
Οι εξελίξεις εις τα τεκταινόμενα εις τους κόλπους της Ανωτέρας και Ανωτάτης Εκπαιδεύσεως, εις το περιθώριο του ενταντικοποιημένου Ακαδημαικού γίγνεσθαι, μας δημιουργεί ανυπερθέτως αποτροπισμό και βαθύταταη θλίψη, καθότι, εν έτει 2025, φέρεται ότι τα Ελληνικά εν γένει Πανεπιστήμια, ουδόλως έχουν κατακτήσει το δέον βάθρο το οποίο, αδιμαφιβητήτς, τους προσήκει, ως σύγχρονη χώρα κράτους μέλους της Ευρωπαικής Ενώσεως, συμμετέχουσα εις τα διεθνή fora και απολαμβάνουσα, ισοτίμου μεταχειρίσεως.
Ως εκ τούτου λοιπόν, το ονειδιστικό είναι ότι, τα Ελληνικά Πανεπιστήμα, πόρρω απέχουν εκ των ετέρων, εν συγκρίσει Πανεπιστημίων, ανά τον κόσμο καθότι αντί για τόπο αμιγώς σπουδών και νεοπαγές καταφύγιο ιδεών, μετατρέπεται σε σιδηρό καταφύγιο οργανωμένων εγκληματικών δραστηριοτήτων, οι οποίες αφενός υποσκάπτουν τα καταστατικα θεμέλια και τον σκοπό λειτουργίας των Πανεπιστημίων ως ναών γνώσεων, και εξ ετέρου, αμαυρώνον το κύρος της ανωτάτης εκπαιδεύσεως παγκοσμίως.
Άρα, οι ως άνω μέχρι τούδε εξελίξεις, δημιουργεούν εκ των ων ούκ άνευ, το αίσθημα της ασφάλειας και του φόβου, στους φιλειρινικούς φοιτητές οι οποίοι επιδιώκουν, δια την παρακολούθηση των μαθημάτων τους, την αδιάλειπτον, εξέλιξη και την πρόοδό τους και ουχί να υποστούν σωματικές κακώσεις ή να εμπλακούν σε συμπλοκές πολεμικού τύπου, με πάσης λογής ετερόκλητα γκρουπούσκουλα τα οποία ομνύουν πίστη, αορίστως εις έναν ασύδοτο και απροσδιόριστο άκρατο αριστερισμό, τα οποία συντεταγμένα κατατείνουν και αποβλέπουν, εισερχόμενοι λάθρα, εις τους Πανεπιστημιακούς χώρους, εις την άσκηση οργανωμένης βίας και εις την κατά συρροή διάπραξη ποινικών αδικημάτων και επάγομαι ακολούθως :
Διατάραξη της λειτουργίας του Πανεπιστημίου, διασάλευση των παραδόσεων των μαθημάτων, ανείποτες ύβρεις, ένθεν κακείθεν, διακεκριμένη φθορά ξένης ιδιοκτησίας, λόγω προκλήσεως εκτεταμένων υλικών ζημιών, εντός των χώρων των δημοσίων Πανεπιστημίων, κλοπών αντικειμένων ιδιοκτησίας, συμπλοκές, προπηλακισμοί, και κατά συρροή επίκδυνες σωματικές βλάβες, παράνομη οπλοφορία και οπλοκατοχή, υπόθαλψη εγκληματιών και ούτω καθ’ εξής.
Τα ως άνω ενδεικτικά, δεικνύουν εύγλωττα, ότι, τα Πανεπιστήμια έχουν διολισθήσει, σε νησίδες ανοχής κατ’ εξακολούθησσιν διαπράξεως έκνομων ενεργειών και όχι σε ναούς δαδόσεως και μεταγγίσεως της γνώσης και της ελευθέρας ανταλλαγής και οσμώσεως ιδεών, άνευ λογοκρισίας και τυχόν διώξεων.
Τα Πανεπιστήμια, εξ ορισμού, συνιστούν θύλακες ευλευθερίας και θεματοφύλακες γνώσεως και διαμορφώσεως σκέψης και συνειδήσεως, προς πάσα κατεύθυνση και μηδόλως προορίζονται, να παρέχουν μία μορφή οιονεί ασυλίας, σε αγνώστους δράστες, του κοινού Ποινικού Δικαίου, οι οποίοι εκδηλώνουν ασέβεια εις την ιερότητα της διδασκαλίας και της γνώσεως.
Η Δημοκρατία μας εν τοιαύτη περιπτώσει,, δεν συνιστά κάποιο στατικό έννομο αγαθό, μία έννοια ακινητοποιημένη, αλλά εξελισσόμενη και δυναμική και χρήζει ιδιαίτατης προστασίας πολλώ δε μάλλον ένδον των Πανεπιστημίων, τα οποία συνιστούν απανταχούν εις τον κόσμο, τον ομφάλιο λώρο, την αγωγό, για την νέα γενιά ως προς αγορά εργασίας, η οπία δαπνέεται, από το αίσθημα της ανιδιοτελούς προσφοράς αλλά από ιδανικά για την βελτίωση της κοινωνίας .
Άρα, θέλουμε μία κοινωνία επιστημόνων, φορέων οραμάτων, με ισχυρά βούληση για κοινωνική δικαιοσύνη και δημιουργίας τομών εις την Πολιτεία, ή μία μέτρια κοινωνία, απαρτιζόμενη από πρόσωπα τα οποία επιβάλλουν ξύλοις και ροπάλοις, τις απόψεις τους αυθαιρέτως, δίκην ενός αριστερεπώνυμου προοδευτισμού, υπολαμβάνοντας την διδασκαλία αλλά και εν γένει την κοινωνία, ως μία πνευματικά ευνουχισμένη μάζα, η οποία άγεται και φέρεται, υποκείμενη στανικώς στις επιταγές της δρώσα, ως ωσεί τυραννική μειοψηφία, η οποία απροσχηματίστως, βουλεύται να ποδηγετεί αγεληδόν τα μέλη της, άνευ ουδεμίας τελεολογικής ορθοπραξίας.
Ο θεσμός του ασύλου, ως νομοθεσία, προστασίας των Πανεπιστημίων αποβλέπει, κατατείνει, σκοπεί αποκλειστικά εις την περιφρούρηση της Δημοκρατίας, συνιστάμενη εις την φιλειρινική διακίνηση αντιλήψεων και απόψεων, παρά των πλευρώ, της Ακαδημαικής ελευθερίας ως όχυρό έναντι οιασδήποτε κρατικής εξουσίας ή θεσμικής βίας και ουχί να καταστρατηγείται παρά εγκληματιών του Πονικού Δικαίου, οι οποίοι διαστρεβλώνουν εξαμβλωματικώς της πραγματικότητα, κιβδηλοποιούν της ελευθερία σκέψεως, και αλώνουν παν ψήγμα νομιμότητςα, δίκην της εγωπαθούς, φασίζουας και βιαίας επιβολής, παντί προσφόρω τρόπω, των ανεδαφικών και εώλων ιδεοληπτικών αγκυλώσεών των.
Συνελόντι ειπείν, τα Πανεπιστήμια χρήζουν έτι περαιτέρω προστασίας, δια της επί τω βελτίω, τροποποιήσεως του Νόμου περί του Ασύλου, με γνώμονα την διαφύλαξη του κύρους των Πανεπιστημίων αλλά και των διακυβευομένων εννόμων αγαθών και αξιών τα οποία εγκολπώνει και πρεσβεύει.