Η Ελλάδα των τριών ηπείρων και των πέντε θαλασσών (Αφρική 1ο μέρος)

Όσοι παίζουμε σκάκι συνηθίζουμε να λέμε πως «σημασία δεν έχει να κάνεις την καλύτερη κίνηση αλλά μια καλή κίνηση» κι αυτό γιατί την καλύτερη κίνηση μπορεί να την εκτιμήσει ο αντίπαλος αλλά μια καλή κίνηση κρύβεται ανάμεσα σε δεκάδες άλλες και δύσκολα μπορεί να εκτιμηθεί.

Το 2014 μια εμπιστευτική μελέτη του Γαλλικού κοινοβουλίου, έδειχνε το δρόμο για την επιστροφή της πυρηνικής Μεσογειακής δύναμης στην Αφρική. Την ίδια ώρα ο εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη και ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας στην υποσαχάρια Αφρική «φούντωναν». Η Λιβύη δεν έπεσε για να φύγει ο Καντάφι, αλλά για να φύγουν οι Κινέζοι που την είχαν εξαγοράσει. Η Ελλάδα προσπαθούσε να βρει τα βήματα της μέσα από καταστρεπτικά μνημόνια, αλλά οι «κοιμισμένοι» πολίτες της αποφάσισαν με την λογική της πλατείας να τιμήσουν για τα καλά τους αγώνες της αριστεράς και να χαθεί μια ακόμη υπερπολύτιμη Εθνική πενταετία.

Η Αφρική λοιπόν, μέχρι το 2050 θα έχει διπλασιάσει τον πληθυσμό της περίπου θα ξεπεράσει τα 2.5 δισεκατομμύρια. Μπορεί οι χώρες της να κατέχουν τις τελευταίες οικονομικά θέσεις, αλλά την ίδια στιγμή είναι πρώτη σε γεννήσεις και περίπου το 70% του πληθυσμού βρίσκεται ήδη κάτω από το 30^ο ηλικιακό έτος.

Οι αριθμοί και η γεωγραφία πλάθουν το μέλλον της Μεσογείου και αυτό βρίσκεται σε μια δυνατή αλλά ελεγχόμενη Αφρική. Αυτό το κατάλαβαν καλά ήδη οι «συγγενείς» μας Αιγύπτιοι και προετοιμάζουν γιγαντουπόλεις την ίδια στιγμή που η Ευρώπη έχει σταματήσει να ταξιδεύει και να ονειρεύεται. Οι ΗΠ στρατιωτικά βρίσκονται στην Αφρική εδώ και πολλά χρόνια, ενώ και οικονομικά έχουν απλώσει ήδη τα «δίχτυα» τους και μας περιμένουν, το ίδιο όμως και όλοι οι μεγάλοι αποικιοκράτες, παλαιοί και νέοι, μερικοί εξάλλου δεν έφυγαν πραγματικά ποτέ…

Μια ορθή εκμετάλλευση της Αφρικής θα σταματούσε τα δεκάδες εκατομμύρια μεταναστών που αναμένονται τα επόμενα χρόνια στις Μεσογειακές ακτές και την Ευρωπαϊκή ενδοχώρα. Με την σωστή βιομηχανοποίηση κυρίωςς της δυτικής Αφρικής, και με τα προϊόντα τους να απείχαν μια «μικρή λίμνη» μακριά από την Ευρώπη και μόνο έναν βατό ωκεανό μακριά από τις ΗΠ. Ο ανταγωνισμός με την νότια Αμερική και το Μεξικό θα ήταν ασφαλής, ενώ η Κίνα θα έχανε πολλά μέτρα στο «κουλουάρ» για την οικονομική ηγεμονία και θα παρέμενε στη δεύτερη ή και τρίτη ή και τέταρτη θέση καθώς τα γιγαντιαία σχέδια της θα ήταν ασύμφορα πλέον και θα βούλιαζαν σε χρέη.

Στην Ελλάδα η συμμαχία με τη Γαλλία δεν πρέπει να είναι μόνο στρατιωτική αλλά γενικότερη γεωπολιτική, οικονομική, με «μάτια» στο Βόσπορο, το Σουέζ και τον ποταμό Νίγηρα.

Καλές κινήσεις δειλά και πολύ αργά κάνουμε και τις πληρώνουμε πολύ ακριβά, πρέπει και να τις διατηρήσουμε παραδοσιακά και να τις επεκτείνουμε ελληνιστικά, να τις εδραιώσουμε με εθνικές βάσεις, μέχρι να δούμε τα ωφέλιμα αποτελέσματα τους, διαφορετικά θα υποταχθούμε …μπορεί και να καταντήσουμε νεοοθωμανικό ελγιαλέτι της γρεκίας ή ένα μπεηλερμπεηλίκη ενός μαμελούκικου σουλτανάτου στα μουσουλμανικά βαλκάνια.

*Ο Ανδρέας Ι. Ζαπουνίδης είναι Σύμβουλος Ασφάλειας και Community Liaison Consultant εταιρειών Ενέργειας και Αμυντικής Βιομηχανίας.