Η νέα «κανονικότητα»: Πλειστηριασμοί 1ης κατοικίας, 13 ώρες εργασίας & μειωμένη αποζημίωση σε απόλυση

Το lockdown φεύγει, οι πλειστηριασμοί έρχονται, καθώς μέσα στους επόμενους μήνες χιλιάδες Έλληνες πολίτες θα χάσουν τα σπίτια τους.

Παράλληλα σε εφαρμογή αναμένεται να μπει και το νομοσχέδιο για τα εργασιακά, το οποίο παρουσίασε πριν από λίγες ημέρες ο Κωστής Χατζηδάκης και παρά τα όσα διατυμπανίζει η κυβέρνηση μόνο ως «φιλεργατικό» δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.

Το νέο νομοσχέδιο δίνει την δυνατότητα μειωμένης αποζημίωσης σε απόλυση, ενώ παράλληλα ανοίγει το δρόμο για εξοντωτικά ωράρια με 13 ώρες εργασίας.

Ξεκινούν οι πλειστηριασμοί

Το άνοιγμα της οικονομίας και η άρση των περιορισμών στις μετακινήσεις έδωσαν τη σκυτάλη και στην επανεκκίνηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.

Ήδη, στην ηλεκτρονική πλατφόρμα eauction.gr έχουν αναρτηθεί πάνω από 3.800 πλειστηριασμοί, οι οποίοι θα πραγματοποιηθούν έως το τέλος του 2021!

Μόνο για τον Μάιο έχουν προγραμματιστεί περί τους 500 πλειστηριασμούς, οι οποίοι αφορούν, ως επί το πλείστον, επαγγελματικά ή άλλα πολυτελή ακίνητα. Οι πλειστηριασμοί θα πραγματοποιούνται πλέον με διαδικασίες fast track, καθώς θα διενεργούνται τάχιστα, με τον οφειλέτη να χάνει το σύνολο της περιουσίας του σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, ενώ θα μπορεί να παρακολουθεί… live τη διαδικασία εκποίησης της περιουσίας του.

Οι πλειστηριασμοί έχουν «παγώσει» πρακτικά από τις 7 Νοεμβρίου 2020, όταν και ξεκίνησε το δεύτερο lockdown, ενώ αποφασίστηκε και το κλείσιμο των δικαστηρίων. Έκτοτε, έχει διανυθεί ένα διάστημα έξι μηνών, κατά το οποίο έχει δοθεί ασυλία σε όλους τους οφειλέτες από πλειστηριασμούς.

Η πρώτη κατοικία όσων έχουν πληγεί από την πανδημία συνεχίζει να προστατεύεται μέχρι τις 31 Μαΐου, που σημαίνει ότι από την 1η Ιουνίου θα βγουν στο «σφυρί» και ακίνητα των απλών νοικοκυριών, ενώ την ίδια ημερομηνία εκπνέει και ο «νόμος Κατσέλη». Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στο lockdown αναβλήθηκαν πάνω από 400 πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.

Θα πρέπει να επισημανθεί πως οι τράπεζες έχουν το δικαίωμα να ξεκινήσουν από τώρα τις διαδικασίες πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία δανειοληπτών οι οποίοι δεν έχουν πληγεί από την πανδημία και δεν εντάχθηκαν στο πρόγραμμα «ΓΕΦΥΡΑ 1» για την επιδότηση της δόσης του στεγαστικού τους δανείου. Ωστόσο, όπως εξηγούν αρμόδιες πηγές, η ουσιαστική επανεκκίνηση των πλειστηριασμών θα πραγματοποιηθεί από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο και έως τότε δεν θα εκπλειστηριαστούν πρώτες κατοικίας.

Πάντως, οι δανειολήπτες έχουν το δικαίωμα ανακοπής κατά της απόφασης του πλειστηριασμού, μια διαδικασία που κρατά 45 ημέρες. Με αυτόν τον τρόπο, όπως επισημαίνουν οι κυβερνητικές πηγές, οι πλειστηριασμοί θα «παγώσουν» πρακτικά έως τις 16 Ιουλίου και όχι έως τις 13 Μαΐου, που προβλέπει ο νόμος. Επίσης, τονίζουν πως ο Αύγουστος θεωρείται πάντα «νεκρός» μήνας σε επίπεδο πλειστηριασμών, συνεπώς εκτιμούν πως οι διαδικασίες θα «ξεπαγώσουν» πρακτικά από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Άλλωστε, όπως επισημαίνουν νομικοί κύκλοι, ακόμα και με την έναρξη του πτωχευτικού νόμου για τα νοικοκυριά από την 1η Ιουνίου, πρακτικά, οι πρώτοι πλειστηριασμοί θα πρέπει να πραγματοποιηθούν μετά το καλοκαίρι, αφού στο ενδιάμεσο θα πρέπει να κινηθούν όλες οι διαδικασίες εκποίησης της προσωπικής περιουσίας ενός οφειλέτη που επιθυμεί να πτωχεύσει.

Το «ξεπάγωμα» των πλειστηριασμών ζητούν εδώ και καιρό οι δανειστές, αλλά και οι τράπεζες, καθώς ανησυχούν για μια νέα εκτόξευση των «κόκκινων» δανείων. Άλλωστε, η Τράπεζα της Ελλάδος έχει εκτιμήσει πως η πανδημία θα αφήσει πίσω της μια νέα «γενιά» μη εξυπηρετούμενων δανείων 8-10 δισ. ευρώ, τα περισσότερα εκ των οποίων ήταν ενήμερα πριν ξεσπάσει η υγειονομική κρίση τον Μάρτιο του 2020.

Οι θεσμοί ζητούν επιτακτικά την επαναφορά των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, προκειμένου να «κουμπώσουν» με την ενεργοποίηση του νέου Πτωχευτικού Νόμου από την 1η Ιουνίου για τα νοικοκυριά και τα φυσικά πρόσωπα με επιχειρηματική δραστηριότητα.

Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο προβλέπει μείωση της αποζημίωσης σε απόλυση

Ένα νέο πεδίο αντιπαράθεσης για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο φαίνεται στον ορίζοντα, μετά την αποκάλυψη που έκανε η δικηγόρος Αριάδνη Νούκα, η οποία αποκάλυψε ότι υπάρχει πρόβλεψη για καταβολή μειωμένης της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης εργαζομένου.

Όπως ανέφερε λοιπόν η κ. Νούκα, στο άρθρο 65 παράγραφο 5 του εργασιακού νομοσχεδίου, προβλέπεται ότι ο εργοδότης μπορεί να δώσει 10% λιγότερη αποζημίωση απόλυσης.

Για να μπορέσει ο εργαζόμενος να διεκδικήσει το 100% του ποσού θα πρέπει να κάνει αγωγή, ωστόσο κάτι τέτοιο όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς είναι χρονοβόρο.

Μάλιστα, η εκτίμηση που έκανε η δικηγόρος είναι πως αυτή η κατάσταση θα γίνει κανόνας, καθώς όλοι οι εργοδότες θα προσπαθήσουν να γλιτώσουν αυτό το 10%. Κάτι που είναι πολύ αρνητικό, όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς.

«Μπορεί ο εργοδότης να δώσει κατά 10% λιγότερη αποζημίωση απόλυσης. Αυτό να μην θεωρείται ότι είναι άκυρη η καταγγελία. Με το προηγούμενο καθεστώς αν δεν έπαιρνες μέχρι το τελευταίο ευρώ, η απόλυση ήταν άκυρη. Ο εργαζόμενος θα πρέπει να κάνει αγωγή για να πάρει το 10%. Για να καταλαβαίνουμε τι λέμε… Η αποζημίωση είναι 5.000 και ο εργαζόμενος κάνει αγωγή για να πάρει το 10%, δηλαδή τα 500 ευρώ. Πως ο εργαζόμενος θα πάει στα δικαστήρια αφού τα χρήματα που θα χρειαστεί θα είναι παραπάνω», είπε χαρακτηριστικά.

Εξοντωτικά ωράρια με 13 ώρες εργασίας θεσμοθετημένα με τη σφραγίδα της κυβέρνησης!

Ο υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης παρουσίασε πριν από λίγες ημέρες το νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά το οποίο θα «προστάτευε» υποτίθεται την εργασία, όμως στην πραγματικότητα όχι απλώς καταργεί το 8ωρο, αλλά οι επιχειρήσεις μπορούν πλέον να επεκτείνουν τον χρόνο εργασίας μέχρι και τις 13 ώρες την ημέρα, με χαμηλότερες αποδοχές από αυτές που ισχύουν σήμερα για τους εργαζόμενους.

Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να κρύψει επιμελώς τις δυσμενείς αλλαγές στα εργασιακά πίσω από θετικές παρεμβάσεις, η ανάγνωση του νομοσχεδίου-τέρας των 119 σελίδων, που έδωσε στη δημοσιότητα την Τετάρτη το υπουργείο Εργασίας, αποκάλυψε ότι, παρά όσα υποστηρίζονται, το αποτέλεσμα δεν θα είναι η «προστασία της εργασίας», όπως διαφημίζει ο Κωστής Χατζηδάκης, αλλά να τίθεται σε μεγάλο κίνδυνο ακόμη και η ασφάλεια των εργαζομένων.

Αντί «της συμφιλίωσης της οικογενειακής με την επαγγελματική ζωή», η ψήφιση του νομοσχεδίου θα σημάνει ακόμη πιο εξοντωτικά ωράρια, τα οποία δεν θα είναι πια παράνομα, αλλά θεσμοθετημένα με τη σφραγίδα του κράτους.

Οι αλλαγές που δεν… δίστασε να παραδεχτεί ο κ. Χατζηδάκης (προσπαθεί, μάλιστα, να πείσει ότι είναι προς όφελος των εργαζομένων) είναι η αύξηση του ορίου των υπερωριών και η διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε επίπεδο ατομικής διαπραγμάτευσης μεταξύ εργοδότη και εργαζομένου, και όχι μέσω συλλογικής σύμβασης εργασίας, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα.

Ειδικότερα, η πρώτη σημαντική παρέμβαση αφορά την αύξηση του ορίου των υπερωριών (εξίσωση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο την ονομάζει η κυβέρνηση) σε 150 ώρες ανά έτος, όταν σήμερα το όριο είναι 96 ώρες στις βιομηχανίες και 120 ώρες στους υπόλοιπους κλάδους.

«Σκαλίζοντας» όμως τις διατάξεις του νομοσχεδίου, διαπιστώνεται ότι στο άρθρο 57 ακόμη και αυτό το όριο μπορεί να παρακαμφθεί εντελώς! Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι «με αποφάσεις του γενικού γραμματέα Εργασίας δύναται να χορηγείται κατά περίπτωση άδεια υπερωριακής απασχόλησης των μισθωτών όλων των επιχειρήσεων και εργασιών εν γένει επιπλέον των επιτρεπόμενων ανώτατων ορίων υπερωριακής απασχόλησης ετησίως σε περιπτώσεις επείγουσας φύσης εργασίας, η εκτέλεση της οποίας κρίνεται απολύτως επιβεβλημένη και δεν επιδέχεται αναβολή».

Με απλά λόγια, η εξίσωση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο μένει στα χαρτιά, καθώς θα μπορεί η κυβέρνηση να καταργήσει κάθε περιορισμό. Ενώ το πλέον χαρακτηριστικό είναι ότι η προσαύξηση για αυτές τις υπερωρίες θα είναι σημαντικά μειωμένη: 60%, και όχι 120%.

Ο μοναδικός περιορισμός που θα υπάρχει πια θα είναι τα ανώτατα όρια χρονικής ανάπαυσης 11 ωρών, επομένως ένας εργαζόμενος θα μπορεί να υποχρεώνεται να δουλεύει έως 13 ώρες την ημέρα. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό και με δεδομένη τη διαχρονική απουσία των ελεγκτικών μηχανισμών, τα εργατικά ατυχήματα θα πολλαπλασιαστούν όχι μόνο σε κλάδους που παρατηρούνται ούτως ή άλλως αυξημένα (π.χ., βιομηχανία, οικοδομή, διανομείς) αλλά και σε άλλες δραστηριότητες, στις οποίες μέχρι σήμερα δεν είναι συνήθη.