Ρουτζέρο Ντεοντάτο: Πέθανε ο σκηνοθέτης του «Cannibal Holocaust» της πιο τρομακτικής ταινίας όλων των εποχών

Πέθανε σε ηλικία 83 ετών ο Ιταλός σκηνοθέτης της περιβόητης ταινίας τρόμου του 1980, Cannibal Holocaust, Ρουτζέρο Ντεοντάτ.

Ο Ρουτζέρο Ντεοντάτ είχε μια μακρά καριέρα στον κινηματογράφο και έδρασε σε διάφορα είδη, αλλά έμεινε γνωστός για τη φρικιαστική ταινία τρόμου του, η οποία απαγορεύτηκε σε πολλές χώρες και μάλιστα είχε ως αποτέλεσμα να δικαστεί για τη δολοφονία των ηθοποιών του.

Το Cannibal Holocaust ήταν ταινία-πρωτοπόρος του είδους των ψευδοντοκιμαντέρ. Υποτίθεται ότι ήταν το υλικό που ανακτήθηκε από την αποστολή ενός αμερικανικού κινηματογραφικού συνεργείου στη ζούγκλα του Αμαζονίου.

Η ταινία έγινε διαβόητη για την πραγματική βία κατά των ζώων, συμπεριλαμβανομένων των δολοφονιών πιθήκων και ενός κοάτι on screen, καθώς και για τις απεικονίσεις ακραίας βίας και βασανιστηρίων.

Λιγότερο από 15 ημέρες μετά την κυκλοφορία της στην Ιταλία, η ταινία κατασχέθηκε από τους τοπικούς δικαστές και ο Deodato κατηγορήθηκε για απρεπή συμπεριφορά και φόνο μετά από ένα άρθρο που ισχυριζόταν ότι ορισμένοι από τους θανάτους στην ταινία ήταν πραγματικοί.

Οι κατηγορίες για φόνο αποσύρθηκαν όταν ο Deodato παρουσίασε τους φερόμενους ως νεκρούς ηθοποιούς στο δικαστήριο, αλλά καταδικάστηκε για κακοποίηση των ζώων. Η απόφαση άλλαξε το 1984.

Η ταινία αφού κυκλοφόρησε σε βιντεοκασέτα το 1982, απαγορεύτηκε σε αρκετές χώρες, μεταξύ αυτών και τη Βρετανία. Τελικά δόθηκε άδεια και επανακυκλοφόρησε το 2001 με πέντε λεπτά κομμένο υλικό, και το 2011 κυκλοφόρησε ξανά, με όλες τις περικοπές εκτός από μια σκηνή 15 δευτερολέπτων που απεικόνιζε τον θάνατο ενός ζώου.

Μιλώντας στον Guardian το 2011, ο Ρουτζέρο Ντεοντάτ υπερασπίστηκε τις σκηνές κακοποίησης των ζώων. «Στα νιάτα μου, μεγαλώνοντας, περνούσα πολύ χρόνο κοντά σε ζώα και, επομένως, έβλεπα συχνά τη στιγμή του θανάτου τους».

«Ο θάνατος των ζώων, αν και αφόρητος, ιδικά σε μια σημερινή αστική νοοτροπία, συνέβαινε πάντα προκειμένου να τροφοδοτήσουν τους χαρακτήρες της ταινίας ή το συνεργείο, τόσο στην ιστορία όσο και στην πραγματικότητα», είχε πει τότε.

Όπως είχε πει ο ίδιος η ταινία ήταν εμπνευσμένη από την εμπειρία της τρομοκρατίας στην Ιταλία τη δεκαετία του 1970. «Ήταν η εποχή των Ερυθρών Ταξιαρχιών. Κάθε βράδυ στην τηλεόραση υπήρχαν πολύ έντονες εικόνες ανθρώπων να σκοτώνονται ή να ακρωτηριάζονται».

«Και όχι μόνο δολοφονίες. Ενέτειναν τον εντυπωσιασμό των ειδήσεων μόνο και μόνο για να σοκάρουν τον κόσμο».

Γεννημένος στη ιταλική πόλη Potenza, ο Ντεοντάτ εργάστηκε ως βοηθός σκηνοθέτη σε μια σειρά ιταλικών ταινιών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, συμπεριλαμβανομένων των cult γουέστερν του Sergio Corbucci, Django και Ringo and His Golden Pistol.

Στη συνέχεια έγινε σκηνοθέτης με κωμωδίες, περιπέτειες με εγκλήματα και μιούζικαλ, στο ενεργητικό του.

Μεταξύ αυτών και το αστυνομικό θρίλερ του 1976 Live Like a Cop, Die Like a Man, της ταινίας τρόμου του 1977 The Last Cannibal World και το διαβόητο Cannibal Holocaust.

Μετά τη φήμη του τελευταίου, ο Ντεοντάτ συνέχισε στο ίδιο μοτίβο με το θρίλερ The House on the Edge of the Park, με έμπνευση από το Last House on the Left του Wes Craven.

Μετά από αυτό ήρθαν ταινίες όπως η σπλάτερ ταινία Body Count, με τον βετεράνο Αμερικανό ηθοποιό Charles Napier, και το θρίλερ The Washing Machine.

Ο Ντεοντάτ εμφανίστηκε σε ρόλο καμέο στο Hostel Part II το 2007, όπου υποδύθηκε έναν κανίβαλο. Η πιο πρόσφατη δουλειά του ήταν στην ταινία του 2019 Deathcember.