Ιρίνα Ζαρούτσκα: Ένας μήνας από την άγρια δολοφονία της – Γιατί ο θάνατός της δεν πρέπει να περάσει στα σιωπηλά

Τριάντα μέρες έχουν περάσει από το τραγικό συμβάν του θανάτου της 23χρονης Ουκρανής, που συγκλόνισε την κοινή γνώμη. Ήταν 22 Αυγούστου του 2025, όταν η Ιρίνα Ζαρούτσκα, δολοφονήθηκε άγρια από έναν 34χρονο Αφροαμερικανό, τον Ντεκάρλος Μπράουν, μέσα σε βαγόνι του μετρό της Νέας Υόρκης.

Το θέμα έχει σιωπήσει από την πλειοψηφία της διεθνούς και εγχώριας ειδησεογραφικής ατζέντας. Άλλη μια απώλεια γυναίκας από το μαχαίρι και τα στυγερά χτυπήματα ενός ανθρώπου, που όπως αναφέρουν γιατροί που τον εξέτασαν, έπασχε από σχιζοφρένεια.

Το ότι δεν είχε κανένα περιουσιακό στοιχείο, ήταν η «χαριστική βολή» για να εκφράσει τις επιθετικές του ενέργειες. «Τον έπνιγαν οι παρανοϊκές του σκέψεις. Ήταν άνθρωπος με βαρύ ψυχιατρικό ιστορικό» δήλωσε ειδικός στη New York Post.

Η είδηση για την δολοφονία της αδικοχαμένης Ουκρανής πάλιωσε, δεν έχει πλέον σημασία. Δεν «πουλά», οπότε αφού έχει περάσει και ένας μήνας, ας περάσει στα… σιωπηλά.

Όμως αυτό το σκεπτικό όχι μόνο είναι αφελές, αλλά και επικίνδυνο.

Ας μην ξεχνάμε πως για τις δολοφονίες άλλων ατόμων, κάηκαν πολιτείες, διασαλεύτηκε η ευρυθμία και η καθημερινότητα  των πολιτών, όπως επίσης υπήρξαν ποινές – και δικαίως – για τους εμπλεκόμενους.

Άλλωστε, η τιμωρία κάθε ενόχου είναι βασικό συστατικό και η πεμπτουσία μιας υγιούς δημοκρατικής κοινωνίας.

Παρόμοιες «εξεγέρσεις» και διαδηλώσεις φυσικά, υπήρχαν και σε χώρες εκτός του κράτους, όπου διεξήχθησαν αυτού του είδους οι δολοφονίες.

Ωστόσο, στην περίπτωση της Ιρίνα Ζαρούτσκα, φαίνεται πως τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Από την πρώτη στιγμή της δολοφονίας της, υπήρξε η προσπάθεια έμμεσης δικαιολόγησης της πράξης του θύματος.

O δολοφόνος της Ιρίνα Ζαρούτσκα, Ντεκάρλος Μπράουν

Επίσης, κάποιες ομάδες και συλλογικότητες που φημίζονται για την επιλεκτική ευαισθησία τους, αρκέστηκαν σε τυπικές και κλισέ ανακοινώσεις, για την τραγική δολοφονία της 23χρονης Ουκρανής.

Άλλοι πάλι βγήκαν ανοιχτά και πήραν θέση υπέρ του δολοφόνου Ντεκάρλος Μπράουν!

Θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά για το ποιόν και τον χαρακτήρα της τελευταίας κατηγορίας ανθρώπων που αναφέραμε. Η δικαιολόγηση ενός δολοφόνου που διαπράττει ένα τέτοιο ειδεχθές έγκλημα μόνο ορθή και σοβαρή κίνηση δεν είναι.

Την ίδια ώρα, αξιοσημείωτη είναι και η προκλητική αδιαφορία που επέδειξαν οι παρευρισκόμενοι στο σημείο του συμβάντος. Ο άνδρας αυτός ήταν οπλισμένος και επόμενο είναι, κάποιοι εξ αυτών ή και όλοι που βρίσκονταν εκεί, να φοβούνταν για τη ζωή τους.

Το άσχημο της υπόθεσης όμως, είναι η μετέπειτα περιφρόνηση που έδειξαν στην αιμόφυρτη Ιρίνα. Κανένα από αυτά τα άτομα, όπως φάνηκε και στα πλάνα που δόθηκαν στη δημοσιότητα, δεν σηκώθηκε να την βοηθήσει, ενώ την έβλεπαν να βγάζει αίματα.

Ωστόσο, η απλή κίνηση βοήθειας προς την νεαρή κοπέλα, θα ήταν αρκετή για να διαψεύσει τις φωνές, ότι η ανθρωπιά πλέον έχει χαθεί. Η κατάστασή της ήταν πολύ άσχημη, με τον θάνατο να έρχεται σε ελάχιστα λεπτά. Έντρομη και φοβισμένη δέχθηκε τα θανατηφόρα χτυπήματα.

Η υπόθεση της Ιρίνα είναι κάτι παραπάνω από μια δολοφονία. Ο δράστης – όπως δήλωσε και ο ίδιος – είχε, μεταξύ άλλων, και φυλετικά κίνητρα  για να σκοτώσει την 23χρονη.

«Την έφαγα την σκατολευκή», ακούγεται να λέει σε βίντεο που κατέγραψε η κάμερα ασφαλείας του μετρό. Με λίγα λόγια, ο θάνατός της προστίθεται στη σχετική λίστα των ρατσιστικών επιθέσεων, όμως αυτή τη φορά από την αντίθετη πλευρά.

Η Ιρίνα θα μπορούσε να ήταν αδερφή, κόρη, σύντροφος, φίλη ή συγγενής καθενός από εμάς.

       Η έντρομη Ιρίνα Ζαρούτσκα βλέποντας τον Ντεκάρλος Μπράουν να ετοιμάζεται να την χτυπήσει

Θα την περίμενε κάποιος στο σπίτι, όπως συνέβη στην περίπτωση του αγοριού της, Στάνισλαβ Νικούλτσια, όμως αυτή δεν θα γυρνούσε ποτέ πίσω. Θα έπαιρνε το μετρό για να επιστρέψει στο σπίτι της, ωστόσο αυτή η διαδρομή θα ήταν μοιραία και η τελευταία της.

Συνεπώς, αυτό που πρέπει να τονιστεί, είναι πως δεν έχει απολύτως καμία σημασία, ότι η περίπτωση της δολοφονίας της, σημειώθηκε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Αρκετά χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από εμάς κι όμως ο θάνατός της, θα μπορούσε να γίνει ένα βράδυ στο μετρό της Αθήνας ή ακόμη και της Θεσσαλονίκης, με πρωταγωνίστρια μια (Ελληνίδα) κοπέλα.

Η υπόθεσή της καταδεικνύει σε διεθνές επίπεδο την έλλειψη ασφάλειας που επικρατεί στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Φανερώνει επίσης, τα τρωτά σημεία της αμερικανικής Δικαιοσύνης, καθώς ο δολοφόνος ήταν σεσημασμένος και είχε αφεθεί ελεύθερος στο παρελθόν κατόπιν απόφασης που εκδόθηκαν υπέρ του. Ο λόγος ήταν εξαιτίας «διάφορων ψυχικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε», όπως εξήγησαν αστυνομικοί του τμήματος της Νέας Υόρκης σε αμερικανικά ΜΜΕ.

Βεβαίως και στην Ελλάδα, μόνο ορθή δεν είναι η Δικαιοσύνη. Πόσες άραγε περιπτώσεις δολοφόνων, ληστών και διαφόρων εγκληματιών έχουμε δει να αθωώνονται ή να πέφτουν στα «μαλακά»;

Για αυτούς και πολλούς άλλους λόγους που θα χρειάζονταν ολόκληρες σελίδες για να τους αναφέρω, η περίπτωση της Ιρίνα Ζαρούτσκα δεν πρέπει να ξεχαστεί. Γιατί αν η υπόθεσή της περάσει στα σιωπηλά, άλλοι και μάλιστα πολύ μεγαλύτεροι κίνδυνοι, θα βγουν από το «κουτί της Πανδώρας».