλης, δηλαδή όσο ένα ποτό για τον άνθρωπο. Σε αναλογία με το βάρος τους, η κατανάλωση αυτή μοιάζει με το να πίνει κάποιος άνθρωπος δύο ποτά την ημέρα.

Το ενδιαφέρον είναι πως οι μαϊμούδες δεν μεθούν. Ο μεταβολισμός τους επεξεργάζεται τις ποσότητες αυτές αποτελεσματικά, και για να επηρεαστούν θα έπρεπε να τρώνε ώριμα φρούτα ασταμάτητα επί 24 ώρες.

Αυτό δείχνει ότι η «χαμηλού επιπέδου, χρόνια έκθεση» στην αιθανόλη υπήρξε μέρος της διατροφής τους για εκατομμύρια χρόνια, αφήνοντας βιολογικό αποτύπωμα στους απογόνους τους, δηλαδή και σε εμάς.

Οι επιστήμονες ονομάζουν αυτή την ιδέα «υπόθεση της μεθυσμένης μαϊμούς» (“drunken monkey hypothesis”). Σύμφωνα με αυτήν, η ανθρώπινη προτίμηση στο αλκοόλ ίσως προέρχεται από τα πρωτεύοντα προγονικά είδη που συνήθιζαν να καταναλώνουν ζυμωμένα φρούτα.

Η διαφορά είναι ότι οι άνθρωποι μετέτρεψαν αυτή την κληρονομική έλξη σε κάτι πολύ πιο ισχυρό: τη συστηματική παραγωγή κρασιού, μπίρας και αποσταγμάτων.

Όπως δήλωσε ο Aleksey Maro, μέλος της ερευνητικής ομάδας, «η ανθρώπινη έλξη προς το αλκοόλ πιθανώς προήλθε από αυτή τη διατροφική κληρονομιά που μοιραζόμαστε με τους χιμπατζήδες». Με άλλα λόγια, το ποτό μπορεί να είναι κομμάτι της κουλτούρας μας, αλλά πρώτα απ’ όλα είναι βαθιά ριζωμένο στη βιολογία μας.