16 oC 
Ο ελληνικός λαός χειμάζεται με κάθε τρόπο. Υπαίτια για την κατάσταση αυτή, η ανεπαρκής και επικίνδυνη τούτη κυβέρνηση. Το βλέπουν και οι ψηφοφόροι της ανεξαρτήτως του καταστροφικού ψευτορωμαίικου εγωισμού τους. Τα δεινά πολλά και έρχονται.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μια πραγματικότητα. Ανεξάρτητα από το πόσο θα διαρκέσει, αποτελεί μια χέουσα πληγή για την Ευρώπη. Καταδεικνύει ότι η αρχιτεκτονική ασφαλείας, που οικοδομήθηκε μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έχει πάψει να υφίσταται.
Στις 29 Ιουνίου 2020 έγραφα σε άρθρο μου με τίτλο: “Μήπως ήλθε η ώρα να χαμογελάσουμε στη Ρωσία”, μεταξύ άλλων τα παρακάτω:
Η σημερινή κατάσταση απαιτεί ψυχραιμία και νηφαλιότητα καθόσον αφορά την ανακατανομή των δυνάμεων, και την επικράτηση της ισχύος των έκπαλαι και πάλαι ποτέ ισχυρών δυνάμεων.
Διαβάζω την είδηση και δεν παραξενεύομαι διόλου. Για να είμαι ειλικρινής, μάλιστα, το αντίθετο θα με παραξένευε. Απ' τις αρχές του Φεβρουαρίου, λέει, η Βρετανία ήρε την απαγόρευση όπλων στην Τουρκία (που της είχε επιβληθεί μαζί με τις άλλες χώρες της ΕΕ μετά την εισβολή στη Συρία το '19), όπως δήλωσε πρόσφατα ο Τούρκος ΥΦΕΞ Φαρούκ Καϊμακτσί κατά τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων.
«Όποιος προσπαθήσει να μας σταματήσει και να δημιουργήσει περαιτέρω απειλές εναντίον της χώρας μας, εναντίον του λαού μας, θα πρέπει να ξέρει ότι η αντίδραση της Ρωσίας θα είναι άμεση και θα σας οδηγήσει σε συνέπειες που δεν έχετε δει ποτέ στην ιστορία σας» είπε συγκεκριμένα ο Πούτιν ανακοινώνοντας την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» στην Ουκρανία πριν από λίγα 24ωρα.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είχε ως αποτέλεσμα πέραν των άλλων και την επιβολή σκληρών κυρώσεων των ΗΠΑ και της ΕΕ κατά της Ρωσίας. Έτσι οι ηγέτες της ΕΕ με απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 24 Φεβρουαρίου 2022 αποφάσισαν «την επιβολή περαιτέρω περιοριστικών μέτρων με τεράστιες και σοβαρές επιπτώσεις για τη Ρωσία εξαιτίας της δράσης της, σε στενή συνεργασία με τους εταίρους και τους συμμάχους μας.
Ήταν είδηση, προκάλεσε Πανελλήνια αίσθηση και αναπαράχθηκε από τα Συστημικά ΜΜΕ, ιδιοκτησίας μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, που όλως τυχαίως τα περισσότερα υποστηρίζουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη, προπαγανδίζοντας υπέρ της καθημερινώς σε όλες τις ζώνες “ενημέρωσης”, μετατρέποντας το μαύρο σε άσπρο, οι πληροφορίες που έφερε στο φως η έγκυρη ευρωπαϊκή ιστοσελίδα EURACTIV!
Η κατηφορική πορεία την οποία ακολουθεί η ελληνική Εξωτερική πολιτική διακυβερνητικά τα τελευταία χρόνια δεν έχει ασφαλώς προηγούμενο. Έτσι δίνεται η εντύπωση μέσα και έξω από την Ελλάδα ότι η εθνική στρατηγική μας είναι ''ασπόνδυλη'' και υπαγορεύεται καθ' ολοκληρία από τους ξένους για να είναι εξόχως... ηττοπαθής, μοιρολατρική και ''γενναιόδωρη'' σε υποχωρητικότητα, στα όρια της κατάργησής της.
Η μεταπολίτευση ταυτίστηκε χρονικά με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Από την έναρξη αυτής της περιόδου έως σήμερα έχουν μεσολαβήσει πολλά χρόνια κατά τα οποία η τουρκική πολιτική σταθερά, σχεδιασμένα και με προσαρμογή της εσωτερικής της πολιτικής στο σκοπό, επιδίωξε την μεταβολή του χάρτη σε βάρος της Ελλάδας.
Το πολιτικό έργο του “Να φύγουν αυτοί” το έχουμε δει πολλές φορές κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης και μάλιστα στην τωρινή χρονική συγκυρία το κύμα ακρίβειας, που βυθίζει την ήδη προβληματική οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων βοηθάει στο να την ξαναζήσουμε σύντομα όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις.
Είναι πασιφανές ότι η Τουρκία ακολουθεί μια ιδιαίτερα ξέφρενη και αλαζονική πορεία στο διεθνές γεωπολιτικό πεδίο.
Εδώ και μια δεκαετία πλέκει η Τουρκία, yavaş-yavaş*, το πουλόβερ της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' της με κλωστές τα ελληνικά συμφέροντα που καταλήγουν ανεμπόδιστα στη χοάνη των τουρκικών, με εμάς να δειλιάζουμε να τα υπερασπιστούμε έμπλεοι από τον φόβο του casus belli.
Το ΝΑΙ από Μπάιντεν και Πούτιν για νέα Σύνοδο Κορυφής μετά από διαμεσολάβηση του Μακρόν αποτελεί μια νέα ευκαιρία για την ειρήνη. Με την ΕΕ να συνειδητοποιεί για άλλη μια φορά ότι επρόκειτο να βγει χαμένη σε περίπτωση μιας στρατιωτικής σύγκρουσης της Ρωσίας με την Ουκρανία, η Γαλλία με την στήριξη της Γερμανίας αλλά και της αφρόκρεμας της ευρωπαϊκής επιχειρηματικής τάξης έπαιξε το τελευταίο της χαρτί μεσολαβώντας την ύστατη στιγμή προκειμένου να ανοίξει ένα νέο παράθυρο ευκαιρίας στη διπλωματία.
Λίγες ημέρες πριν σε δημοσκόπηση της εταιρείας MARC για τον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1, η ενεργειακή κρίση και η ακρίβεια είχαν την τιμητική τους!
Η αυθαιρεσία ενός κράτους αποδεικνύεται από τiς πρόδηλα αντιδημοκρατικές πρακτικές οι οποίες μετέρχεται αλλά και την αυτόχρημα κατάργηση των θεσμικών εγγυήσεων των πολιτών.
Οι μέρες που πέρασαν στο ψυχρό, φύσει και θέσει, Ουκρανικό μέτωπο αντιπαράθεσης της Δύσης με τη Ρωσία, προσέθεσαν, νέα επεισόδια, στο ιδιότυπο αυτό μπρα ντε φερ εντυπώσεων.
Πρώτα πρώτα ας ξεκινήσουμε με μερικές ''δυσκολοχώνευτες'' παραδοχές επί τη βάσει της αντιπαραβολής δεδομένων που αιτιολογούν την κλιμακούμενη αγωνία μας για την κρισιμότητα στις σχέσεις μας με την Τουρκία. Παραδοχές οι οποίες κρύβουν ενίοτε και ευχάριστες εκπλήξεις...
Οι επόμενες εκλογές όποτε κι αν γίνουν δεν είναι για τεχνοκράτες που θέλουν να φέρουν την παγκοσμιοποίηση και την πολυπολιτισμικότητα μέσα από την αποδοχή της φτωχοποίησης του λαού και την απάρνηση της ιδιοπροσωπίας του.
Τους τελευταίους μήνες όλος ο πλανήτης είναι απασχολημένος με το αν θα επιτεθεί ή όχι η Ρωσία στην Ουκρανία.
Παρατηρείται συνεχώς το τελευταίο διάστημα, η λεπτή γραμμή που διαχωρίζει τις χώρες με ενεργειακή επάρκεια και τις χώρες οι οποίες έχουν πάψει ή δεν προέβησαν σχεδόν ποτέ σε διαδικασία εξόρυξης του ορυκτού πλούτου που διαθέτουν.
Δεν αμφιβάλλει κανείς ότι με τις αυθαίρετες, επιθετικές και διεκδικητικές πρωτοβουλίες που παίρνει η Τουρκία τα τελευταία κυρίως χρόνια στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου επιδιώκει να εκμηδενίσει τη διαχρονική παρουσία του Ελληνισμού σε αυτήν και να μειώσει γεωπολιτικά και ηθικά το κύρος της Ελλάδας.
Συνεχίζει τα ανοίγματα προς διάφορες κατευθύνσεις σε μια προσπάθεια να κτίσει συνεργασίες ο Τούρκος Πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Πρωτίστως, όμως, να κλείσει κάποια από τα μέτωπα, που άνοιξε με τη συμπεριφορά του και με τα μεγαλεπήβολα σχέδια του.
Ο κόσμος το έχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι! Ρήση του ελληνικού λαού, που σημαίνει πως κάτι που οι ενδιαφερόμενοι το κρατούν μυστικό, ενώ είναι πλέον γνωστό στους πάντες!
Το μήνυμα των Πορτογαλικών εκλογών φαίνεται ότι απασχολεί πλέον έντονα τα κομματικά επιτελεία στην Αθήνα, ενόψει και των προσεχών βουλευτικών εκλογών, όποτε και αν γίνουν αυτές.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο τουρκικός αναθεωρητισμός (ο οποίος δεν είχε ποτέ χαρακτηριστικά θεωρητικού στοχασμού και ανα-στοχασμού που προσιδιάζουν στη μαγική γοητεία του ιδανικού) αντιλαμβάνεται την Ελληνική Επανάσταση σαν δυσάρεστη παρένθεση στην ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η άνοδος του Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία, το 2003, σηματοδότησε σημαντική στροφή στην τουρκική εξωτερική πολιτική. Η Τουρκία επιχείρησε απογαλακτισμό από την «άπιστη Δύση» και από συμμαχικές δεσμεύσεις, στις οποίες ανταποκρίνεται a la carte. Παράλληλα έκανε ξεκάθαρη στροφή προς Ανατολάς και προς τις ισλαμικές-μουσουλμανικές χώρες.
Ένα κράτος πάσχει από πολύ-οργανική ανεπάρκεια όταν κυβερνάται από διεφθαρμένους χαρακτήρες, βεβαίως τούτο προκύπτει αιτιωδώς εκ των αποτελέσματος της διακυβέρνησης του εκάστοτε κόμματος, διότι θα ήτο κατάφωρα άδικο και μεροληπτικά εν προκειμένω να μην συμπεριλάβω άπαντα τα υφιστάμενα κοινοβουλευτικά κόμματα, στρεφόμενος απλώς κατά την παρούσης θνησιγενούς θητείας της κυβερνήσεως.
Η ανάλυση των διεθνών σχέσεων δεν μπορεί να είναι γραμμική. Αναπτύσσεται σε ένα πολυπαραγοντικό πλαίσιο. Όπως είναι και το θεμελιώδες υποκείμενό τους, ο άνθρωπος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των ημερών, αποτελεί ‘ο άξονας’, που σε μια επιδερμική προσέγγιση, ένιοι τινές παρατηρητές , είδαν να δημιουργείται μεταξύ Ρωσίας και Κίνας.
Δεν ζούμε σε αρχαίους καιρούς για να βιώνουμε θρησκευτικές ελευθεριότητες του μονοθεϊστικού Ορφισμού και της διονυσιακής θρησκείας που θεωρούσαν τον άνθρωπο ανελεύθερο και την ψυχή του a priori αμαρτωλή και φυλακισμένη μέσα στο σώμα του έως την ώρα της μετεμψύχωσής της μετά τον θάνατό του.
