Ιστορία
Μια πολύ σημαντική απόδειξη της συνέχειας του Ελληνισμού στον ελλαδικό χώρο εντόπισαν αρχαιολόγοι το 1993, όταν ύστερα από επτά χρόνια ανασκαφών στο σπήλαιο της Θεόπετρας, εντοπίστηκε για πρώτη φορά αδιατάρακτη ταφή στη θέση εναπόθεσής της.
Επρόκειτο για την «Αυγή», μια γυναίκα που έζησε περί τα 10.000 χρόνια πριν το σήμερα στο παραπάνω σπήλαιο. καθώς η ύπαρξή της εντοπίζεται το 8.000-7.000 π.Χ..
Είναι η πρώτη βεβαιωμένη «παρουσία» μεσολιθικού ανθρώπου στη Θεσσαλία περί τα 8.000 χρόνια μετά.
Ύστερα από ραδιοχρονολογίσεις επί των ίδιων των οστών βεβαιώθηκε ότι ανήκει στην 8η χιλιετία π.Χ. (7.000-7.999 π.Χ.) και επομένως χρονολογείται στη Μεσολιθική περίοδο, όπως άλλωστε προέκυπτε και από τη στρωματογραφική ακολουθία (stratigraphic sequence).
Η Μεσολιθική Περίοδος γενικότερα είχε ελάχιστα ως τότε εντοπιστεί στον ελλαδικό χώρο, και για τη Θεσσαλία ειδικότερα, κοιτίδα του Νεολιθικού πολιτισμού, υπήρχαν διατυπωμένες απόψεις στη βιβλιογραφία ότι δεν υπήρξε αυτό το background.
Ο εντοπισμός στη στρωματογραφία (stratigraphy) ειδικής επίχωσης μεταξύ Παλαιολιθικής και Νεολιθικής, που την αποδώσαμε στη Μεσολιθική, αλλά κυρίως η ανεύρεση της ίδιας της ταφής επιβεβαίωσε την αδιαμφισβήτητη παρουσία του μεσολιθικού ανθρώπου στη Θεσσαλία.
Δύο επιπλέον ταφές της ίδιας περιόδου βρέθηκαν στο σπήλαιο τα επόμενα χρόνια, όλες κοντά στην είσοδο του σπηλαίου, δίνοντας αφορμή για συζητήσεις περί ταφικών πρακτικών και δοξασιών.
Καθώς το κρανίο της διατηρούνταν σε άριστη κατάσταση, αποφασίστηκε η ανάπλασή του και η έκθεσή του στο Κέντρο Τεκμηρίωσης και Εκπαίδευσης Σπηλαίου Θεόπετρας.
